Den singende swaen

Een Ander.

Stem:
Courante la Bare. Ofte:
Allez ou le fort vous conduit. Ofte:
Eylaes! mijn suchten is om niet. Ofte:
Gaet daer het noodt lot U geleyt. Ofte:
Ick groet met alle nedrigheyd. Siet fol. 111.

EYlaes! hoe langh sal ick noch hier
Op dese droeve aerde blyven leven!
Wanneer of God aen my sal geven
Dat ick sal wesen vry van 't aerds getier?
Hier is niet anders als verdriet,
Druck, droefheyd, quellingh, hertzeer, anders niet.
Wanneer of sullen mijne droeve ooren
In 's hemels hof
Met blijschap hooren
Singen, Godes lof.         Hier is niet &c.

2. Voor al moet eerst ick zijn in druck,

Ick moet de tegenspoed verduldich lijden;
Dan sal ick eeuwigh my verblijden;
Dan sal geworden my dat groot geluck,
Dat ick aenschouwen sal den Heer,
Die nae sijn schanden quam tot 's hemels eer;

[p. 403]

 

Hy most eerst lijden, jae de dood oock sterven,

 

Eer Hy genoot,

 

Eer Hy most erven

 

Sijne Vaders schoot.

 

3. Dit is den konincklijcken wegh

 

Om in den hemel aen te mogen komen,

 

G'lijck heeft der Heyl'gen-Schaer vernomen:

 

Onthoudt, O menschen! 't gene ick u segh;

 

,, Door tribulaty moetmen gaen,

 

,, Veel strijdens moeter worden uytgestaen.

 

Wat heeft de moeder Christi niet geleden

 

Eer datzy quam

 

In 's hemels Stede

 

By 't onnoosel Lam?

 

4. Heft op uw' oogen na die zael

 

(Den hemel meen ick) waer de Heyl'gen woonen:

 

Siet of Sy d' onverlepte kroonen

 

Niet hebben dan nae 't lijden allemael.

 

D' Apost'len zijn die niet gerecht,

 

Eer om haer hoofden is den krans gevlecht?

 

Wat dunckt u van der Martelaeren-Chooren?

 

Sy zijn gedoodt:

 

De Confessoren

 

Zijn geweest in noot.

 

5. De Maeghden hebben veel gele'en,

 

Sy zijn door water, vlam, en vuyr gedreven

 

Eer Sy tot glory zijn verheven:

 

Sy smaecken nu de vreughde na 't geween,

 

Nu worden Sy met vreughd versaedt,

 

Met vreughde, die ten geender tijd vergaet.

 

Dies laten wy ons hier tot strijd bereyden,

 

Soo sullen wy

 

In 's hemels Weyden

 

Naemaels wesen bly.

 

6. O Jesu Christi Godes Soon,

 

(Die schempingh, laster, en gespot verdragen

 

Hebt in u leven sonder klagen;

 

En te verdragen opspraeck zijt gewoon)

[p. 404]

 

Gewaerdicht toch u oogh te slaen

 

Op ons, met overgroote smert bela'en:

 

Geeft dat verduldich staeghs wy mogen wesen;

 

Soo sal 't geschie'n

 

Dat wy na desen

 

Sullen ons verblien.