De schadt-kiste der philosophen ende poeten

[p. 141]

Nievw liedeken op de wyse;
Wilhelmus van Nassouwen.

PAllas wilt my verlichten
Met Minerua de bruyt,
Op dat ick wel mach dichten,
Den loff mach sprecken uyt,
Rethorica ter eeren,
Mijn suyuer liefste reyn,
Die vreuchde doet vermeeren
Met haer wijsheyt ghemeyn.

Venus was noyt soo vierich,

Noch Cupido haer kint,
Met haer schichten dangierich,
En maeckt menich verblint,
Al hout sy haer gheuangen,
Dat den minnaer beschreyt,
Ick sal mijn lief aenhangen
Met grooter nersticheyt.

Die in Parnasso woonen

Hipocrene voorwaer,
Comt Clio met v croonen,
En Apollo lofbaer,
Aragne wert een spinne
Om groote hoouerdy,
Comt Polijmnia inne,
VVeest met de minnaers bly.

Al compt Diana spoedich,

En sendt een bijtent swijn,
Meleager seer vroedich
Sal den verwinder sijn,
Dit monster wreet moet steruen,
Hydra om Herculem,
Ick sal vreuchde verweruen
Met mijn minlijcke stem.

Prince.

Edel Princesse teere,

Mijn Pallas wel besproet,
Tot v nam ick den keere
Om v manieren goet,
Argus wort niet verheuen
Met al sijn ooghen straff,
Rethorica moet leuen,
Die my haer jonste gaff.

Een voor Al.