Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 499]

^*

* Katern 65

Een Nieuwe en vermakelyke Vryagie, tussen Krelis en Neeltje,

Op een aengename Voys.

Krelis.

Ey staet wat goelijk Meysje,
Wel waerom loopje weg,
Ey luystert dog een reysje,
Na 't geen dat ik u seg,
Zoo schont de Schaep zijn tanden,
De Wolven in 't gemeen,
Jk zoek door minne banden,
Van ons twee te maken een.

Wel waer tog wilt gy lopen;
zeg zeylsteen van de Min:
Daer nu de Fransche

[p. 500]

 

stroopen,

 

Met een overgeven sin,

 

Daer die verwoede Draken,

 

Gy houd dog niet van 't vier,

 

De dood en donder braken,

 

En blijft tog liever hier.

 

 

 

Neeltje.

 

Wel Foppe gy verstaet het,

 

Jk hoor wel aen u kout,

 

Maer zeg mijn eens hoe gaet het,

 

Wanneer men is getrouwt,

 

Men krijgt het huys vol kinderen,

 

Js 't niet een groote last;

 

die het goetje doen minderen,

 

Dat is aen 't trouwen vast.

 

 

 

Het bloed verkoud in d'aeren,

 

En smart maekt Monsters van,

 

Dat eertijds Engels waren,

 

Zulken zoet komt van de Man,

 

Waer van een Maegt al vry is,

 

Dunkt u niet beste maet,

 

dat dan een Vryster bly is,

 

Met haer Maegdelijke staet.

 

 

 

Ook bloeyd een yder roosje,

 

So langh met jeugdig staet,

 

En smorgens met een bloosje,

 

Op het geurigst open gaet,

 

Deur zijn gereuk en bladen,

 

Zo lang het is niet gemeen,

 

kan het yders oog behagen,

 

Met al zijn bekoorlijkheen.

 

 

 

Maer als het eens gelukte,

 

Dat u vermeete hand,

 

Mijn bloeyent Roosje plukte,

 

Dat nu staeg in vreugde brand,

 

Soo sturf het o[p] zijn bladen,

 

dan walgt het yder een,

 

Dus vind ik niet geraden,

 

Dat het nog word afgesneen.

 

 

 

Krelis.

 

Wat voordeel heeft een Roosje,

 

Als het niet en word geplukt,

 

Het mist ter-

[p. 501]

 

stond zijn bloosje,

 

Of het onweer hem verdrukt,

 

maer als het eens geplukt word,

 

Krijgt men alle zoetigheyd,

 

Dat anders weg gerukt word,

 

Dat aen 't lieve Roosje leyd.

 

 

 

Het Roosje vol bekoren,

 

Js niet voor het oog alleen,

 

maer voor het gebruyk gebooren,

 

Het heeft ook zijn Lieflijkheen;

 

Een Roosje sonder steeltje;

 

Js wijnig van waerdy,

 

Een strijk-stok sonder Veeltje,

 

maekt een slegte melody.

 

 

 

Natuur en schiep geen Vrouwen,

 

Ey hou my dat ten goe,

 

Om haer man aen te schouwen,

 

maer daer hoord wat anders toe,

 

Wie wil de Liefde ontvlugten;

 

dat vreugt geeft en gewin,

 

wat is bloeysel sonder vreugten,

 

wat is Leven sonder min.

 

 

 

Terwijl mijn Jonge Jaren,

 

Nu verslijten vrugteloos:

 

Jk wil veel liever paren,

 

maer ik zie je krijgt een bloos,

 

Ey zoetertje laet u leeren,

 

maer leeren door de min,

 

Die vliegt op zwaene veeren,

 

met vermaek ten Hemel in.

 

 

 

Ons meysje krijgt een bloosje,

 

Om deze zijn zoete reen,

 

Wel Fopje je kunt hooren,

 

sprak zy zoetelijk daer heen,

 

zy zou een grasje knoopen,

 

Fop leeg by haer in 't Gras,

 

En sag na al zijn loopen,

 

Hoe hy eyndelijk meester was.