Psalmen Davidis

in Nederlandischer sangs-ryme

Laudate nomen domini. Psal.cxxxv.

Met desen Psalm pryst hy de kracht Godes ende syne sonderlinge goedicheyt tot den hebreyschen volcke, int verlossen wt Egypten lande; met eener bespottinge der heydenschen afgode.

Inder wyse des .32. Psalmes.

LOuet den naem onses Godes end Heeren
Ghy Gods knechten, wilt hem met prys veréeren
Ghy die daer in s’ Heeren huyss staet altydt,
End in de sael’ onses Gods huyses syt.

Louet Godt, want vriendelick is de Heere,
Singht synen naem, want hy is lieflick seere.
D’Heer heeft Iacob hem verkoren tot rom,
End Israel tot synen eyghendom.

Ick wéet dat d’Héer groot is, werdich te louen,
End dat onss Heer all’ goden gaet te bouen:
Die, wat hy héeft ghewilt heeft, ghemaeckt friss
In hemel, erd, see, afgronden ghewis.

De wolcken brenght hy wt d’ eynden der erden
End maeckt dat de blicksems tot reghen werden
Hy brenght wten verborghen schatten fyn
De winden, die daer so oorboorlick syn

D’eerstgheboorn’ Egypti heeft hy verslagen,
Onder menschen end vee met grooter klaghen.
Heeft in dy, o Egipten, wonder ghedaen

[fol. 221r]

 

End Pharao met syn knechten verdaen.

 

 

 

Die veel volcken end koninghen van machte,

 

Seon koningk der Amorrheen slachtde,

 

End Og den grooten koningk van Basan,

 

End alle koninghen van Canaan.

 

 

 

§1 End heeft huer landt te besitten ghegeuen

 

Tot eru’ Israel, synen volck’ in’t leuen.

 

Dyne naem is, Heer, eewigh ouer breydt,

 

Dyn ghedachtniss blyft ia in eewigheyt.

 

 

 

Want die Heer sal oordeelen end beschermen

 

Syn volck alom, met vaderlick erbarmen,

 

End sal laten hem versoenen alom

 

Ghenadelick met synen knechten vroom.

 

 

 

Siluer end goud syn d’afgoden der Heyden,

 

End werck van menschen hand die daer verleyden.

 

Sy hebben mond end spreken gantslick nicht,

 

Daertoe ooghen, end hebben gheen ghesicht.

 

 

 

Hebben ooren, mer hooren niet met allen,

 

Sy konnen oock gheenen adem verhalen,

 

Diese maken, den seluen ghelyck syn,

 

End so wie daerop stelt t’vertrauwen syn.

 

 

 

Mer du, o huys Israels, looft den Heere,

 

Du Aarons huys looft hem meer end meere,

 

Du huys Leui met eenen goeden wil,

 

Looft den Heere van herten gronde stil.

 

 

 

Alle die daer vreest den Heere van deghen,

 

Desghelycks looft den Heere aen alle weghen,

 

Dat de Heer’ wt Sion ghepresen sy,

[fol. 221v]

 

Die te Ierusalem woont, looft hem vry.

Gebedt.

§ O Heere Godt, die du ons tot koninghen ende priesters ghemaeckt hebst door Iesum Christum, dat wy dy gheestelicke offeren offerden: maeck voor eersten, dat wy also versaken alle afgoderye ende waengheloue, dat wy ons tot dynen dienste gants begheuen: ende in tyden der droeffenissen met sodanen herten dy aenroepen, dat wy dyne ghenade ende goedicheyt (die du gewoonlicken an de ghene bruyckest, die du herboren hebst) gheuoelen door denseluen Iesum Christum onsen salighmaker. Amen.