Haerlemsche Winter-Bloempjes Op-geoffert Aen de Vreugd-lievende Nymphjes, Gepluct uyt 'et Breyn van verscheyden Rijmers

Den tweeden druck, vermeerdert met verscheyden wel-rieckende Lente-Bloempjes

[p. 136]

Soetsapige Ioostens Blauwe-Scheen-klachten.

Toon: Philis quam Philander teghen.

WAt de duysendt, sou ick vryen?
Ider houdt hem even steegh,
Ick en ken niet wel bedyen,
En dat is voor mijn gien deegh:
Waer ick kom ick krijgh de schop,
Waer ick vry ick krijgh de klop.

2 Beurt 'et dat ick iens een reysje

's Avondts keyer over straet,
En versoeck om met een Meysje
Wat te raken in de praet,
't Praten wordt wel toeghestaen,
Maer ick mach niet verder gaen.

3 Wat de Koeckhoeck moetse schenden?

Al dat weygerighe goedt;
Want se jaghen vol ellenden

[p. 137]

 

Al men harssens en men bloedt;

 

Wat, ick ben so seer ontstelt,

 

Datme dus dit tuyghje quelt.

 

4 Men ken licht een Vrijster krijgen,

 

Seytmen: maer ick segghe neen:

 

Want ick vrye dat ick hijghe,

 

En stoot noch ien blaeuwe scheen;

 

Get ick hebbet wel beproeft,

 

Hoe my soo ien scheen bedroeft.

 

5 Hey je Spits-broers, wel wat seghje,

 

Isset Vryen niet met al?

 

Achermasten! kom, waer leghje?

 

Kruypt nou iensjes uyt je vall':

 

Drijft met 't Vryen noyt de spot,

 

Of ick schelje voor Neus-wijs.

 

Mit veul roemen, datje mient.

 

Benje nimmermeer gedient,

 

'k Hou veul meerder van de daet,

 

Als ick doe van losse praet,

LIEVER;