Tweede deel der mengelzangen

[p. 81]

[Laat ons de zoete Lente-tyd]

Allegro.

1

Laat ons de zoe- te Lente-tyd,
://: - - - Van 't lieve leven
recht gebruiken, Zo dra het bloempje
komt t'ontluiken, Zo gy 't niet plukt
://: - - zyt gy het quyt.

[p. 82]

Het valt ter neer, 't ver-
dort, Als 't niet in acht genomen
word, Als 't niet in acht genomen
word.

[p. 83]

Verbeelding van een Kupido met sijn fakkel voor uit lichtende, trekt de verdwaalde Minnaar uit een bar en aklig hol na een plaats daar de Dag zich reeds aan den Horizont vertoont.

Eenzaam en noit alleen
Schoon dat ik eenz aam ben, verzelt my 't dartel Wicht, En toont my in de nacht mijn Zons- en levenslicht.

1

Laat ons de zoete Lente-tyd,

Van 't lieve leeven recht gebruiken;
Zo dra het bloemtje komt te ontluiken

Zo gy 't niet plukt zyt gy het kwyt,

Het valt 'er neer, 't verdort,

Als 't niet in acht genomen word.

2.

Zo is het even ook met u,

Die 't aangenaamste van het leeven
Aan hertzeer over komt te geeven;

En zyt als d'uil voor 't zonlicht schu.

Ja schijnt het leevenslicht

Te vliên, met uw verblint gezicht.

[p. 84]

 

3.

 

 

 

Verdwaalde Minnaar van de nacht:

 

Ay zie de blyde zonnestraalen,

 

Die 't alverkwikken nederdaalen:

 

Zie hoe natuur en alles lacht.

 

De dartle vrolykheid

 

Zich nu door tak en telg verspreit.

 

 

 

4.

 

 

 

Maar als de wintertyd genaakt;

 

Hoe doods, hoe stil zal alles wezen!

 

Als of het aardrijk noit voor dezen,

 

Zich in het minst en had vermaakt:

 

Daar hemel, aard en zee

 

Eer minde 't minnen vreugd en vre.

 

 

 

5.

 

 

 

Ay haal geen onrust in uw zin:

 

Wilt zorg en hertzeer daar verbannen,

 

't Zijn onze levens snô tyrannen.

 

Dies eert de vrolijkheid en min.

 

Men leeft vernoegt op aard,

 

Daar zo twee zielen zyn gepaart.