t'Vermaeck der jeught

[p. 11]

Mey-Liedt

Op de wijse: Alemande son alteze. etc.

BEdrieft nu vreught in desen
Lustighen Meyen tijt,
Ghy Ieughdich herten, want
Seer vroech comt nu gheresen
Aurora in het crijt,
Met Phoebus triumphant,
Door wiens stralighen brant
Vulcani cracht moet suichten.
Neptuni wreetheyt swaer
Moet hem nu oock verlichten,
In desen Mey vruchtbaer.

Saturnus gaet nu bouwen

t’Lant, dies Ceres ons voet,
Met veel-voudich ghewas.
t’Is lustich om t’aenschouwen,
Hoe Pan zijn schaepkens hoet,
Int Arcadische gras
Opt gheberchte Parnass’
Vergaert zijn Muses neghen,
Die daer vry, onghestoort
d’Edel Musijcke pleghen,
Met soet luydend’ acoort.

Onder Olympi swercken,

Hoortmen hoe dat seer soet
Schilla met vreuchde singht:
Philomela, met stercken
Sanck, haer oock bystant doet,
Die Echo mede bringht.
Siet Vesta schoon omringht
Staen, met veel bloemkens cierich
Die Flora wijs regeert,
Als een Godin manierich,
Sy dus de Mey vereert.

Met vreught comen ter banen

Nymphen, Najaden al,
Zijnde van druck ontlast:
Oock Faunen, en Silvanen,

[p. 12]

 

Maken seer bly gheschal:

 

Want Mars die light nu vast

 

Ghebonden, en berast

 

Door Pax, die hem can dwinghen:

 

Dies Liber nu ghebiet

 

Tit’ri vreughdich te singhen,

 

Iovem een danckbaer liet.

 

 

 

Diana comt vrymoedich

 

By haer Fonteyn ter jacht,

 

Want Actaeon is doot.

 

Driades Nymphen goedich

 

Hebben oock vreuchde sacht.

 

Pomona vult haer schoot

 

Met vruchten, en sy noot

 

Proserpin’ (die verdustert

 

Sat in Plutonus dwanck)

 

Dat sy comt uyt, en lustert

 

Nae’t voghel soet ghesanck.

 

 

 

Men siet hoe Bacchus milde,

 

Al Pores commer sno,

 

Met Druyvich vocht verjaecht:

 

Dit wast, dat Sipres wilde,

 

Want hy can maken so,

 

Dat Minnaer, Lief behaecht.

 

Door Cupido ghedaecht,

 

Wort nu elck minst en meeste,

 

Op’t Amoreus bancket,

 

Dat Venus bly van gheeste

 

De Minnaers nu voor set.

 

 

 

Dus dan ghy Iong-mans rustich,

 

Spoeyt u te veldewaert

 

In dese tijts saysoen,

 

t’Is daer te wesen lustich

 

By zijn vriendin ghepaert,

 

Nu de velden zijn groen,

 

En seght met moede coen:

 

Wech, al ghy Momisten,

 

Wiens nijt, ons vreuchde// stoort.

 

Comt Mercurialisten,

 

Brenght vreught, met deughde// voort.

Verkiest het Beste.