Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 667]

^*

* Katern 86

Beslapen Vrystersklagt,

Op de Stem: O God wat plagen.

Eylaes wat pijne,
mijn vreugt verdwijne,
Eylaes wat pijne
Gevoelt mijn hart
mijn Liefste die my trou had geswooren,
Heeft mijn verlaten wat droeviger smart,
Helpt mijn Hemel nu gaen ick verlooren,
Want van droefheyt sal barste mijn ionk hart.

Als hy my vrijden,
Scheen hy vol lijden,
Als hy my vrijden,
Scheen hy mijn Vrient,
Sijn soete spraek mijn hart ontroofden,
Heb hem trouwelijk bemint,
Maer ick was dwaes dat ik sijn woorden geloofden,
Want eylaes ick my nu bedrogen vint.

Nu gaet hy vluchten,
En laet my suchten,
Nu gaet hy vluchten
en my veracht,
Die my om gunst

[p. 668]

 

soo minnelijk bad,

 

Stont voor mijn deurtje so menigen nacht,

 

Js nu eylaes uyt den Lande gevlogen,

 

Nu hy my heeft tot dien val gebracht.

 

 

 

Barst uyt nu tranen,

 

Ontsluyt u Kranen

 

Barst uyt nu tranen,

 

Vermeert mijn klagt,

 

Twee Kinderen heb ick verworven,

 

Twee Kinderen tot eender dracht,

 

Och Hemel waer ick in 't baren gestorven,

 

Soo waer ick niet onder de voet gebracht.

 

 

 

Wat sal ik maken,

 

waer sal ik raken,

 

Wat sal ik maken,

 

Jck weet geen raet,

 

Mijn teere bloetjens die suchten en kermen,

 

Och Heere God mijn dogh bystaet,

 

Wilt mijn Kinderkens daer toch ontfermen

 

Eer dat ick van droefheyt wort desperaet.

 

 

 

Waer sijt ghy henen,

 

Ende verdweenen,

 

Waer sijt gy henen

 

Valsche Minnaer,

 

komt zien u Schapen hoe sy u gelijken,

 

Het is u vlees en bloet voorwaer,

 

Wilt gy van my afweeren en wijcken,

 

Soo treckt in 't minste noch u Kinders naer.

 

 

 

Wat baet mijn klagen,

 

Nacht en dagen,

 

Wat baet mijn klagen,

 

Hy is gevlucht,

 

Jck weet niet waer ik de Vader sal vinden,

 

dus moet ick leven in ongenugt,

 

Komt wrede Minnaer wilt mijn verslinden,

 

Verslint my met de een of anderen vreugt.

 

 

 

Gaet u vry bergen,

 

Die mijn quam tergen

 

Gaet u vry bergen,

 

Jn 't woeste wout,

 

Jk sal den Hemel tot wrak verwecken,

 

Dat hy sijn Blixem over u spout,

 

Dat u geen Bomen of Bladeren bedecken,

 

Jk sal niet rusten voor dat gy mijn trout.

 

 

 

Mijn teere Schapen,

 

Stelt u tot slapen,

 

Mijn teere Schapen

 

ontfangt mijn Borst,

 

Jck sal u met Melck van gramschap voeden,

 

Op dat gy na Vaders wrake dorst,

 

Och neen den Hemel sal hem behoeden,

 

't Js tijt mijn zieltje dat gy tranen stort.

 

 

 

Gy Dochters reyne,

 

Teer ende kleyne,

 

Gy doch-

[p. 669]

 

ters reyne,

 

Doch voor u ziet,

 

Neemt hier een spiegel aen mijn op heden,

 

Gelooft de woorden des Minnaers niet,

 

Agt niet op haer vlyen schoon sy wat streien,

 

Soo komt gy niet als ik in swaer verdriet.