Hondert Psalmen Davids mitsgaders het ghesangk Marie, t'ghesangk Zacharie, t'ghesangk Simeons
(1561)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrijde thien Geboden, de artikels des Gheloofs, t’ghebed des Heeren &c. ouerghesett in Nederlandschen dichte
§ Dit is een ghebed der Hebreeren, synde by den van Babylonien in sware slauernye, die hueren iammer beweenden. Dauid auer propheteert van huere weder komste wter seluer oueruoeringhe, sampt vanden Koningrycke Christi end de bekeeringhe aller Heydenen tot de ware Religy.Singt op die wyse des derden Psalms.O Heer, verhoor doch t’ghebed myn,
Myn gheschrey tot dy kome,
Verbęrgh niet voor my dyn aenschyn,
Dewyl my nood aenkomet.
Męr wil neyghen dyn oor tot my,
So wanneer ick aenroepe dy,
End my andwoorde gheuen.
Want myne daghen syn vergaen,
Als roock die daer verswindet,
Myn ghebeenten gaer dorr ghebraen,
Als eenen heert men vindet.
Myn hert, dat daer was fraey end frisch
Als afghemaeyt hoy gaer dorr is,
| |
[Folio 85r]
| |
Myn spyß verghetɇ ick t’eten.
Myn beenen houden aen t’vleesch myn,
Voor t’gheschrey myns versuchten,
Ick bin gheworden in den schyn
Pyllicaenwyß, vol suchten.
End, als een wl, inder woestyn,
Ick waeckɇ, als een musken, dat syn
Woenstɇ heeft op t’dack alleyne.
Myn vyanden doen my smaed aen.
End my daeghlicks beswaren,
End die my mit smaedheyt belaen,
Han teghen my ghesworen,
D’brood dat ick etɇ hoe ongeschraeckt,
Heeft my ghelyck asschen ghesmaeckt,
Myn dranck is ghmengt mit weenen.
End dit, mits d’onghenade dyn,
End om dyns toorens wille,
Want du hast my verhooght seer fyn,
Daerna vernedert stille.
Myne daghen syn gants vergaen,
Ghelyck een auond-schadu saen,
Ick bin als hoy verdorret.
Du auer, Heer salt eewelyck
Blyuen in dyner maghte,
End dyn ghedachtniß te ghelyck
Dueren, in all gheslachte.
Sta op erbarm dy der Sion,
Huerer t’erbarmen ist tyd schoon,
Die tyd bestemt is komen.
| |
[Folio 85v]
| |
Want dyn dienaers beghęren seer,
Huer steenen aen te schauwen,
Huer greys iammert hen meer end meer
End haken na d’opbauwen.
Dan sullen d’Heydens s’Heeren naem
Vreesen, end dyne maght voortaen
All koninghen der ęrden.
Als die Heer daer sal opghebauwt
Sion hebben, na węrden,
Hy sal daer seer syn aengheschauwt,
In syn heerlicheyt werden.
T’ghebed der die ootmoedigh syn,
Sal hy aenmęrcken end aensien,
Huer bedɇ oock niet versmaden.
Dat sal in gheschrift ghestelt syn,
Om der nakomren wille,
End dat toekomstigh volck sal syn
Den Heere prysen stille.
Want hy heeft schoon hęraf ghesien,
Van den hooghen heylighdom syn
Van den hemel op ęrden:
Te hooren der gheuanghnen sucht
Te lossen de gherichtde,
Dat in Sion Gods naem verhooght
End syn lof verkondt werde,
Als daer sullen komen in een
Volcken end rycken in’t ghemeen,
Den Heere recht te dienen.
Hy heeft my op den wegh verdruckt,
| |
[Folio 86r]
| |
End myn kracht schier benomen,
End heeft myne daghen verkurt,
So wil ick tot hem komen:
Segghende, myn God, neem my niet
Van hier henen mit groot verdriet,
In midden myner daghen.
Want dyne iaren, t’aller stond,
Blyuen in hueren stande,
Du heefst gheleyd der ęrden grond,
D’hemels syn d’węrck dynr handen
Sy sullen vergaen, auer du
Bestaest, alle dingk sal voor dy
Kleedwyß veroudert werden.
Du auer, Heer, de ghene bist
Die daer blyfst t’allen stonden,
Dyne iaren syn oock ghewiß
Sonder eynde beuonden.
Laet de kinders der knechten dyn
Stedes woonen end huer saed fyn
Voor dy beuestight werden.
|
|