Minne-plicht ende kuysheyts-kamp

Als mede verscheyden aardighe en geestige nieuwe liedekens en sonnetten

[p. 132]

La Vingone.

WAer heen myn Amaril? waer heenen?

Ghy vergt uw voetjes te bittere last,

Keer om stae vast,

VVat moegje meene:

Of waenje de geene,

Diet al verrast,

De wackere minne te ontgaen,

Helaes! het is verre van daen,

t' sterff lyck lichaems lodsige pack,

Valt hier in snellicheydt veel te swack.

Dat geesje met geen lyf verlaaden,

Kan herten, en reede, al vliedense snel,

Inloopen wel,

Op alle paaden,

En naeyen syn naaden,

[p. 133]

 

Enspeelen syn spel,

 

Dat alle gemoeden ontrust,

 

Met een te wonderlycke lust,

 

Daer men dan als ontsinnigh wert,

 

Verlegen met syn eygen hart.

 

 

 

Dan heeft hy noch van pluym en pennen,

 

Gespickelde wiecken die staen hem soo ree,

 

t'Elcke stee

 

Al wat niet kenne

 

Syn soelle berenne,

 

Beroeyt hyder me,

 

Dat luchtigh gevederde kint,

 

Nae kycke laet de noorde wint,

 

En wat hem dan noch is te veer,

 

Beschiedt hy met syn vlugge veer.