|
| |
Voetbal:
Voetbal: De oorsprong van het voetbalspel moet 3000 jaar vóór Christus gezocht worden. In die tijd werd in China een spel beoefend dat men ‘Tsu chu’ noemde, hetgeen zoveel betekende als ‘de bal met de voet trappen’. Het was een sport die voornamelijk door soldaten werd beoefend. Twee ploegen stonden voor het keizerlijke paleis als tegenstanders tegenover elkaar. Het ging erom de bal in een doelnet te krijgen dat tussen twee enkele meters hoge bamboestangen gespannen was. Al naar gelang van het succes werden voor de doeltreffende schoten punten gegeven en zelfs geschenken aan de spelers aangeboden.
Nog vóór Christus'geboorte kwam de ontwikkeling van enkele vaste spelregels opgang. Deze hielden in opgaven over de aanvoerder, de vaste plaatsen van de ploegleden, de bal, de makelij van de bal enz.
Terwijl men oorspronkelijk ballen met haarvulling gebruikte, ging men er in latere eeuwen toe over lucht in een lederen omhulsel te blazen. Op die manier had men de beschikking over een voortreffelijk spel attribuut.
Vermoedelijk is het voetbalspel van China naar Japan overgewaaid, zij het dan dat in de vorm wel enige veranderingen kwamen. Sedert 578 na Christus kent men in Japan een godsdienstig ‘cirkelvoetbal; Kemari’ genaamd. Een spel dat tot in onze dagen behouden is gebleven. Japan is trouwens niet het enige voorbeeld dat ons bewijst hoe nauw soms religie en balspel met elkaar verwerven zijn. Zo werd bij bepaalde religieuze feesten in Achter-Indië en in Indonesië ook een bepaald cirkelvoetbal beoefend. Godsdienstige balspelen kent men eveneens van de Sioux-indianen in Noord-Amerika, van de Azteken in Mexico, maar ook uit Duitsland, Engeland en Frankrijk.
In het gebied van de Middellandse Zee zijn het de Egyptenaren, Grieken en Romeinen, die zich voor het voetbalspel interesseerden.
Uit grafvondsten blijkt dat voor wat Egypte betreft al 2000 jaar vóór Christus het geval was.
Bij de Grieken werd ‘Episkyros’ gespeeld, een spel dat op enige overeenkomst met het voetbalspel kan bogen, maar er bestaat geen zekerheid dat juist dit balspel voor de Europeanen het uitgangspunt voor het voet- | |
| |
balspel zou zijn. Dit spel is volkomen te vergelijken met het door de Romeinen beoefende ‘Harpastum’.
De uitspraken van de geschiedschrijvers zijn te onnauwkeurig om daaruit zonder meer voetbal te kunnen afleiden. Harpastum geleek meer op een balstrijd dan op een voetbalspel, omdat de bal in het doel gedragen moest worden. De Romeinse soldaten zorgden ervoor dat Harpastum ook in Engeland kwam, de bakermat van het moderne voetbalspel. Men mag daaruit echter in geen geval concluderen dat slechts hierdoor het huidige spel zou zijn ontstaan. Eén ding is zeker, dat ook de Engelsen balspelen kenden, maar men weet niet of in de loop van de tijd ook niet in Germaanse balspelen elementen van het Harpastum van de legioensoldaten overgenomen werden en daaruit een nieuw spel ontstond.
Gedurende de Middeleeuwen betekenden de balspelen in Engeland in het leven van iedereen zoveel, dát zelfs koninklijke besluiten uitgevaardigd moesten worden om aan het nutteloze balspel een halt toe te roepen. Dat gebeurde in 1315 en 1349, maar die verbodsbepalingen konden de opmars niet stuiten. Ondanks alles won het voetbalspel terrein, ook al schreef 200 jaar later een criticus meedogenloze woorden als ‘... het voetbalspel is een duivels tijdverdrijf en een bron van nijd, verbittering en wrok, ja zelfs van moord en doodslag’.
In die tijden leverden de ploegen van Engelse dorpen strijd met elkaar. Het was telkens een verbitterd worstelen tussen de gezamelijke mannelijke bevolking van twee dorpen. Overwinnaar was het team dat het gelukte de bal in het doel van de tegenstanders te drijven. Later stapte men van deze ‘massa veldslagen’ af en men beperkte het aantal spelers per dorp van 30 tot 40 man. Gelijktijdig werden twee bosjes als doel gekozen.
Ook Frankrijk was destijds een waar centrum van het voetbalspel. Zo stelde bijvoorbeeld het Franse klooster Auxerre in de 14de eeuw als eis aan de novicen dat zij bij hun intrede een voetbal meebrachten.
In Italië was de hartstocht voor het voetbalspel zo groot, dat toen Florence in de 16e eeuw met de prins van Oranje in oorlog was, een wedstrijd plaatsvond tussen verdedigers en belegeraars. Het werd als juist beschouwd dat de edelen zich naast de kunst van het wapen ambacht ook de kunst van het voetbalspel behoorden eigen te maken. Niet minder dan drie kerkelijke pausen uit de familie Medici waren in hun jeugd hartstochtelijke voetbalspelers.
Al deze voetbalspelen waren echter een mengelmoes van rugby en voetbal. Pas in de 19de eeuw ontwikkelden zich daaruit langzamerhand twee op zichzelf staande takken van sport.
In 1863 werd in Engeland de Football Association opgericht. In 1883 kwam men tot de ons gebruikelijke opstelling; één doelverdediger, 2 backs, 3 middenspelers en 5 voorhoedespelers.
Dankzij de jonge Engelsen verbreidde het voetbalspel zich snel over het continent. Bovendien maakten vele jonge Europeanen kennis met het spel in Engeland zelf en introduceerden zij het in hun vaderland.
Dat moet ook het geval in Nederland zijn geweest, vermoedelijk leerde de Haarlemse jongen Pim Mullier in Engeland het voetbalspel kennen. In elk geval in 1879 zag de toen 14-jarige Pim Mullier een voetbal liggen in een winkel aan de Amsterdamse Leidsestraat. Hij kocht de bal en richtte in september 1879 met een aantal vriendjes de eerste Nederlandse voetbalvereniging op (zie Het grote sportboek door Dick van Rijn).
Dat was het begin van de voetbalsport in Nederland. In 1889 richtte Mullier met 7 klubs en totaal 250 leden de Nederlandse Voetbal Bond op. Het duurde niet lang meer eer de voetbalsport in Nederland overwaaide naar Suriname.
Op 1 augustus 1895 werd de voetbalsport in Suriname geintroduceerd door de oprichting van de voetbalvereniging ‘Wilhelmina’ (zie Geschiedkundige tijdtafel van Suriname-Oudschans Dentz).
Een zekere Taytelbaum en anderen hadden deze voetbalvereniging opgericht, echter is hiervan niet veel bekend (zie sporthelden uit ons verleden - Guno Hoen).
Omstreeks 1900 probeerde Johan Bendter, een zoon van de toenmalige direkteur van de plantage Berlijn aan de Commewijne, het voetbalspel op gang te brengen. Hij werd gesteund door Puthy Themen, Jacques Buth, Eddy Polak en Stuart Dragten, maar het één en ander resulteerde nog niet in een krachtige beoefening van de voetbalsport (zie sporthelden uit ons verleden - Guno Hoen).
Maandag 6 september 1909 is voor de Surinaamse voetbalsport een historische datum. Op deze dag schreef kapitein Hirschman, kommandant der troepen, een nota aan de gouverneur, waarin hij voorstelde om een deel van het Gouvernementsplein (nu Eenheidsplein) ter beschikking te stellen voor de militairen ter beoefening van het voetbalspel.
Hij vestigde er de aandacht op dat hij in navolging van Nederlands Oost Indië, bereids een aanvang had gemaakt met de beoefening van het voetbalspel. Volgens kapitein Hirschman leende dit spel zich uitermate goed voor militaire sportbeoefening, aangezien het een grote mate van behendigheid, rapheid en inzicht vereiste. Bovendien is het kenmerkend aanvallend karakter bij het voetballen een vrij goede militaire oefening. Gouverneur Fock (1908-1911) ging akkoord met dit voorstel en het terrein werd afgestaan, evenwel met enkele voorwaarden. Zo mocht er des zondags niet gespeeld worden. Het gras mocht geen schade ondervinden en de wandelaars moesten gevrijwaard blijven van overlast.
Later drong kapitein Hirschman aan om een behoorlijk sportveld aan te leggen, maar door gebrek aan geldmiddelen kwam dit voorstel niet van de grond.
In 1909 werd de voetbalvereniging de Militaire Voetbal Club Juliana (MVCJ) opgericht, die uit verscheidene afdelingen bestond (zie SNL). Rond 18 januari 1910 werd door een vijftigtal jongelui, overwegend studenten, een vereniging opgericht die de naam droeg van Surinaamse Voetbal Vereniging (SVV). Het eerste bestuur bestond uit: P.F. Schuitemaker (voorzitter), Jean R. Heilbron, Daniël Fernandes, Coenraad Fernandes en J. Hutinch. Er werd tweemaal per week op het Combé-terrein geoefend en de oefendagen waren maandag en zaterdag
| |
| |
van 16.00 uur tot 18.30 uur.
SVV was een echt studentenvereniging.
Op 5 maart 1910 werd de eerste voetbalwedstrijd in Suriname gespeeld en wel tussen MVCJ en SVV. De spelers van deze verenigingen waren: SVV: Ten Houte de Lange (keeper), Piet Payens, van Reyendam (backs), Wildeboer, da Costa, Nassy (midden), Bakker, Houtinck, C. Fernandes, D. Fernandes (voorhoede).
MVCJ: Steenlage (keeper), van Lint, Rijzenbrei (backs), Remens, Bulting, Dijkstra (midden), Bulting, Groeneveld, v/d Elst, Rovers (voorhoede).
De wedstrijd werd op het Gouvernementsplein (nu Eenheidsplein) gespeeld en de leiding was in handen van de 1e luitenant Bennekon.
SVV won met 4-1, terwijl gerust werd met 3-0. Aangetekend dient te worden dat deze wedstrijd opgeluisterd werd door de militaire kapel. SVV had geen lang leven daar vele spelers het land verlieten om verder te gaan studeren. De overige spelers gingen toen naar Hou Braeft Stand (zie Hou Braeft Stand).
In 1910 werden verscheidene voetbalverenigingen opgericht en enkele hiervan zijn: Sport Staalt Spieren (SSS), Excelsior en Hou Braeft Stand (HBS).
Aangetekend kan worden dat Hou Braeft Stand (opgericht op 25 februari 1910) de eerste sportvereniging in Suriname was (zie HBS).
Deze vereniging was bovendien de eerste in Suriname die de beschikking had over een eigen terrein.
Op 3 september 1910 kwam HBS uit tegen SSS. Deze wedstrijd werd op het terrein van HBS gespeeld en de toegangsprijs bedroeg 10 cent.
Jammer genoeg is de uitslag van deze wedstrijd niet bekend.
Wel is de uitslag bekend van de ontmoeting op 17 april 1911 toen HBS uitkwam tegen SSS. De spelers van deze verenigingen waren:
SSS: Wijngaarde (keeper), Rickets, Kamphuys (backs), Caupain, Simons, Tjin Kon Fat (midden), Buth, Lobato, Zeegelaar, W. Morren en J. Dragten (voor).
HBS: Dragten (keeper), Bakker, van Ryendam (backs), Abercrombie, Huitinck (midden), Coenraad Fernandes, Daniel Fernandes, A. Schuitenmaker, da Costa, Wildeboer (voor). HBS won deze wedstrijd met 4-3.
Een overzicht van gespeelde wedstrijden in 1911 is:
| april |
Utrecht vs MVCJ |
1-5 |
| 30 april |
MVCJ vs HBS |
5-0 |
| 1 mei |
MCVJ vs Excelsior |
3-2 |
| 19 mei |
Utrecht vs HBS |
3-0 |
| 24 juni |
SSS vs Excelsior |
2-5 |
Aangetekend kan worden dat de spelers van Utrecht matrozen van een Nederlands schip waren. In september 1910 kwam HBS al uit tegen dit team en verloor toen met 0-3. Die wedstrijd kan misschien als eerste ontmoeting tegen een buitenlandse team gelden, hoewel Utrecht niet een permanent voetbalteam was.
In het Gouvernements Advertentie Blad van 15 augustus 1911 stond de volgende aankondiging: Ter kennis van het publiek wordt gebracht dat vanaf heden aan een ieder verboden is om op het Gouvernementsplein te voetballen
Paramaribo 14 augustus 1911
De Commissaris van politie
w.g.J.C.W. Brunings wd
Deze aankondiging zorgde voor grote paniek onder de voetballiefhebbers. MVCJ, die het hart was van de voetballerij, werd hierdoor gevoelig getroffen, daar zij geen terrein meer had om te voetballen.
De overige voetbalverenigingen stonden er minder ongelukkig voor, maar hadden met organisatorische problemen te maken. Zo had HBS een eigen terrein en een groot aantal leden, maar was niet instaat steeds 11 spelers bijeen te brengen, bovendien stelde zij haar terrein alleen voor SSS ter beschikking. Andere voetbalverenigingen voetbalden weliswaar op Combé, maar zij waren verzwakt daar vele spelers voor studie het land verlieten. Ook Quick kon moeilijk 11 spelers bijeen trommelen, vandaar dat men aan een samensmelting dacht van SSS en Quick. Het werd de voetballiefhebbers nu duidelijk dat zij een eigen sportterrein moesten aanleggen, maar de aanleg van een sportterrein zou nog heel wat stof doen opwaaien (zie André Kamperveen Stadion). Aangetekend dient te worden dat er wel voetbalwedstrijden op het plein werden gespeeld, maar men moest eerst een vergunning aanvragen, wat niet makkelijk te krijgen was.
Door de Vereniging van Nationale Feesten te Paramaribo werd in september 1911 de eerste voetbalcompetitie georganiseerd. De regels voor dit toernooi waren:
| - |
Het aantal behaalde doelpunten gedurende de wedstrijden telden niet. |
| - |
Aan de winnende partij werden 2 punten toegekend. Bij gelijkspel werd aan elk partij één punt toegekend. |
| - |
Voor elk partij moesten twee afgevaardigden op het terrein aanwezig zijn die in geval van geschillen met de Commissie van de Vereniging voor Nationale Feesten te Paramaribo, die onder voorzitterschap van Theo Juda was, een oplossing voor de geschillen moest zoeken. |
De prijzen bestonden uit een wisselbeker, uitgeloofd door de Vereniging voor Nationale Feesten te Paramaribo. HBS loofde 11 zilveren medailles en een voetbal uit. Als scheidsrechter van deze wedstrijden fungeerde S. da Costa. Aan deze competitie namen drie verenigingen deel namelijk Sport Staalt Spieren, Hou Braeft Stand en de Militaire Voetbal Club Juliana.
Dinsdag 5 september 1911 is de historische dag voor de Surinaamse voetbalsport daar een aanvang werd gemaakt met de eerste voetbalcompetitie hier te lande. SSS kwam uit tegen HBS.
SSS werd toen vertegenwoordigd door: Heshusius (keeper), Polak, Ho A Sjoe (backs), Tjin Kon Fat, Elias, Rickets (midden), Zeegelaar, Rank, Wijngaarde, Caupain en Lobato (voor).
Voor HBS kwamen op het veld: Huitinck (keeper), Blaschman, Reyendam (backs), Bakker, Abercrombie, la Pierre (midden), C. Fernandes, Wildeboer, D. Fernandes, da Costa en A. Schuitemaker (voor).
HBS trapte tijdens deze wedstrijd als eerste uit en mid- | |
| |
dels Daniel Fernandes werd gescoord. Caupain van SSS scoorde het tegendoelpunt en met 1-1 werd gerust. Bij de aanvang van de tweede helft wisselde HBS haar keeper en bracht SSS een kleine wijziging in haar voorhoede. In de tweede helft moest de centervoor van SSS worden weggedragen na een trap van de tegenpartij. Merkwaardig genoeg was de dader in de eerste helft al 5 malen gestraft wegens overtredingen, maar was niet uit het veld gezet. SSS kreeg een directe vrije trap en Zeegelaar maakte daar 2-1 van.
Later zag HBS kans de stand op 2-2 te brengen. Na deze wedstrijd werd protest geleverd omtrent het tweede doelpunt van SSS en pas in de week van 18 september werd dit protest geaccepteerd. HBS won dus met 2-1. Op woensdag 6 september speelden HBS en MVCJ tegen elkaar en deze wedstrijd eindigde 2-2. Op donderdag 7 september behaalde MVCJ een monsterzege op SSS door met 8-1 te winnen. Nadat in de week van 18 september het tweede doelpunt van SSS was afgekeurd, kwamen MVCJ en HBS wederom tegen elkaar uit en wel op donderdag 21 september 1911. De scheidsrechter was toen luitenant van Duinen. MVCJ won de wedstrijd met 2-0 door doelpunten van de Roo en Donckers en werd zo de eerste competitiewinnaar van Suriname.
De spelers van MVCJ waren: J. Arentz (keeper), Graat, Donckers (backs), Smit, Kroes, Lijsen (midden), de Roo, Meyer, Dijkstra, Smeulders en Blom (voor).
MCVJ moest toch een gevoelige klap incasseren, daar de spelers Smeulders, Graat en de Roo op woensdag 27 september 1911 voor 6 maanden naar Albina werden gestationeerd, terwijl Bakker voor studie terugging naar Nederland.
Een overzicht van gespeelde wedstrijden in 1912:
| 14 januari |
MVCJ vs HBS |
10-1 |
| 17 januari |
SBS vs Excelsior |
0-4 |
| 28 januari |
SBS vs Mon Tresor |
1-1 |
| 6 februari |
SBS vs Columbia |
4-0 |
| 29 april |
SSS vs Zeelandia |
1-0 |
Uit deze resultaten blijkt dat meerdere voetbalverenigingen in de loop van de jaren waren opgericht.
In 1914 werd de eerste voetbal bond in Suriname opgericht, namelijk de Surinaamsche Voetbal Bond. Het bestuur bestond uit de heren Booms (voorzitter), W.A. Hennekes (Secretaris), Ch.E.J. Lobato (penningmeester) en A.C. Polak (Commissaris). De statuten van deze bond werden krachtens artikel 1667 van het Burgerlijk Wetboek door gouverneur van Asbeck (1911-1916) bij resolutie van 8 juli 1914 no 2710 goedgekeurd. Uit het Gouvernements Advertentie Blad van dinsdag 11 augustus 1914 staan de statuten van deze bond vermeld, om enkele te behandelen.
| |
Naam en duur
Art. 1 De naam der vereniging is Surinaamse Voetbal Bond. Zij is gevestigd te Paramaribo en wordt opgericht voor den tijd van 3 jaar te rekenen van datum der erkenning bij Gouvernements Besluit.
| |
Doel
Art. 2 Het doel van de bond is de bevordering der voetal in den ruimst mogelijke zin.
| |
Lidmaatschap
Art. 3 De bond bestaat uit gewone leden, donateurs en ere-leden. Het bestuur bestaat uit 5 leden, welke bij meerderheid van stemmen op een algemene vergadering wordt gekozen. Het treedt telken jaar af, doch is terstond herkiesbaar.
Er staan ook andere regels vermeld. Zo moest elke competitiewedstrijd uiterlijk half vijf aanvangen. De vereniging die dan niet gereed was, betaalde Sf. 1,-- boete ten bate der bondskas, behoudens dispensatie van het bestuur. Een vereniging die niet kwam opdagen verloor met 5-0 plus een boete van Sf. 1,--. Voor militaire verenigingen gold dit niet, indien gemotiveerd bleek dat zij door dienst verhinderd waren. Verder ontmoetten de in de competitie spelende verenigingen elkaar viermaal. De eerste verenigingen die zich bij deze bond aansloten waren Zeelandia, Excelsior en Velocitas.
Als inschrijfgeld stortten ze allen Sf. 5,--.
Het eerste nationale elftal werd op donderdag 9 juli 1914 samengesteld door een commissie bestaande uit de heren Willem Heshusius, Flu, Amo, Langkamp, Hennekes en Ho Asjoe. Het eerste SVB-elftal zag er als volgt uit: van Straten (keeper), Langkamp, Flu, Heeres (backs), van Duren, Amo, van Amson (midden), Hennekes, Levy, van der Opstal, van der Heuvel (voor).
De keeper, alle drie achterhoede spelers, Hennekes en van der Heuvel waren afkomstig van de voetbalvereniging Zeelandia. De gehele middenlinie was van Excelsior, Levy was van Velocitas.
Opmerkelijk is wel dat de commissieleden zelfs voetballers waren en het is daarom niet te verwonderen dat zij ook de selektie uitmaakten.
De eerste oefenwedstrijd van de nationale selektie vond op zondag 19 juli 1914 plaats op het Gouvernementsplein onder leiding van scheidsrechter van der Upwich. Er werd tegen Zwaluw gespeeld. Het nationale elftal won met 7-3.
Op woensdag 22 juli vond onder leiding van de heer W. Heshusius een oefening plaats, terwijl op zondag 26 juli 1914 het nationale elftal van Zwaluw verloor met 3-4. De oorzaak hiervan moet gezocht worden in het feit dat vijf basis spelers ditmaal niet deelnamen. Hennekes had een dienststraf en mocht de buitenlucht gedurende 14 dagen niet zien. Verduren en van Amson waren ziek, terwijl Langkamp en Amo niet hadden gespeeld.
Het was namelijk de bedoeling dat op 3 augustus 1914 een interland tussen Suriname en Brits-Guyana zou worden georganiseerd, die echter niet doorging. Men had feest te Demerara en was daardoor niet bij machte een speciale excursie voor deze interland te arrangeren.
In december 1914 werd door de SVB een kampioenschap uitgeschreven voor de eerste en tweede klasse competitie, maar omdat de spelers van de militaire vereni- | |
| |
gingen naar de Lawa werden gecommandeerd, werd dit toernooi niet uitgespeeld en staakte men het voor onbepaalde tijd. Dit gebeurde ook met de competitie van december 1915 en 1916.
Problemen waren er dus genoeg in deze periode, maar dat was niet alles daar ook op het veld strubbelingen ontstonden. Zo werd op zondag 14 juni 1914 een wedstrijd gespeeld tussen Zeelandia en Excelsior. Zeelandia won met 2-0, maar deze wedstrijd kenmerkte zich vol miseres van knoeigrage spelers. Zo kleedde de scheidsrechter zich in hetzelfde uniform als één der elftallen, zodat men hem vaak voor een speler aanzag en men de bal naar hem toespeelde of hem ontweek. De grensrechter wedijverde met de scheidsrechter wie het meest aantal wenken gaf aan Zeelandia, terwijl de andere grensrechter slaags raakte met het publiek doordat hij gedurende de wedstrijd aanhoudend twistte met één der spelers, daar deze de mening was toegedaan dat de speler slecht speelde. Deze speler werd het gezeur moe en na de rusttijd werd hij vervangen door een andere speler.
Ook in de wedstrijd van 21 juni 1914 tussen Zeelandia en Excelsior werd eerstgenoemde door de scheidsrechter bevoordeeld. Het was daarom niet te verwonderen dat Zeelandia met 5-0 won. Aangetekend kan worden dat volgens de regels de uitdager een scheidsrechter moest aanwijzen, die de wedstrijd moest leiden. Excelsior had verzuimd dat te doen, zodat Zeelandia met een scheidsrechter kwam opdagen.
Voorwaarts in de twintiger jaren.
Staand (v.l.n.r.): onbekende, Harry Heilbron, Eugene Leckie, John Monkou, Tjin A Sie, Montesant (donateur), ?, Riek Anijs, Wim van Geerke.
Knielend: Jacques Bueno de Mesquita, Harry Nassy, Rene Leckie, Frank Olivierira, Steward de Vries.
Zittend: Jean Heilbron, Othmar May, Reinier Ma A Jong.
Opgemerkt kan worden dat in deze dagen voor de rust een voetballer als keeper kon fungeren, maar na de rust in de voorhoede werd opgesteld. Zo 'n wedstrijd vond op 28 juni 1914 plaats tussen Zeelandia en Velocitas. Coenraad Fernandes was voor de rust keeper, maar hierna voorhoede-speler. Dit soort voetbal komt ons bekend voor bij het straatvoetballen.
De eerste internationale wedstrijd van het SVB-elftal vond plaats op 17 augustus 1915. Demerara versloeg Suriname toen met 0-5 en ook een ploeg van de militairen ging op 18 augustus 1915 roemloos ten onder. De opstelling van de Surinaamse selektie was:
Heeres (keeper, Juliana), Flu, Scheermacher (backs, Unitas), Cramer, Levy, Smit (midden, Unitas), van Amson, van Buren, Wolf (voor, Juliana), Rellum (voor, Paramaribo), van Leeuwaarde (voor, Unitas).
De mening van de Brits-Guyanezen over het Surinaamse spel was dat wij wel goede spelers hadden maar ‘they lack combinations’.
Het ontbreken van een sportterrein en het niet optimaal kunnen functioneren van de SVB, maakte dat in deze periode weinig voetbalwedstrijden werden georganiseerd. In 1917 was zelfs een dieptepunt van de voetbalsport te bespeuren, daar dat jaar slechts één wedstrijd gespeeld werd. In het boek van Guno Hoen ‘Sporthelden uit ons verleden’ wordt aangegeven dat in 1916 tijdens een wedstrijd een gevecht uitbrak tussen militairen en burgers. De toenmalige P.G. en de kommandant van de troepen- | |
| |
macht namen harde maatregelen tegen de twee knokkende partijen. Dit was dan de reden waarom in 1917 geen wedstrijden meer mochten worden georganiseerd.
In 1915 bereikte de drang naar een sportterrein haar hoogtepunt.
| - | Het Steuncomité beloofde het aanleggen van een sportterrein in haar programma op te nemen, maar hiervan kwam weinig terecht. |
| - | Bij een openbare behandeling in 1915 omtrent de begroting van 1916 werd op de wenselijkheid van een sportterrein door de heer van Asch van Wijck gewezen. |
| - | De heer van der Upwich schreef op 12 juni 1915 in ‘Op den Uitkijk’ een artikel omtrent een sportterrein, waarbij hij als alternatief opgaf de gouvernementsweide of het terrein van de veemarkt. Ook de heer Edgar Wijngaarde gaf menigmaal in de ‘Surinamer’ zijn visie over het sportterrein. |
| - | In juni 1915 wees gouverneur van Asbeck (1911-1916) het verzoek van de SVB af om de oude begraafplaats aan de Gravenstraat, die in geen 40 jaar gebruik werd, af te staan. |
| - | Men had in 1915 verder een terrein aan het Molenpad op het oog voor het sportterrein en het was ook de bedoeling een wielrenbaan daar aan te leggen. |
| - | In 1917 verrichtte de SVB ondanks haar zwakke invloed een historische taak, toen zij een verzoek aan de overheid deed om een perceel land groot 20400m2 aan de Cultuurtuin voor 75 jaar in erfpacht aan te vragen en deze ook te krijgen. Hieruit blijkt dat de ‘Cul’ al sinds 1917 als voetbalterrein werd gezien. In 1917 hield deze SVB op te bestaan en de oorzaken die geleid hebben dat de eerste voetbal bond slecht functioneerde zijn de volgende: |
| * | Het voetbalspel bevond zich nog in een groeifase waarbij een bond nog geen noodzaak was. De doorvoering van de competitie was onmogelijk gebleken wegens gebrek aan deelnemende verenigingen. De bond had ledenloze tijden gekend, dat zij er alleen voor stond. |
| * | Het bondsbestuur werd op de voorzitter na, gevormd uit jonge mensen d.w.z. mensen met te weinig invloed. |
Uit al het vorenstaande is dus duidelijk gebleken dat georganiseerd voetbal zoals gedacht wordt, niet op 25 juli 1919 met de oprichting van de Katholieke Sport Centrale (KSC) in Suriname werd geintroduceerd. Er zijn verscheidene data aan te geven, zo kan 8 juli 1914 met de erkenning van de eerste Surinaamsche Voetbal Bond als datum worden aangegeven. Men mag zelfs 5 september 1911 aannemen als de start van georganiseerd voetbal, daar op deze dag een aanvang werd gemaakt met de eerste voetbalcompetitie. Ook kan 5 maart 1910 met de eerste officiële voetbalwedstrijd (tussen MVCJ en SVV) als start dienen en tenslotte hebben we 6 september 1909, de dag dat kapitein Hirschman een brief verzond naar gouverneur Fock om toestemming te krijgen te voetballen op het Gouvernementsplein. Al met al georganiseerd voetbal is vóór 1919 in Suriname geintroduceerd.
Een overzicht van gespeelde wedstrijden in deze periode:
| 10-1-15 |
Concordia vs MVCJ |
1-0 |
| 17-1-15 |
Militair elftal vs Burger elftal |
3-2 |
| 14-3-15 |
Unitas vs Militair elftal |
4-1 |
| 31-5-15 |
Militair elftal vs Unitas |
3-2 |
| 20-6-15 |
Militair elftal vs Balantia |
3-0 |
| 19-7-15 |
Militair elftal vs Balantia |
5-0 |
| 2-7-16 |
MVCJ vs Nationaal elftal |
0-1 |
| 9-9-16 |
UDI vs SVV |
2-1 |
| 10-9-16 |
SPO vs Valour |
2-1 |
| 23-9-16 |
SPO vs Valour |
3-2 |
| 2-10-16 |
UDI vs Valour |
0-7 |
Vorenstaande resultaten geven duidelijk aan dat er enkele nieuwe verenigingen waren ontstaan. Zo werd de Surinaamsch Voetbal Vereniging (SVV, niet te verwarren met haar naamgenoot van 1910) op zondag 5 september 1915 opgericht. Het bestuur bestond uit Heshusius (voorzitter), Beeldsnijder (secretaris), Ho Asjoe (penningmeester) en Polak (commissaris).
In 1916 kwam Uitspanning Door Inspanning (UDI), dit was een militaire vereniging, terwijl Valour, een burger vereniging was, die eerst in Velocitas was opgegaan, maar zich in maart 1915 wederom losmaakte. In januari 1918 werd de eerste voetbalvereniging in Nickerie opgericht. Deze club droeg de naam van Sport Staalt Spieren (SSS) niet te verwarren met haar naamgenoot van de stad. De eerste voorzitter van deze club was de heer J.A. Rellum.
In december 1918 werd de Surinaamse Sport Bond (SSB) opgericht. Deze bond nodigde de verenigingen UDI, Go Ahead, Excelsior en Paramaribo uit voor het spelen van wedstrijden. Deze wedstrijden waren bedoeld als oefening voor de spelers die eventueel in het Surinaamse elftal zouden uitkomen tegen Brits-Guyana. De wedstrijden werden in januari en februari 1919 gespeeld en enkele uitslagen waren:
| Paramaribo vs Go Ahead |
2-1 |
| UDI vs Go Ahead |
6-1 |
| Go Ahead vs Excelsior |
4-2 |
Ondanks deze wedstrijden ging het toernooi tegen Brits-Guyana niet door.
De eerste competitie-wedstrijden in Suriname die na 1911 uitgespeeld werden, vonden in 1919 plaats en werden door de SSB georganiseerd. De competitie was in twee klassen verdeeld.
De eerste wedstrijd werd op 8 januari 1919 gespeeld, Blauw Wit kwam toen uit tegen Excelsior. De uitslag was 2-2. Op 7 september 1919 eindigde dit toernooi, Blauw Wit werd kampioen van de eerste klasse en UDI semikampioen. In de tweede klasse ging Go Ahead met de eer strijken, terwijl DOS zich met de tweede plaats tevreden moest stellen.
Opgemerkt kan worden dat de vereniging Olympia op 27 juli 1919 werd opgericht en meteen op die dag een competitie-wedstrijd speelde, Olympia kwam toen uit tegen UDI en won bovendien met 3-2.
Olympia speelde later een belangrijke rol in de Surinaamse voetbalsport.
| |
| |
Een ander vereniging die in 1919 werd opgericht was Voorwaarts en wel op 1 augustus 1919. Voorwaarts speelde haar eerste wedstrijd op 16 november 1919 tegen het tweede elftal van Olympia en verloor met 0-4. Voorwaarts werd de enige voetbalverenigng die vóór de oprichting van de huidige SVB al bestond en alle opkomende problemen overleefde om zelfs in 1989 haar 70-jarig bestaan te herdenken (zie Voorwaarts).
1919 is een erg belangrijk jaar voor de voetbalsport. Behalve de eerste competitie die na 1911 werd uitgespeeld en behalve het feit dat in dat jaar twee historische verenigingen het levenslicht aanschouwden, werd op 25 juli 1919 de Katholieke Sport Centrale (KSC) opgericht. De verenigingen als Olympia, Voorwaarts sloten zich bij de KSC aan.
In die dagen bestond er in geheel Suriname een grote wrijving tussen de roomskatholieken en vooral de protestanten. Daar KSC een roomskatholieke bond was, vond deze naijverstemming zijn weerslag in de voetbalsport. Deze negatieve ontwikkeling zou later van invloed zijn op het voetbalgebeuren (zie NGVB).
Deze wrijving was dan ook de aanleiding dat de RK-clubs die bij de KSC waren aangesloten een voorkeursbehandeling kregen. Deze negatieve tendens bereikte een zodanige climax, dat er binnen sportminnend Suriname reacties opkwamen om een neutrale organisatie op te richten. Mensen die hierbij een belangrijke rol hebben gespeeld waren dr. E. Snellen en Walther Hewitt (zie Walther Hewitt).
Op 1 oktober 1920 werd de Surinaamse Voetbal Bond opgericht, deze was de tweede voetbalbond in Suriname met dezelfde naam.
Met de komst van de SVB verlieten Blauw Wit en Excelsior de KSC en stapten over naar de SVB. Slechts één RK-club sloot zich aan bij de SVB, namelijk Olympia, maar dan pas na 5 juni 1921.
Op 15 januari 1921 werd een andere historische voetbalvereniging opgericht namelijk Transvaal (zie Transvaal).
In hetzelfde jaar en wel op 3 juni 1921 werd Ajax opgericht. Het eerste bestuur van Ajax bestond uit: Ch. Foster (voorzitter), H. Landkoer, S. Lemmers, E. Sarmoat, H. Clemens, J. Wolf en L. Kolf.
Met de komst van de SVB in 1920 kwam de voetbalsport in een stroomversnelling terecht. Deze tak van sport werd nu op georganiseerder wijze bedreven; zo werden de voetbalregels samengesteld en enkele hiervan waren:
Art. 1 Er werd gespeeld volgens de spelregels van de Nederlandse Voetbal Bond met de volgende bijzondere bepalingen. De wedstrijden vingen aan, voor de tweede klasse om 16.15 u. en voor de eerste klasse om 17.15 u. De speeltijd bedroeg 2 × 25 minuten met een rusttijd van 5 minuten. Was één der verenigingen 10 minuten na het vastgesteld aanvangsuur niet gereed, dan werd zij geacht de wedstrijd verloren te hebben.
Art. 2 Er werd gespeeld o.l.v. door de commissie aangewezen scheidsrechters. Elk uitspraak van de scheidsrechter diende zonder voorbehoud te worden aanvaard behouds beroep bij de protestcommissie. Op de speeldag moest ieder der spelende clubs zorgen voor een goede voetbal en een grensrechter.
Art. 3 Eventuele protesten moesten 5 minuten na afloop van de wedstrijd mondeling bij de scheidsrechter worden ingediend en bovendien bij de heer A.E. Aletrino.
Art. 4 De protestcommissie werd gevormd door de sub-commissie voor de regeling van de voetbalwedstrijden.
Art. 5 Mocht aan het eind der wedstrijd de stand gelijk zijn dan werd nog 10 minuten gespeeld, was de stand nog gelijk dan moest het lot bepalen.
De eerste prijs voor de eerste en tweede klasse was een grote zilveren medaille en een voetbal.
De tweede prijs voor beide klassen was alleen een grote zilveren medaille.
Opvallend is dat met de organisatie van de SVB, ook de KSC met nieuwe regels kwam. Zo werd vanaf 5 juni 1921 een zeker bedrag toegekend aan de elftallen die wedstrijden hielden op het Patronaatterrein.
Dit bedrag was Sf. 40,--, waarvan Sf. 25,-- werd toegekend aan de winnaar, terwijl de verliezer Sf. 15,-- kreeg. Bij een gelijke stand werd het geld gelijk verdeeld. Naar alle waarschijnlijkheid moet KSC deze regeling hebben getroffen om verenigngen naar zich toe te trekken en de strijd tegen de SVB in haar voordeel te beslechten.
Op 28 januari 1921 vond de eerste internationale wedstrijd bij deze SVB plaats en wel tegen Brits Guyana. Suriname verloor toen met 1-2. Het SVB elftal bestond uit: Wim Anijs (keeper, Blauw Wit), Nijhoff, N. Gerard (backs, UDI), Michel Chehin (midden, Olympia), L. de Noten (midden, UDI), Eggers (midden, Excelsior), J. Petersen (voor, UDI), J.S. de Freitas, Walther Amo, A. Bundel (voor, Olympia), Harry Slengaard (voor, Excelsior).
Op 30 augustus 1921 kwam Brits Guyana uit tegen Olympia en verloor met 2-4, maar op 4 september versloeg zij Zwaluw met 1-0. Olympia is de eerste Surinaamse ploeg die de Guyanezen een nederlaag toebracht. In 1921 werd op initiatief van waarnemend directeur van Cultuurtuin; Walther Hewitt, gesteund door de directeur van landbouw, dr. E. Snellen, een sportterrein in de Cul aangelegd (zie Andre Kamperveen Stadion, zie Walther Hewitt).
In 1922 sloot het Surinaamsch Sportcomité een overeenkomst met de overheid, waarbij het sportterrein in de Cultuurtuinlaan werd afgestaan aan het vorengenoemde comité (zie Surinaamsch Sportcomité).
Dit sportterrein is het gebied waar het André Kamperveen Stadion en het Dr. E. Snellenpark nu staan en werd in die dagen ‘Het huis van de neutralen’ genoemd, wat inhield dat het bestemd was voor clubs die niet dogmatisch en niet fanatiek katholiek waren. Dit terrein was voor alle taken van sport bestemd (zie Sporthelden uit ons verleden door Guno Hoen).
In 1923 stelde luitenant A.J. Dahler zich beschikbaar als voetbal scheidsrechter en werd hierdoor de eerste scheidsrechter van deze SVB. Op 29 juli 1923 werd door
| |
| |
gouverneur van Heemstra (1921-1928), in aanwezigheid van ongeveeer 2400 mensen, het terrein in de Cul geopend. Op 5 augustus 1923 werden de eerste voetbalwedstrijden gespeeld. De voetbaluitslagen waren:
| Juliana vs Transvaal |
0-2 |
| Voorwaarts vs Excelsior |
1-1 |
| Olympia vs UDI |
5-0 |
| Tonido vs Vlaamsche Leeuw |
1-0 |
Op 27 augustus 1923 kwam Suriname uit tegen Brits Guyana en versloeg deze met 2-1. Harry Slengaard scoorde het eerste en Wim van Aalst het tweede doelpunt. Dit was de eerste maal dat een Surinaamse nationale selectie van Guyana won. De Surinaamse selektie bestond uit: Bijlhout (keeper), Conrad, N. Gerard (backs), Michel Chehin, L. de Noten, Bosnie (midden), J. Petersen, Wim van Aalst, Harry Slengaard, Jozef Chehin, A. Bundel (voor).
In 1924 ging de eerste competitie om het landskampioenschap van Suriname van start. Olympia werd de eerste landskampioen en deze prestatie behaalde zij als volgt: 11 gespeeld, 7 gewonnen, 1 verloren, 3 gelijk, 17 competitiepunten, 22 doelpunten voor en 3 doelpunten tegen. Blauw Wit werd toen semi-landskampioen.
In de tweede klasse (de huidige eerste klasse) werd Transvaal kampioen en wel als volgt; 6 gespeeld, 6 gewonnen, 12 competitiepunten, 16 doelpunten voor en 0 tegen. In deze klasse werd Juliana semi-kampioen.
Aangetekend kan worden dat de spelers John Wessels, S. Amo, Michel en Jozef Chehin en Mook de sterke basis van Olympia vormden.
Ondanks dit succes zou Olympia in 1924 toch nog voor wat problemen zorgen.
In 1924 lag het namelijk in de bedoeling een toernooi te organiseren, waaraan Brits Guyana en Trinidad zouden deelnemen. De SVB hield een vergadering waarbij de nationale selektie samengesteld zou worden. Olympia liet echter weten dat zij geen spelers kon afvaardigen voor de selectie, daar binnenkort een RK-voetbalbond zou worden opgericht. Zij verzochten de vergadering te verdagen, maar men ging niet accoord met dit voorstel. Op 10 augustus 1924 werd de Katholieke Voetbal Bond opgericht (zie NGVB) en in september 1924 liet Olympia zich afschrijven van de SVB en ging toen spelen bij de Katholieke Voetbal Bond. In deze periode werden verscheidene voetbalverenigingen opgericht.
Be Quick was in januari 1924 een feit en op 1 september 1924 zag de Surinaamse Politie Sportvereniging het levenslicht. De eerste voetbalvereniging in Moengo werd in maart 1925 opgericht en de tweede voetbalverenigng heette Fearless en zij werd op 28 mei 1925 gedoopt (zie Fearless).
De derde voetbalvereniging in Moengo was Artillerie (3 oktober 1925). Op 5 januari 1926 vond de oprichting plaats van de Militaire Voetbal Vereniging (zie SNL), terwijl Mind Your Own Business (Myob) op 9 februari 1927 kwam.
Op vrijdag 15 mei 1925 vertrok een nationale elftal van de Katholieke Voetbal Bond naar Brits Guyana voor het spelen van enkele wedstrijden aldaar. De spelers die deze reis meemaakten waren: M. Chehin, M. Holtuin, J. de Freitas, A. Bosni, W. Amo, J. Chehin (capt.), Moe, A. Chon A Chu, C. Tjon A Tjoe, Klink, Wessels en W. van Aalst.
De resultaten waren:
| 18-5-25 |
Suriname - Brits Guyana Football |
0-0 |
| 20-5-25 |
Suriname - Brits Guyana |
5-3 |
| |
(J. Chehin 2x, Klink, Wessels, van Aalst) |
| 22-5-25 |
Suriname - Georgetown Football Club |
1-0 |
| |
(J. Chehin) |
| 23-5-25 |
Suriname - Brits Guyana |
0-0 |
| 26-5-25 |
Suriname - Brits Guyana |
0-1 |
Vanwege deze prestaties deelde gouverneur Nysingh (1924-1925) middels een brief mede dat het personeel van de landskantoren 1½ uur vrij kregen om de spelers te onthalen.
De allereerste buitenlandse reis die een Surinaamse sportploeg maakte vond in mei 1925 plaats (zie De West 1925, zie Geschiedkundige tijdtafel van Suriname-Oudschans Dentz).
Op 4 mei 1926 werd een afscheidswedstrijd voor luitenant Dahler georganiseerd. De luitenant ging namelijk terug naar Nederland.
Behalve dat hij de eerste scheidsrechter was bij deze SVB, heeft hij jaren de militairen in verschillende takken van sport getraind. De afscheidswedstrijd ging tussen een combinatie Ajax/Excelsior vs Transvaal/Voorwaarts. De eindstand was 0-0.
Op vrijdag 15 april 1927 ging Voorwaarts naar St. Laurent voor het spelen van een wedstrijd aldaar. Voorwaarts werd de eerste voetbalvereniging die een trip naar het buitenland maakte. Voorwaartsspelers die meegingen waren onder anderen Harry Nassy, John Monkou, Jean Heilbron, Frank Oliveira, John Leps, Louis Monkou, Gerrit Brakke, Max Lashley, Eddie da Costa, Riek Anijs en Hans Nahar. Per motorboot werd de reis tot Moengo Tapoe afgelegd en daar per fiets langs de Weyneweg voortgezet.
Op zondag 17 april 1927 speelde Voorwaarts tegen St. Laurent en won met 8-0. Op dinsdag 19 april keerde deze vereniging huiswaarts.
In februari 1929 bracht de Trinidadiaanse voetbalclub Casuals een bezoek aan Suriname.
In het boek van Guno Hoen ‘Sporthelden uit ons verleden’ wordt aangehaald dat Casuals in 1927 hier kwam en verder staat vermeld dat donkerkleurige spelers niet tegen Casuals mochten spelen, daar de Trinidadianen de mening waren toegedaan ‘We only play against white players’. Dit was dan ook de redenen waarom spelers als Julius Kruidenhof en Kolf ‘Papa Dang’ niet geselekteerd werden.
Uit de achterhaalde berichten van de maand februari 1929 kon het vorenstaande niet teruggevonden worden, bovendien blijkt dat de genoem de spelers wel aan de wedstrijden hadden deelgenomen (zie De West van februari 1929).
| |
| |
Op 8 februari 1929 kwam Casuals uit tegen Excelsior en won met 2-1. Het team van Excelsior bestond uit spelers als: Halfhide, Kolader, Brunings, Wijsman, Wijdenbosch, Solingen, Trot, Bijlhout.
Op 11 februari 1929 versloeg het nationale elftal Casuals met 3-2.
Suriname werd toen vertegenwoordigd door Halfhide, Cronie, Slengaard, Landkoer, Petersen, Kruidenhof, Kolf Wijsman, Monkou, Clemens en Bijlhout.
Zwaluw speelde op 13 februari 1929 gelijk tegen Casuals 1-1, terwijl Ajax op 14 februari 1929 dezelfde prestatie leverde: 1-1.
Ajax werd vertegenwoordigd door van de Leyden, Cronie sr, Kolf sr, Kruidenhof, Kolf jr, Landkoer, Arduin, Cronie jr en Warning. Op 19 februari 1929 versloeg Casuals het nationale elftal met 1-0.
Wanneer in 1929 daadwerkelijk Casuals niet wilde spelen tegen donkerkleurigen, dan is het heden ten dage moeilijk in te denken dat deze vereniging wederom een bezoek aan Suriname zou kunnen brengen.
In 1931 was deze vereniging namelijk wederom in Suriname. Aangetekend kan worden dat in 1931 Casuals ook met een cricketteam (zie cricket) kwam en tijdens die cricketwedstrijden werd ook tegen donkerkleurigen gespeeld.
De voetbalresultaten waren:
| 8-2-29 |
Excelsior vs Casuals |
2-2 |
| |
(Slengaard 2x) |
| 10-2-29 |
Suriname vs Casuals |
3-2 |
| |
(Petersen, Slengaard, Landkoer) |
| 12-2-29 |
Zwaluw vs Casuals |
1-1 |
| |
(Wijsman sr.) |
| 14-2-29 |
Ajax vs Casuals |
1-1 |
| |
(Landkoer) |
| 17-2-29 |
Moengo vs Casuals |
1-0 |
| |
(Strijdhaftig) |
| 19-2-29 |
Suriname vs Casuals |
0-1 |
Charles Wijdenbosch
| - | In de dertiger jaren voetballer van Cicerone. |
| - | Van 1932 t/m 1935 landskmapioen. |
| - | In de dertiger jaren speler van de nationale selektie. |
( foto R. Balrak)
Op het congres van 17 en 18 mei 1929 te Madrid van de FIFA werd de SVB erkend als nationale voetbalbond van Suriname. Deze gebeurtenis zorgde ervoor dat de strijdvraag wie de nationale voetbalbond van Suriname was, de SVB of de NGVB, in het voordeel van de SVB werd beslecht.
De erkenning van de SVB door de FIFA werd op vrijdag 7 juni 1929 middels een fakkeloptocht met militaire muziek in Suriname gevierd. In die dagen was de Vries voorzitter van de SVB.
In augustus 1929 kwam het Guyanese elftal op bezoek en ze speelde enkele wedstrijden alhier. De uitslagen waren:
| 25-8-29 |
Zwaluw vs Guyana |
0-0 |
| 27-8-29 |
Voorwaarts vs Guyana |
1-3 |
| |
(auto goal) |
| 29-8-29 |
Excelsior vs Guyana |
1-4 |
| 1-9-29 |
Go Ahead vs Guyana |
0-1 |
| 4-9-29 |
Ajax vs Guyana |
0-0 |
| 5-9-29 |
Suriname vs Guyana |
3-0 |
| |
(Landkoer 2x, Slengaard) |
| 6-9-29 |
Oranje vs Guyana |
2-1 |
| 7-9-29 |
SSC vs Guyana |
2-1 |
| |
(Landkoer, Slengaard) |
Ondanks het feit dat pas in 1925 de eerste voetbalvereniging in Moengo werd opgericht, waren de Moengonezen in 1930 al in staat in een toernooi het nationaal elftal van Suriname te verslaan.
Op 25 en 26 december 1930 kwam namelijk een elftal van Moengo uit tegen nationaal Suriname, gestreden werd om de Lewis Cup. De eerste wedstrijd eindigde 0-0 en de tweede 5-1 in het voordeel van Moengo.
Het enige doelpunt van het SVB-elftal werd door Matthes Brakke gescoord uit een penalty. Door deze overwinning werd Moengo eigenaar van de Lewis Cup. Voor Moengo kwamen op het veld: Talberg (keeper), Vries, R. Tjon A Man (backs), W. Soe Angie, J. Refos, C. Schröder (midden), J. Jie Sam Foek (capt), E. Tjon A Man, Landkoer, Scholsberg en Strijdhaftig (voor). Anton Jie Sam Foek was de trainer van Moengo.
De SVB werd vertegenwoordigd door; Nassy (keeper), Elliot, Monkou (backs), de Vries, Wijngaarde, Brunings (midden), Brakke, Leckie, Elsenhout, Gouvernante, van Aalst (voor).
Door deze overwinning van de Moengonezen wensten Go Ahead en Ajax niet meer tegen Moengo te spelen. Naarstig werd naar een ander vereniging omgekeken en Voorwaarts was bereid het op te nemen tegen Moengo. Op 28 december 1930 werd deze wedstrijd gespeeld en Voorwaarts verloor met 1-2. Wim van Aalst redde middels een loeier de eer van Voorwaarts na een 0-2 achterstand.
Aangetekend kan worden dat Moengo het SVB-elftal al in 1929 met 2-0 had verslagen.
In januari 1931 kwam zoals eerder vermeld het team van Casuals wederom op bezoek. De resultaten van de gespeelde wedstrijden waren:
| 14-1-31 |
Ajax vs Casuals |
3-0 |
| |
(Elsenhout, Arduin, Refos) |
| |
| |
| 16-1-31 |
Voorwaarts vs Casuals |
3-4 |
| |
(Chas van Aalst 3x) |
| 18-1-31 |
Suriname vs Casuals |
2-0 |
| |
(van Aalst, Landkoer) |
| 20-1-31 |
Suriname vs Casuals |
4-0 |
| |
(Stomp, Kolf, Slengaard, van Aalst) |
De eerste Trinidadiaanse voetbalvereniging die naar Suriname kwam, is dus Casuals geweest. De eerste Venezolaanse selektie waartegen Suriname speelde was El Deportivo, die in september 1933 een bezoek aan ons land bracht. De uitslagen van de gespeelde wedstrijden waren:
| 2-9-33 |
Cicerone vs El Deportivo |
1-1 |
| |
(Wijdenbosch) |
| 3-9-33 |
Suriname vs El Deportivo |
0-4 |
| 4-9-33 |
Voorwaarts vs El Deportivo |
0-0 |
| 5-9-33 |
Suriname vs El Deportivo |
0-0 |
De Surinaamse selektie bestond uit: Charles Naloop (keeper), Chas van Aalst, John Monkou (backs), Leo Rijzenburg, Charles Wijdenbosch, Sijlbing (midden), Eugene Rene, Cornelis Naloop, Henny Landkoer, Anton Balrak, Just Gouvernante, Harry Nassy en Frits Oostenbroek (voor).
Aangetekend kan worden dat de wedstrijd van Cicerone de 25ste achtereenvolgende van deze club was waarbij de ploeg 21 overwinningen en 4 gelijk gespeelde wedstrijden op haar naam had staan.
Niet lang hierna verloor Cicerone haar 26ste wedstrijd (zie Cicerone). Voorwaarts versloeg haar met 1-0.
Ter gelegenheid van het feit dat 300 jaar daarvoor het Nederlands gezag zich te Curaçao vestigde, werd in augustus 1934 een toernooi op dit eiland georganiseerd. Op 22 juli 1934 vertrok de ploeg uit Suriname en het verloop van de wedstrijden was:
| Curaçao vs Suriname |
3-2 |
| Curaçao vs Suriname |
2-2 |
Voor Suriname kwamen op het veld: Henny Landkoer, Harry Nassy, Charles en Cornelis Naloop, Eddy Douglas, Matthes Brakke, John Monkou, Emile Monkou, Nol Gomperts, Just Gouvernante, Archie Brunings, Hans Nahar, Eugene Rene, Waldy Goedhart, Leo Rijzenburg en Frits Oostenbroek.
Curaçao werd winnaar van dit toernooi.
In mei 1935 werd gestart met de interland Suriname-Curaçao om de Gouverneur van Slobbe - Wisselbeker. De uitslagen waren:
| 20-5-35 |
Suriname vs Curaçao |
0-1 |
| 22-5-35 |
Suriname vs Curaçao |
4-1 |
| |
(Nahar 2x, Landkoer, Wijdenbosch) |
In hetzelfde jaar kwam ter gelegenheid van de sportweek, Suriname uit tegen een ploeg uit Brazilië en eentje uit Venezuela. De uitslagen waren:
| Braziliaanse ploeg vs Suriname |
1-1 |
| |
(Naloop) |
| Braziliaanse ploeg vs Venezuela |
1-0 |
| Suriname vs Venezuela |
0-0 |
| Suriname vs Brazilië |
1-2 |
| |
(Nahar) |
| Brazilië vs Venezuela |
0-0 |
| Suriname vs Venezuela |
3-1 |
| |
(Landkoer 2x, Nahar) |
De selektie uit Brazilië behaalde uit de vier gespeelde wedstrijden 6 competitiepunten, Suriname behaalde 4 en de selektie uit Venezuela 2.
Charles Naloop (foto R. Balrak)
Op dinsdag 23 juli 1935 versloeg PVV, de ploeg van DRD in de SVB-competitie met 11-1 en vestigde hiermee een Surinaamse record. Hans Nahar scoorde wel liefst zevenmaal, wat ook een Surinaamse record was (zie Hans Nahar).
Aangetekend kan worden dat pas op 26 juni 1955 de Voorwaartsspeler Purcy Samsey het record van Nahar evenaarde, terwijl Louis Mijnals van Robinhood op 26 november 1961 dit record verbeterde.
Opmerkelijk is wel dat PVV in de volgende wedstrijd van MVV verloor met 1-8. Deze wedstrijd werd op 2 augustus 1935 gespeeld.
In februari 1936 werd door de SVB een excursie naar Brazilië georganiseerd. Dit was de eerste maal dat een Surinaamse selektie naar Brazilië ging. De spelers waren: Charles Naloop (keeper, Cicerone), John Monkou (back, Voorwaarts), Leo Rijzenburg, (back, Cicerone), Emile Monkou (midden, Voorwaarts), Charles Wijdenbosch (midden, Cicerone), H. Holband (midden, Cicerone), E. Refos (voor, Jong Ajax), Hans Nahar (voor, PVV), Hugo Landkoer (voor, Cicerone), Cornelis Naloop (voor, Cicerone), Just Gouvernante (voor, Voorwaarts). Reservespelers waren: Henny Landkoer (Cicerone), Waldy Goedhart (Transvaal), G. Wijsman (Go Ahead) en Jack Esajas (PVV). S. Mobach was de leider van de ploeg en John Monkou was de aanvoerder. De resulta- | |
| |
ten waren:
| 27-2-36 |
Suriname vs Tuna |
3-1 |
| |
(Hugo Landkoer 2x, Nahar) |
| 28-2-36 |
Suriname - Paysandu |
3-3 |
| |
(Nahar, Hugo Landkoer 2x) |
| 1-3-36 |
Suriname vs Club do Remo |
3-4 |
| |
(Nahar, Hugo Landkoer 2x) |
Aangetekend kan worden dat Paysandu in die dagen kampioen was van Belem. Hoewel deze excursie een groot succes was, zou de tweede excursie naar Brazilië pas in 1967 plaatsvinden.
Dat de distrikten in die dagen relatief goed voetbalden en de verenigingen van de stad partij gaven werd steeds weer bewezen.
Nadat Moengo in 1929 en 1930 naar de stad kwam was het in 1936 de beurt aan Nickerie. Nickerie kwam in Paramaribo uit tegen de voetbalverenigingen van de NGVB, speelde in totaal 5 wedstrijden en versloeg zelfs de NGVB-kampioen namelijk Boys. De resultaten waren:
| 27-12-36 |
Nickerie vs Mariënbrug |
1-1 |
| |
(de Clerq) |
| |
Nickerie vs Olympia |
0-0 |
| |
Nickerie vs Hallo |
2-0 |
| |
Nickerie vs Surinam |
1-0 |
De spelers van Nickerie die voor deze prestaties zorgden, waren o.a. de Clerq, Blijd, Simons, Kaersenhout, Aloysius, W. Buie, Henricus alias Riboet en keeper Patrick. Keeper Patrick viel tijdens deze wedstrijden op, daar hij in 5 wedstrijden slechts één doelpunt toeliet en dan nog een penalty.
De Nickeriaanse prestatie stimuleerde de Coronianen zodanig dat zij in de tweede helft van januari 1937 naar Nickerie gingen voor het spelen van enkele wedstrijden aldaar. Overmoedig door het succes van enkele weken
Just Gouvernante (foto R. Balrak)
daarvoor in de stad, maakten de Nickerianen de volgende leuze ‘Nickerie sa seni din go na hoso nanga 4-0’. Groot was de Nickeriaanse teleurstelling toen de wedstrijden als volgt eindigden:
| Coronie - Nickerie |
3-1 |
| Coronie - Zwaluw |
2-2 |
| Coronie - Nickerie |
0-1 |
| Coronie - Nickerie |
0-0 |
Gemotiveerd door de wedstrijden die de voetbalverenigingen van de NGVB speelden tegen Nickerie, besloot de SVB de nationale selektie naar Nickerie te zenden om het daar op te nemen tegen de Nickerianen.
Voor de SVB kwamen op het veld; Casper (keeper), Pique, Leo Rijzenburg (backs), Brasdorp, Doesburg, Ravales (midden), M. Brakke, Landkoer, R. Nelom, C. Naloop, Wijsman (voor).
Voor de Nickeriaanse selektie kwamen op het veld; Clarke (keeper), Peton, Anton de Clerq (bakcs), Hasselbank, Pollard, Cyrus (midden), Tham, Dikmoet, Richard de Clerq, H. de Clerq, E. Roberts (voor).
Het verloop van de gespeelde wedstrijden was:
| 7-2-37 |
SVB vs Nickerie |
0-1 |
| 8-2-37 |
SVB vs Nickerie |
1-3 |
| 10-2-37 |
SVB vs Nickerie |
0-1 |
| 11-2-37 |
SVB vs Nickerie |
6-5 |
| 14-2-37 |
SVB vs Nickerie |
2-0 |
In de tweede wedstrijd speelde Nickerie bijna de gehele tweede helft met 10 man en werd keeper Casper door een opgelopen blessure vervangen door keeper Knel.
Tijdens de wedstrijd van 11 februari maakten Richard de Clerq (Nickerie) en Cornelis Naloop (SVB) furore door elk drie doelpunten te scoren.
Door het succes van Nickerie besloten deze distriktbewoners in maart 1937 Paramaribo te bezoeken. De resultaten waren:
| 28-3-37 |
Nickerie vs Cicerone |
1-1 |
| 29-3-37 |
Nickerie vs SVB |
3-1 |
| 1-4-37 |
Nickerie vs SVB |
0-3 |
| 4-4-37 |
Nickerie vs SVB |
0-2 |
In augustus 1937 was Nickerie wederom te Paramaribo, maar dit maal waren de prestaties pover en de oorzaak moet gezocht worden in het feit dat tussen maart en augustus 1937 vele van de Nickeriaanse toppers hun distrikt verlieten om in Paramaribo te gaan spelen.
De resultaten van de gespeelde wedstrijden waren:
| 29-8-37 |
Nickerie vs Transvaal |
1-3 |
| 31-8-37 |
Nickerie vs SVB |
1-7 |
| 2-9-37 |
Nickerie vs Arsenal |
0-2 |
In januari 1937 organiseerde de SVB in verband met het huwelijksfeest van prinses Juliana en prins Bernhard een internationale toernooi, waarna Brits Guyana en Trinidad deelnamen. De resultaten waren:
| 4-1-37 |
Suriname vs Brits Guyana |
8-0 |
| (Nelom 3x, Hugo Landkoer 3x, Henny Landkoet 2x) |
| 5-1-37 |
Trinidad vs Brits Guyana |
3-0 |
| 6-1-37 |
Trinidad vs Suriname |
1-1 |
| |
(Hugo Landkoer) |
| 8-1-37 |
Trinidad vs Suriname |
3-3 |
| |
(Henny Landkoer, Nelom, C. Naloop) |
| |
| |
| 10-1-37 |
Trinidad vs Suriname |
2-2 |
| |
(Nahar 2x) |
Trinidad werd toen tot winnaar van dit toernooi uitgeroepen en mocht met de beker naar huis. Vermeld kan worden dat tijdens de wedstrijd van 8 januari Suriname met 0-2 had achtergestaan.
De Surinaamse selektie bestond uit: Casper (keeper), John Monkou, Leo Rijzenburg (backs), Charles Wijdenbosch, Emile Monkou, Waldy Goedhart (midden), Cornelis Naloop, Rene Nelom, Hugo Landkoer, Henny Landkoer, Just Gouvernante (voor).
Door de Tweede Wereldoorlog kwam de voetbalsport lam te liggen. Een groot aantal topvoetballers ging in de militaire dienst en toen de oorlog echt goed uitbrak, werden de meeste jongemannen door de dienstplicht ingelijfd met als gevolg dat geen enkel burgervereniging in staat was om een behoorlijk elftal op het veld te brengen. De SVB functioneerde nagenoeg niet.
In 1942 werd de Militaire Voetbal Organisatie opgericht en zij organiseerde wedstrijden in de ‘Cul’ wat tot doel had veel publiek aan te trekken om zodoende intensievere beoefening van de sport te bewerkstelligen. De grote man achter deze wedstrijden was kolonel A. van Oosten, die gedurende de oorlogsjaren erg veel voor de sport in het algemeen heeft gedaan.
In november 1943 was er weer wat leven te bespeuren binnen de SVB, daar zij een selektie samenstelde die het op moest nemen tegen Brits-Guyana.
De spelers die geselekteerd werden, waren: Daisy Samson, Rene Nelom, Charles Knel, Echteld, Richard de Clerq, George Spier, Kairo, La Parra, Kaersenhout, Paton, van Ommeren, Lieuw On, Elshot, Pique, Buie, Mye en Woerdings. De uitslagen van de gespeelde wedstrijden waren:
| 15-11-43 |
Suriname vs Brits Guyana |
0-2 |
| 16-11-43 |
Suriname vs BGVC |
2-2 |
| |
(Spier 2x) |
| 17-11-43 |
Suriname vs BG. Garrason |
1-3 |
| |
(Alberga) |
| 21-11-43 |
Suriname vs Brits Guyana |
1-0 |
| |
(Samson) |
| 22-11-43 |
Suriname vs Brits Guyana |
4-0 |
| |
(Spier 2x, Samson, Kaersenhout) |
Door twee van de drie hoofdwedstrijden te winnen, veroverde Suriname de Betty Brown-wisselbeker. In 1945 zou Guyana naar Suriname komen om voor de Betty Brown wisselbeker te spelen. Guyana verloor toen alle drie wedstrijden en wel met 1-3 (26 augustus), 1-4 (31 augustus) en 0-6 (2 september).
Op 6 februari 1945 werd Robinhood opgericht; deze voetbalvereniging zou in de toekomst een belangrijke rol gaan spelen in de voetbalsport (zie Robinhood). In mei 1946 ging een SVB ploeg naar Curaçao voor het deelnemen aan een landentoernooi aldaar. Behalve Suriname en gastland Curaçao, namen ook nog deel Aruba, Columbia en Feyenoord (Nederland). Hoewel Suriname goed startte tegen Columbia leed zij de grootste nederlagen in haar voetbalhistorie. Het drama begon in de
Cornelis Naloop (foto R. Balrak)
wedstrijd tegen Aruba, toen keeper Charles Knel zwaar geblesseerd werd door een Arubaan. De Surinaamse goalie liep een kaakbeenfractuur op en moest vervangen worden door Cornelis Graanoogst (zie Cornelis Graanoogst). Suriname stond toen met 0-1 achter. De Surinaamse spelers konden deze gevoelige klap niet te boven komen en verloren alle andere wedstrijden. Het verloop van deze wedstrijden was als volgt:
| 30-5-46 |
Suriname vs Columbia |
1-1 |
| |
(de Clerq) |
| 6-6-46 |
Suriname vs Aruba |
1-8 |
| |
(Samson) |
| 10-6-46 |
Suriname vs Curaçao |
0-6 |
| 13-6-46 |
Suriname vs Feyenoord |
1-8 |
| |
(Rack) |
Curaçao werd kampioen van dit toernooi, terwijl Feyenoord op de tweede plaats eindigde. Feyenoord is de eerste Nederlandse ploeg die tegen een Surinaamse selectie uitkwam. Vermeld kan worden dat Hans Nahar tijdens dit toernooi Aruba vertegenwoordigde, maar hij was niet tijdens de wedstrijd tegen Suriname opgesteld (zie Hans Nahar).
De Surinaamse selektie bestond uit Charles Knel en Cornelis Graanoogst (keepers), Paton, Elshot, Emile Monkou (backs), Woerdings, Echteld, Hein Leeuwin, Babb, Andre Deira (midden), Andre Kamperveen, Daisy Samson, Richard de Clerq, Rene Nelom, Leo Rack, Vossie Belgrave (voor).
Als manager ging Morris Wijngaarde mee en Bill Bromet mocht tijdens dit toernooi enkele wedstrijden leiden als scheidsrechter. Bill Bromet is de eerste Surinaamse scheidsrechter geweest die enkele internationale wedstrijden tijdens een groot internationale toernooi mocht leiden. Aangetekend dient te worden, dat Charles Knel na zijn kaakblessure nooit meer gekeept heeft.
Een bijzonderheid in 1947 was het feit dat op vrijdag 28 maart 1947 voor de eerste maal avondwedstrijden in Suriname gehouden werden.
Om 19.00 uur kwamen de Hendrikschool en de Selectaschool tegen elkaar uit.
| |
| |
Om 20.00 uur kruisten Naks en Robinhood de degens, terwijl om 21.00 uur Transvaal en Paramaribo elkaar in het strijdperk bekampen.
Aangetekend kan worden dat de avondwedstrijden een voorstel waren van Wim Bosverschuur.
Op maandag 12 april 1948 kwam de Nederlandse trainer Bois naar Suriname om het SVB-elftal te trainen, eer deze de reis naar Nederland zou wagen. Trainer Bois bleef tot 24 juli 1948 in Suriname en hij werd de eerste buitenlandse trainer die een nationale ploeg van Suriname begeleidde.
Op zondag 18 juli 1948 werd voor de eerste maal de SVB-vlag in de Cul gehesen. Deze vlag was door mevr. Berkleef gemaakt. Op 18 juli 1948 nam trainer Bois afscheid in de Cul van de SVB.
Op 24 juli 1948 vertrok een Surinaamse ploeg naar Nederland voor het spelen van een aantal wedstrijden aldaar. Deze SVB-ploeg was de eerste die een reis naar Nederland maakte. De spelers die deze reis meemaakten waren: Cornelis Graanoogst, Nijman, Gill, Zorgvol, Vossie Belgrave, Daisy Samson, Andre Kamperveen, Richard de Clerq, Wilson, Guno Hoen en trainer Bois. Suriname maakte een goede beurt en de uitslagen van de gespeelde wedstrijden waren:
| 4-8-48 |
Suriname vs Ajax |
2-2 |
| |
(Samson, Kamperveen) |
| 7-8-48 |
Suriname vs Feyenoord |
1-3 |
| |
(de Clerq) |
| 11-8-48 |
Suriname vs Ajax |
2-2 |
| |
(Samson, Kamperveen) |
| 15-8-48 |
Suriname vs Tilburg 2-2 |
(Kamperveen, Deira) |
| 25-8-48 |
Suriname vs Be Quick |
1-3 |
| |
(Kamperveen) |
| 29-8-48 |
Suriname vs DFC |
1-1 |
| |
Suriname vs Haagse combinatie |
0-3 |
De eerste maal dat de SVB-vlag wapperde tijdens een officiële wedstrijd, was op 4 augustus 1948.
}In mei 1950 kwam de Braziliaanse ploeg Nautico op bezoek, speelde hier vier wedstrijden en won er drie:
| 7-5-50 |
Suriname - Nautico |
2-4 |
| |
(Nelom, U A Sai) |
| 9-5-50 |
Suriname - Nautico |
2-2 |
| |
(Samson, Nelom) |
| 11-5-50 |
Moengo - Nautico |
0-10 |
| 14-5-50 |
Suriname - Nautico |
1-4 |
| |
(Leeuwin) |
In maart 1951 bezocht Nautico Suriname wederom. Was het zo dat zij in 1950 onverslagen uit de strijd kwam, in 1951 moest zij enkele klappen incasseren:
| 25-3-51 |
Robinhood vs Nautico |
2-2 |
| |
(Michel Kruin, Winter) |
| 28-3-51 |
Voorwaarts vs Nautico |
0-3 |
| 30-3-51 |
Suriname vs Nautico |
3-2 |
| |
(Guno Hoen 2x, Ferdinand U A Sai) |
Robinhood kampioen 1953
De eerste ploeg van Robinhood die landskampioen werd.
Van l.n.r.: J. Gersie (trainer), Stanley Mijnals, Michel Kruin, Humphrey Mijnals, L. Brown, A. Killian, Louis Mijnals, J. Promes, F. Wilson, C. Johnson, A. Promes, P. Sjiem Fat, E. O'Niel, Pascal, James Winter en Frank Mijnals.
(Foto G. Gersie)
| |
| |
| 1-4-51 |
Suriname vs Nautico |
3-5 |
| |
(Hoen, Kamperveen, Deira) |
| 3-4-51 |
Suriname vs Nautico |
1-5 |
| |
(Hoen) |
| 5-4-51 |
Robinhood vs Nautico |
2-1 |
| |
(Winter, L. Mijnals) |
De Surinaamse selektie met reserves van 1951 zag er als volgt uit: Nijman en Cornelis Graanoogst (keepers), Zorgvol, Babb, Humphrey Mijnals (backs, Andre Deira, Humphrey Mijnals, Promes, Francis, Hein Leeuwin (midden), Samson, Wilson, Andre Kamperveen, Guno Hoen, Rene Nelom, Michel Kruin en Ferdinand U A Sai (voor). In november 1952 kwam Voorwaarts in haar laatste competitiewedstrijd uit tegen PVV. Voorwaarts ging de rust in met 4-0 en na de rust kwamen de Voorwaartsspelers met splinternieuwe truien op het veld waarop stond ‘Voorwaarts kampioen 1952’.
Voorwaarts won verdiend van PVV met 9-1.
In december 1952 kwam het Caribisch elftal naar Suriname voor het spelen van enkele wedstrijden alhier (zie De West december 1952). Het verloop van deze wedstrijden was:
| 7-12-52 |
Suriname vs Caribisch team |
2-2 |
| |
(Kamperveen 2x) |
| 9-12-52 |
Robinhood vs Caribisch team |
1-2 |
| 11-12-52 |
Suriname vs Caribisch team |
2-2 |
| |
(Kruin, Hoen) |
| 14-12-52 |
Suriname vs Caribisch team |
4-0 |
| |
(Testing 2x, Kruin, Nelom) |
| 16-12-52 |
Voorwaarts vs Caribisch team |
2-0 |
| |
(Degenaar 2x) |
In het boek van Robinhood ‘20 jaren Robinhood’ dat in 1965 voor de eerste maal verscheen, staat aangegeven dat Michel Kruin, Humphrey Mijnals en André Kamperveen uitverkoren waren in 1952 het Caribisch team te vertegenwoordigen. Dit kon echter niet achterhaald worden. Wat wel vaststaat is, dat tijdens de wedstrijden van december 1952 de vorengenoemde spelers voor Suriname gespeeld hebben en niet voor het Caribisch team (zie De West december 1952). In het boek van Voorwaarts ‘70 jaar Voorwaarts’, dat in augustus 1989 werd gepubliceerd, wordt aangegeven dat de Surinaamse selektie met 1-2 verloor van het Caraibisch team. Dit is niet juist. Robinhood verloor met 1-2.
Op 29 augustus 1953 vond de opening plaats van het toenmalige Suriname Stadion (zie André Kamperveen Stadion). Er werden verscheidene internationale wedstrijden georganiseerd. Het verloop van de wedstrijden was:
| 29-8-53 |
Suriname vs Aruba |
3-3 |
| |
(Kamperveen, Hoen, Nelom) |
| 1-9-53 |
Suriname vs Paisandu |
5-4 |
| |
(Kamperveen 2, U A Sai, Hoen) |
| |
Suriname vs Aruba |
3-3 |
| |
(Kamperveen 3x) |
Op 1 augustus 1954 vond in het Suriname Stadion een wedstrijd plaats tussen de nationale ploeg van Nederland en die van Suriname. Voor Suriname kwamen op het veld: keeper Nijman (MVV), backs; Killian (Robinhood), Louis Mijnals (Robinhood), midden; Deira (MVV), Humphrey Mijnals (Robinhood), Mans (Voorwaarts), voor; Frank Mijnals (Robinhood), André Kamperveen (MVV), Michel Kruin (Robinhood), Kogeldans (Voorwaarts) en Leo Rack (MVV).
Voor Nederland kwamen op het veld: Keeper; van der Wind (PSV), backs; Kuys (Haarlem), Odenthal (Haarlem), midden; Bennaurs (DOSKO), van de Hoek (Feyenoord), Klaassesz (VVV), voor; Luyten (DOS), Brooymans (RAC), van Melis (Eindhoven), van der Gyp (Emma) en Dillen (PSV).
Scheidsrechter was Brunette van Trinidad. Nederland won deze partij met 4-3. Kogeldans scoorde tweemaal en Louis Mijnals eenmaal. De tweede wedstrijd die 5 augustus 1954 werd gespeeld, won Nederland met 2-0. In 1954 werd onder voorzitterschap van SVB-voorzitter Emile de la Fuente (zie Emile de la Fuente) een fusie aangegaan met de NGVB (zie NGVB). Vanaf toen werd NGVB gebruik om jeugdwedstrijden en ontmoetingen tussen clubs en distrikten te organiseren. Het conflict tussen de SVB en de NGVB, dat tientallen jaren stand heeft gehouden, behoorde nu tot het verleden. Door deze fusie waren Sonny Boys, Leo Victor en Bintah Merah genoodzaakt over te stappen naar de SVB en in 1955 namen zij voor het eerst deel aan de SVB-competitie (zie Leo Victor).
Op 30 juli 1958 leed Suriname een grote nederlaag hier te lande. Nederland versloeg Suriname met 9-2. Gerust werd met 8-0 en de tussenstand was zelfs 9-0 geweest. De spelers van Suriname waren: Mac Nack (Sonny Boys), Ormskirk (Naks), Welles (Voorwaarts), Graanoogst (Sonny Boys), Humbert Boerleider (Transvaal), Leo Marcet (Sonny Boys), Wilson (Robinhood), Foe A Man (Sonny Boys), Wasiman (Transvaal) en Louis Mijnals (Robinhood).
Nederland kwam met: Moulijn (Feyenoord), de Groot (Stormvogels), Janssen (Stormvogels), Rutten (MVV), den Engelse (ADO), Fransen (GVAV), Schilder (Sparta), Kruiver (PSV), van der Lee (Sparta), Kraag (DOS) en Heeswijk (Blauw Wit).
Hebben wij het al gehad over twee ontmoetingen tussen Nederland en Suriname (1954 en 1958), in 1960 vond een derde ontmoeting plaats.
Opvallend is dat beweerd wordt dat de ontmoeting van 1960 de eerste officiële ontmoeting tussen Suriname en Nederland was. Wat wel duidelijk is, is het feit dat Suriname verloor met 3-4. De grote man bij Nederland was Kruiver die 3 doelpunten scoorde, terwijl August Foe A Man twee doelpunten voor Suriname in het Nederlandse doel stopte. De opstelling van beide ploegen was als volgt:
| |
Suriname:
Frans Berggraaf (keeper), Ronald Breinburg, August Wooter (backs), Armand Sahadewsingh, Erwin Sparendam, Adolf Poerwo (midden), August Foe A Man, Kara Schuttle, Leo Schipper en Harold Cyrill (voor).
| |
| |
| |
Nederland:
Graafland (keeper), Kuys, van der Hart, Wiersma (backs), Ryvers, Kruiver, Klaassenz, Muller (midden), Kerkhofs, van der Linden en Swart (voor).
Enkele opvallende gebeurtenissen aan het eind van de vijftiger jaren waren geweest:
| - | De officiële aansluiting van de Bronsplein Sportbond bij de SVB op 19 juli 1957 en, |
| - | de oprichting van de scheidsrechtersorganisatie in 1958, terwijl in 1959 de SVB zich aansloot bij het SOC. |
Vermeld kan worden dat in 1957 Suriname werd toegelaten als lid van de ‘Centre Americana y del Caribe de futbol’. Door deze aansluiting kon Suriname in februari 1960 deelnemen aan het kampioenschap van Midden-Amerika, dat op Cuba werd georganiseerd. Behalve gastland Cuba en Suriname namen ook deel Honduras, Costa Rica en de Nederlandse Antillen. Suriname eindigde op een gedeelde derde plaats met Honduras.
In april 1960 nam Suriname voor het eerst deel aan het kwalificatietoernooi voor deelname aan de Olympische Spelen te Lima (Peru). Suriname kwam echter niet ver (zie Olympische Spelen).
In september 1963 werd het eerste officiële jeugdelftal samengesteld. Deze ploeg vertrok toen naar Trinidad om het tegen de jeugdselektie van Trinidad op te nemen. Dit gebeurde op 22 september en daarmee speelde onze jeugdploeg haar eerste internationale wedstrijd die
Pengel neemt een vrije trap. (foto M. Nibte)
eindigde in 2-2 gelijk. Op 24 september 1963 maakte Suriname korte metten met Trinidad door haar met 3-0 te verslaan.
In 1965 nam Suriname voor het eerst deel aan de voorronde-wedstrijden voor deelname aan de wereldkampioenschappen. Na 1965 probeerde Suriname het wederom in 1968, 1972, 1976 en 1977
De resultaten van de gespeelde wedstrijden waren:
1965:
|
| 7 februari |
Suriname vs Trinidad |
1-4 |
| 14 maart |
Suriname vs Trinidad |
6-1 |
| februari |
Suriname vs Costa Rica |
0-1 |
| 28 februari |
Suriname vs Costa Rica |
1-3 |
1968:
|
| Suriname vs Ned. Antillen |
6-0 |
| Suriname vs El Salvador |
6-0 |
| Suriname vs Ned. Antillen |
0-2 |
| Suriname vs El Salvador |
4-1 |
1972:
|
| Suriname vs Trinidad |
1-2 |
| Suriname vs Trinidad |
1-1 |
| Suriname vs Antiqua |
6-0 |
| Suriname vs Antiqua |
3-1 |
1976/1977:
|
| juli '76 |
Suriname vs Guyana |
0-2 |
| |
| |
De nationale selektie in de zestiger jaren.
Staand (v.l.n.r.): Kenneth Kluivert, Emile Barron, Stanley Krenten, Siegfried Haltman, Jules Lagadeau, Armand Sahadewsing.
Knielend: Leter, Ronald Koorndijk, Bill Waterval, Sion. (foto E. Barron)
| 29-8-76 |
Suriname vs Guyana |
3-0 |
| |
(George 2x, Playfair) |
| 14-11-76 |
Suriname vs Trinidad |
1-1 |
| |
(George) |
| 28-11-76 |
Suriname vs Trinidad |
2-2 |
| |
(Entingh, auto goal) |
| 19-12-76 |
Suriname vs Trinidad |
3-2 |
| |
(George 2x, Olmberg) |
| 8-10-77 |
Suriname vs Guatemala |
2-3 |
| |
(Schal, Righters) |
| 12-10-77 |
Suriname vs Canada |
1-2 |
| |
(Olmberg) |
| 15-10-77 |
Suriname vs Mexico |
1-8 |
| |
(Schal) |
| 19-10-77 |
Suriname vs El Salvador |
2-3 |
| |
(Emanuelson, Olmberg) |
| 23-10-77 |
Suriname vs Haiti |
0-1 |
Ondanks de inzet is het Suriname nog steeds niet gelukt de eindronde van de wereldkampioenschappen te behalen.
De selektie van 1965 die voor het eerst deelnam aan kwalificatiewedstrijden, bestond uit de spelers; Emile Barron, Humbert Boerleider, Ramon Elliot, André Fernandes, Siegfried Haltman, Kenneth Kluivert, Stanley Krenten, Jules Lagadeau, Armand Monsanto, Gerrit Niekoop, Frederik Piqué, August Plein, Harold Brammerloo, Armand Sahadewsing, Arnold Sanches, Henk Schotborg en Ewald Sion.
De selektie van 1976/77 bestond de volgende spelers; Edmund Leilis, Brondenstein, Gordon, Remie Olmberg, Ewout Leefland, Renaldo Entingh, Frits Purperhart, Arnold Miller, Errol Emanuelson, Delano Righter, Rustenberg, John Castillion, Frank Borgia en trainer/coach Walther Brathwaite.
In de zestiger en zeventiger jaren vonden vele opvallende gebeurtenissen, de voetballerij betreffende, plaats. Zo werd in 1966 het Bondskantoor in gebruik genomen. Op 20 september 1966 werd Freddy Goedhart benoemd tot Fifa-scheidsrechter en hij werd de eerste Surinaamse Fifa-scheidsrechter (zie Freddy Goedhart).
Op zaterdag 5 februari 1972 werd E.A. Rudge de tweede Surinaamse Fifa scheidsrechter.
In april 1967 vertrok een Surinaamse selektie naar Brazilië voor het spelen van enkele wedstrijden aldaar. Net als in maart 1936 leverde onze nationale ploeg nu ook goede prestaties. Zo versloeg de selektie Esporte de Bahia, van welke vereniging beweerd werd dat zij op eigen terrein onverslaanbaar was. Aangetekend dient te worden dat Esporte de Bahia kort daarvoor nog Santos met Pele had verslagen. Suriname versloeg bovendien ook de kampioen van Belem, Paisandu. Een overzicht van de ge- | |
| |
De nationale selektie die deelnam aan de voorronde van de wereldkampioenschappen in 1965.
Staand (v.l.n.r.): Vossie Belgrave, onbekende, ?, ?, Adolf Poerwo, Monsanto, Harry Blijd, onbekende, Emile Barron, August Wooter, Humbert Boerleider, Harrison, Jules Lagadeau.
Knielend: Onbekende, Weidum, Leo Schipper, Leo Marcet, Baba Karsters, Siegfried Haltman, Henk Schotborg.
(foto H. Neijhorst)
speelde wedstrijden is:
| 2-4-67 |
Suriname vs Flamingo |
1-1 |
| |
(Lagadeau) |
| 4-4-67 |
Suriname vs Paisandu |
3-2 |
| |
(Purperhart 2x, Lagadeau 1x) |
| 7-4-67 |
Suriname vs Flamingo |
1-1 |
| |
(Lagadeau) |
| 9-4-67 |
Suriname vs Esporte de Bahia |
2-1 |
| 12-4-67 |
Suriname vs Alagaos |
3-2 |
| |
(Doesburg 2x, Brammerloo 1x) |
| |
Suriname vs Remo |
1-2 |
| |
Suriname vs Rabello |
1-2 |
| |
(Doesburg) |
De Surinaamse selektie bestond uit: Emile Barron, Frederik Pique, Ramon Elliot, Roy Vanenburg, Wong Swie Sang, Frits Purperhart, Jules Lagadeau, Conrad, Harold Brammerloo, Ewald Sion, Siegfried Haltman, Armand Doesburg, Edwin Schal, Jacques Boschman en Vakkers. Suriname speelde in deze periode vaker tegen Braziliaanse clubs.
De opvallendste ontmoetingen hierbij waren die in 1969 en 1971. In 1969 kwam namelijk de Braziliaanse voetbalvereniging Flamengo op bezoek. Met Flamengo kwam mee de international Garrincha. Op zondag 26 januari 1969 verloor Robinhood met 1-3, terwijl Transvaal op dinsdag 28 januari 1969 de Brazilianen versloeg met 3-2. Op woensdag 27 januari 1971 kwam Santos, inclusief koning Pele, op bezoek om het op te nemen tegen de zesvoudige landskampioen Transvaal. Santos won deze wedstrijd met 4-1.
Voor Transvaal kwamen op het veld; Emile Barron, Nortan, Gesser, Sordam, Boschman, Lagadeau, Bundel, Vanenburg, Schal, Brammerloo, Klimsop.
Santos werd vertegenwoordigd door Cejos. Lima, Ramon Delgodo, Olando, Hildo Leo, Mene, Arken, Pi Colé, Pele, Edu.
Deze voetbalwedstrijd die op donderdag 28 januari 1971 werd gespeeld was van historische betekenis daar Pele zijn 1000ste officiële wedstrijd speelde.
Een overzicht van ontmoetingen met Braziliaanse clubs zijn:
| 19-8-60 |
Transvaal vs Paisandu |
2-0 |
| |
(Lagadeau, Pietje Frankel) |
| 21-8-60 |
Robinhood vs Paisandu |
2-2 |
| |
(Poerwo, Chirill) |
| |
NGVB vs Paisandu |
1-2 |
| |
(Buyne) |
| 2-4-61 |
Suriname vs Recife |
1-2 |
| |
(Niekoop) |
| 5-4-61 |
Suriname vs Recife |
1-3 |
| |
(Niekoop) |
| |
| |
| 24-1-62 |
Leo Victor vs Fortaleza |
2-2 |
| |
(Leter, Griffith) |
| 26-1-62 |
Robinhood vs Fortaleza |
1-3 |
| |
(Soeparno) |
| 28-1-62 |
Suriname vs Fortaleza |
1-0 |
| |
(Mijnals) |
| 2-2-62 |
Transvaal vs Fortaleza |
1-2 |
| |
(Kamsoe) |
| 10-4-62 |
Transvaal vs Santa Cruz |
1-2 |
| |
(Ronald Breinburg) |
| 12-4-62 |
Robinhood vs Santa Cruz |
0-2 |
| 27-2-63 |
Transvaal vs Fortaleza |
2-3 |
| |
(Breinburg 2x) |
| 1-3-63 |
Leo Victor vs Fortaleza |
3-3 |
| |
(Emile Esajas 2x, Griffith) |
| 3-3-63 |
Robinhood vs Fortaleza |
2-3 |
| |
(Haltman, van Tol) |
| 4-6-63 |
Robinhood vs Paisandu |
3-1 |
| |
(Krenten, Schipper, Esajas) |
| 5-4-64 |
Robinhood vs Oliria |
0-2 |
| 7-4-64 |
Transvaal vs Oliria |
4-0 |
| |
(Brammerloo, Grootfaam, Monsanto, Schal) |
| 9-4-64 |
Robinhood vs Oliria |
1-1 |
| |
(Kluivert) |
| 14-6-64 |
Robinhood vs Botafoga |
1-2 |
| |
(Stanley Krenten) |
| 17-6-64 |
Transvaal vs Botafoga |
1-4 |
| |
(Lagadeau) |
| 19-6-64 |
Leo Victor vs Botafoga |
0-5 |
| 20-1-65 |
Suriname vs Bangu |
3-4 |
| |
(Haltman, Krenten 2x) |
| 24-1-65 |
Suriname vs Bangu |
1-1 |
| |
(Pique) |
| 23-1-66 |
Transvaal vs Nautico |
1-1 |
| |
(Lagadeau) |
| 6-2-66 |
Robinhood vs Paulista |
0-4 |
| 8-2-66 |
Transvaal vs Paulista |
1-1 |
| |
(Schal) |
| 17-5-66 |
Transvaal vs Fluminense |
2-2 |
| |
(Lagadeau, Sahadewsingh) |
| 19-5-66 |
Transvaal vs Fluminense |
2-3 |
| |
(Schal, Satimin) |
| 11-2-67 |
Suriname vs Tuna |
4-1 |
| |
(Haltman 2x, Brammerloo, Purperhart) |
| 14-2-67 |
Transvaal vs Tuna |
1-3 |
| |
(Oehlers) |
| 16-2-67 |
Robinhood vs Tuna |
0-2 |
Ter gelegenheid van het 150-jarige bestaan van Brazilië werd een mini-wereldtoernooi van 27 mei tot 10 juli 1972 georganiseerd.
Aan dit toernooi nam ook het Concacaf-elftal deel. Op maandag 2 mei 1972 ontving de SVB een telegram van de Concacaf, waarin verzocht werd Wiene Schal ter beschikking te stellen van het Concacaf-elftal.
Aangetekend kan worden dat Wiene Schal de eerste Surinamer is die het Concacaf-elftal vertegenwoordigde (zie Edwin Schal).
De resultaten van dit elftal zijn:
| Concacaf elftal vs Frankrijk |
? |
| Concacaf elftal vs Columbia |
3-4 |
| Concacaf elftal vs Afrika |
0-0 |
| Concacaf elftal vs Argentinië |
0-7 |
Een ander uitverkoring vond in 1973 plaats toen Wiene Schal en Arnold Miller (zie Arnold Zebeda) aangewezen werden het Caribisch elftal te vertegenwoordigen.
Dit elftal bestond uit 5 Guyanezen, 3 Trinidadianen, 2 Barbadianen en 2 Surinamers. Op 6 juni 1973 kwam dit team te Georgetown uit tegen de Hull City Tigers van Engeland. De eindstand was 1-1. Schal scoorde het doelpunt voor het Caribisch team.
In 1973 werd André Kamperveen tijdens de Concacaf-conferentie te Mexico gekozen tot lid van de strafcommissie.
Tijdens het Concacaf-congres van 3-6 augustus 1975 in Mexico werd André Kamperveen gekozen tot lid van het hoofdbestuur van de Concacaf (zie André Kamperveen).
Hadden wij het eerder over ontmoetingen met Braziliaanse clubs, nu zullen wij het hebben over ontmoetingen met Nederlandse clubs. Behalve 1948 hebben Surinaamse verenigingen vaker Nederlandse clubs bestreden op het voetbalveld. Mogelijk dat 1968 (Transvaal) en 1976 (Robinhood) de meest succesvolle ontmoetingen zijn geweest.
In 1968 vertrok Transvaal naar Nederland en België voor het spelen van enkele wedstrijden aldaar. Het verloop van deze wedstrijden is:
| |
Nederland:
| Transvaal vs Sparta |
2-1 |
| Transvaal vs Ajax |
1-4 |
| Transvaal vs Elinkwijk |
2-1 |
| Transvaal vs Alkmaar |
3-1 |
| Transvaal vs NAC |
3-1 |
| |
Belgie:
| Transvaal vs F.C. Antwerpen |
2-2 |
In juli 1976 maakte Robinhood een reis naar Nederland, alwaar zij enkele wedstrijden tegen de sterkste voetbalverenigingen speelde. Robinhood maakte een goede beurt.
| 24-7-76 |
Robinhood vs Ajax |
3-4 |
| |
(Entingh, Natthoe, Emanuelson) |
| 31-7-76 |
Robinhood vs Feyenoord |
1-3 |
| |
(Zebeda) |
| 8-8-76 |
Robinhood vs NEC |
1-0 |
| |
(Olmberg) |
| 11-8-76 |
Robinhood vs F.C. Den Haag |
1-1 |
| |
(Entingh) |
| 13-8-76 |
Robinhood vs Elinkwijk |
1-1 |
| |
(George) |
| 15-8-76 |
Robinhood vs Haarlem |
3-1 |
| |
(Entingh, Emanuelson, George) |
Hoewel de reis een groot succes werd, duurde het precies 10 jaar eer Robinhood wederom naar Nederland ging.
In augustus 1978 ging Voorwaarts naar Nederland, maar in tegenstelling tot Transvaal en Robinhood maakte Voorwaarts geen mooie beurt.
| |
| |
Mexico '77, het nationale elftal tijdens de voorronde van de wereldkampioenschappen.
Staand (v.l.n.r.): Roy Vanenburg, Brondenstein, Edmund Leiles, Remie Olmberg, Frits Purperhart, Edwin Schal.
Knielend: Rinaldo Entingh, Errol Emanuelson, Wilfred Garden, Roy George, Delano Righters.
(foto E. Leilis)
| Voorwaarts vs Telstar |
0-1 |
| Voorwaarts vs NEC |
0-12 |
| Voorwaarts vs F.C. Amsterdam |
2-4 |
| Voorwaarts vs F.C. Haarlem |
0-4 |
| Voorwaarts vs F.C. Den Haag |
0-5 |
Ook in de tachtiger jaren vonden ontmoetingen plaats tussen Surinaamse- en Nederlandse verenigingen. De meest opvallende ontmoetingen vonden plaats in 1980, '82, '86 en '89.
In mei 1980 kwam Feyenoord op bezoek. De resultaten waren:
| 25-5-80 |
Transvaal - Feyenoord |
0-0 |
| 27-5-80 |
Robinhood - Feyenoord |
0-5 |
In januari 1982 kwam Ajax met spelers als Gerald Vanenburg, Wim Kieft, Frank Rijkaard, Soren Lerby en Johan Cruiff naar Suriname.
Ajax versloeg op 10 januari Transvaal met 3-0.
In juli 1986 ging Robinhood naar Nederland. De resultaten waren:
| 27-7-86 |
Robinhood - Excelsior |
0-1 |
| 30-7-86 |
Robinhood - Kleurrijk |
1-2 |
| |
(Delano Righters) |
| 2-8-86 |
Robinhood - Pec Zwolle |
2-1 |
| |
(M. Grando, R. Tjon A Meeuw) |
| 6-8-86 |
Robinhood - club uit Haarlem |
1-1 |
| 9-8-86 |
Robinhood - Volendam |
3-3 |
| |
(Righters, Stjeward, Grando) |
| 13-8-86 |
Robinhood - Ajax |
2-5 |
| |
(D. Righters 2x) |
| |
Marco van Basten scoorde 3x. |
In 1989 ging de nationale selektie naar Nederland. Suriname kwam uit tegen Nederland, de Nederlandse Antillen en Oost-Duitsland in een vierlanden toernooi. Suriname eindigde op de derde plaats.
Ook wat organisatorische zaken betreft, deed Suriname het niet slecht. Zo werd André Kamperveen in october 1977 benoemd tot Vice-President van de Concacaf, terwijl hij op zaterdag 28 januari 1978 te Haiti uitverkoren werd tot de eerste voorzitter van de pas opgerichte Caribbean Footbal Union (CFU). Tijdens het congres van de FIFA, dat op 6 en 7 juni 1980 werd georganiseerd te New York, werd Kamperveen bij akklamatie
| |
| |
gekozen tot bestuurslid van de FIFA (zie FIFA).
Kamperveen werd de eerste Surinamer die als bestuurslid van een wereldsportorganisatie werd aangesteld (zie André Kamperveen).
In october 1978 nam Suriname deel aan het CFU toernooi. Dit toernooi werd voor de eerste maal georganiseerd en wel te Trinidad. De Surinaamse ploeg bestond uit de volgende spelers: Roy Belfor, Mukesh, Suresh Bissumbar, Frank Borgia, John Brasdorp, Ricardo Calor, Willem Edhart, Wilfred Garden, Roy George, Aloysius Hankers, John Leisberg, Dennis van la Parra, Siegfried Rustenberg, Jan Voorn, Gerrit Waal, Edmund Leiles en trainer Rob Groener.
Trainer Rob Groener werd in augustus 1978 aangetrokken om de selektie te trainen. Op donderdag 7 september 1978 startte deze trainer zijn eerste oefening. Rob Groener zou twee jaar lang de nationale selektie begeleiden.
Flamengo op bezoek.
(v.l.n.r.): Garincha, Jules Lagadeau, Paul Enrice.
(foto H. Neijhorst)
Voor de wedstrijd Transvaal - Santos wordt Pele geschenken aangeboden (foto H. Neijhorst)
Om terug te komen op het CFU toernooi; het verloop was als volgt:
| Suriname vs Haiti |
4-0 |
| Suriname vs Antiqua |
4-0 |
| |
(Calor 2x, Leisberg, George) |
| Suriname vs Trinidad |
1-0 |
| |
(George) |
Suriname werd de eerste CFU-kampioen. Roy George werd uitgeroepen tot beste speler van dit toernooi. Hiermede werd hij aangewezen als aanvoerder van het Caraibisch elftal dat het in november 1978 moest opnemen tegen een team uit Nationalistisch China. Deze wedstrijd werd op Trinidad gespeeld. Aangetekend kan worden dat 6 spelers van Suriname het Caraibisch elftal vertegenwoordigden waaronder Roy George, Renaldo Entingh en Edmund Leiles. Op 29 november 1978 werd deze wedstrijd gespeeld en China verloor met 1-5, zowel George als Entingh scoorden een doelpunt.
In de tachtiger jaren kende de Surinaamse voetbalsport weinig hoogtepunten. Wel namen wij in 1980 deel aan voorronde-wedstrijden voor deelname aan de wereldkampioenschappen, maar Suriname behaalde de eindronde niet.
Als hoogtepunt in de tachtiger jaren kan ongetwijfeld genoemd worden het voor de tweede maal behalen van het Concacaf-kampioenschap door Transvaal in 1982 (zie Concacaf).
Ook het voor de zevende achtereenvolgende maal behalen van het landskampioenschap door Robinhood in 1989 kan als hoogtepunt gerekend worden.
In de tachtiger jaren kreeg de voetbalsport door het deviezenprobleem met financiële problemen te kampen. Het gevolg hiervan was dat er in de tweede helft van de tachtiger jaren niet kon worden deelgenomen aan vele internationale wedstrijden. Het is te hopen dat de negentiger jaren rooskleuriger zullen zijn.
André Kamperveen (foto De Ware Tijd)
| |
| |
| |
Overzicht van de landskampioenen die de voetbalsport voortbracht:
| 1924 |
Olympia |
| 1925 |
Transvaal |
| 1926 |
Ajax |
| 1927 |
Ajax |
| 1928 |
Ajax |
| 1929 |
Ajax |
| 1930 |
Excelsior Blauw Wit |
| 1932 |
Cicerone |
| 1933 |
Cicerone |
| 1934 |
Cicerone |
| 1935 |
Cicerone |
| 1936 |
Voorwaarts |
| 1937 |
Transvaal |
| 1938 |
Transvaal |
| 1939 |
Arsenal |
| 1940 |
Arsenal |
| 1941 |
Voorwaarts |
| 1948 |
MVV |
| 1949 |
MVV |
| 1950 |
Transvaal |
| 1951 |
Transvaal |
| 1952 |
Voorwaarts |
| 1953 |
Robinhood |
| 1954 |
Robinhood |
| 1955 |
Robinhood |
| 1956 |
Robinhood |
| 1957 |
Voorwaarts |
| 1958 |
Transvaal |
| 1959 |
Robinhood |
| 1960 |
afgebroken |
| 1961 |
Leo Victor |
| 1962 |
Transvaal |
| 1963 |
Leo Victor |
| 1964 |
Robinhood |
| 1965 |
Transvaal |
| 1966 |
Transvaal |
| 1967 |
Transvaal |
| 1968 |
Transvaal |
| 1969 |
Transvaal |
| 1970 |
Transvaal |
| 1971 |
Robinhood |
| 1972 |
geen competitie |
| 1973 |
Transvaal |
| 1974 |
Transvaal |
| 1975 |
Robinhood |
| 1976 |
Robinhood |
| 1977 |
Voorwaarts |
| 1978 |
Leo Victor |
| 1979 |
Robinhood |
| 1980 |
Robinhood |
| 1981 |
Robinhood |
| 1982 |
Leo Victor |
| 1983 |
Robinhood |
| 1984 |
Robinhood |
| 1985 |
Robinhood |
| 1986 |
Robinhood |
| 1987 |
Robinhood |
| 1988 |
Robinhood |
| 1989 |
Robinhood |
| |
Bijzonderheden van de landskampioenen
MVV beweert 7 achtereenvolgende jaren landskampioen te zijn geweest. Dit zou alleen in de oorlogsjaren mogelijk zijn, maar dit is niet juist omdat van 1942 tot en met 1947 geen competitie werd georganiseerd. MVV kan wel in die periode de sterkste vereniging zijn geweest, maar dat is iets heel anders dan landskampioen zijn.
Robinhood beweert in 1958 landskampioen te zijn geweest. Robinhood en Transvaal behaalden tijdens de competitie een gelijk aantal punten. Er werd een beslissingswedstrijd georganiseerd die 0-0 eindigde.
Volgens artikel 3 moest Robinhood vanwege een beter doelsaldo als kampioen worden aangewezen. Door een verkeerde interpretatie gebeurde het echter niet (zie ‘20 jaren Robinhood’ - A.A. Koenders).
In 1973 werd Transvaal vijfvoudig kampioen en dan wel ongeslagen; landskampioen, sterrenkampioen, jeugdkampioen, Caribisch kampioen en Concacaf-kampioen (zie Transvaal).
Meerdere malen leverde de competitie niet direkt een winnaar op. Er moest een beslissingswedstrijd georganiseerd worden eer de landskampioen bekend werd. Dit gebeurde in de volgende jaren:
| 1958 |
Transvaal vs Robinhood |
0-0 |
| 1963 |
Robinhood vs Leo Victor |
0-1 |
| 1970 |
Robinhood vs Transvaal |
3-5 |
| 1977 |
Transvaal vs Voorwaarts |
1-3 |
| 1978 |
Robinhood vs Leo Victor |
2-3 |
| |
(na verlenging) |
| 1982 |
Robinhood vs Leo Victor |
3-4 |
| |
(na verlenging en dan strafschoppen). |
De grootste overwinning tijdens een finale-wedstrijd werd door Voorwaarts behaald en wel in november 1952. Voorwaarts versloeg PVV toen met 9-1.
De langste finale-wedstrijd werd op 2 maart 1983 gespeeld. Nadat de wedstrijd Robinhood vs Leo Victor na 90 minuten en daarna nog 2 × 15 minuten geen kampioen had opgeleverd, werden strafschoppen genomen. Leo Victor was gelukkiger en won met 4-3. Deze wedstrijd had pakweg 2,5 uren geduurd.
| |
De grootste nederlagen internationaal geleden door een Surinaamse team
| 18-8-15 |
Surinaamse militairen vs Brits-Guyana |
0-6 |
| 6-6-46 |
Suriname vs Aruba |
1-8 |
| |
(Samson) |
| 10-6-46 |
Suriname vs Curaçao |
0-6 |
| 13-6-46 |
Suriname vs Feyenoord |
1-8 |
| |
(Rack) |
| 11-5-46 |
Moengo vs Nautico |
0-10 |
| 30-7-58 |
Suriname vs Nederland |
2-9 |
| |
(Wilson, Mijnals) |
| april '61 |
Transvaal vs Recife |
0-6 |
| 1968 |
Suriname vs El Salvador |
0-6 |
| 15-10-77 |
Suriname vs Mexico |
1-8 |
| |
(Schal) |
| 15-8-78 |
Voorwaarts vs NEC |
0-12 |
| |
| |
Frank Borgia
| - | Speler van Leo Victor en de nationale selektie in de 70'er en 80'er jaren. |
| - | 1978 en 1982: landskampioen. |
| - | 1978 CFU-kampioen. (foto F. Borgia) |
Transvaal voor de vijfde achtereenvolgende maal kampioen.
(v.l.n.r.): Paul Corte, Jules Lagadeau, Roy Vanenburg, Edwin Schal, Nortan, Wong Sai Sang, Noslin.
(foto H. Neijhorst)
| |
De grootste overwinningen internationaal bereikt door een Surinaamse team
| 17-4-27 |
Voorwaarts vs St. Laurent |
8-0 |
| 4-1-37 |
Suriname vs Brits-Guyana |
8-0 |
| (Nelom 3x, Hugo Landkoer 3x, Henny Landkoer 2x) |
| 2-9-45 |
Suriname vs Brits-Guyana |
6-0 |
| (Rene Nelom 2x, R. de Clerq, D. Samson, G. Spier) |
| 2-2-47 |
Suriname vs Frans Guyana |
9-0 |
| 30-3-64 |
Robinhood vs Frans Guyana |
7-1 |
| 25-7-65 |
Suriname vs Cayenne |
7-0 |
| (Schoonhoven 3x, Saften 2x, Enser, Brammerloo) |
| 1968 |
Suriname vs Ned. Antillen |
6-0 |
| 1972 |
Suriname vs Antiqua |
6-0 |
| 11-7-76 |
Voorwaarts vs Christaanburg |
12-0 |
| (Windzak 2x, Trimo 2x, Graanoogst 2x, Playfair 2x, Cairo 2x, Richters, Rustenberg) |
| juli |
'76 Voorwaarts vs Christaanburg |
8-1 |
| juli '76 |
Jai Hind vs Christaanburg |
8-1 |
De meeste doelpunten door één voetballer internationaal gescoord is vier. Op 2 februari 1947 scoorde André Kamperveen 4 doelpunten tegen Frans Guyana. Suriname won toen met 9-0. Op 31 juli 1953 versloeg Robinhood, Deportivo met 4-2. Alle vier doelpunten werden door Michel Kruin gescoord.
| |
Grote overwinningen nationaal behaald zijn:
| 23-7-35 |
PVV vs DRD |
11-1 |
| |
(Hans Nahar 7x) |
| maart '51 |
MVV vs PVV |
10-0 |
| 26-6-55 |
Voorwaarts vs Binta Merah |
18-0 |
| |
(Samsey 7x, Kogeldans 4x, George Degenaar 4x, |
| |
| |
Edmund Leiles (foto E. Leilis)
Voorwaarts 1957
Achter (v.l.n.r.): E. Goudmijn, S. Nahar, L. Welles, Duurvoort, J. Wielkens.
Midden: W. Esajas, E. Hupsel, J. Ethard.
Voor: Ch. van Lierop, C. Graanoogst, Pique.
| |
Welles 2x, Wolf) |
| 26-11-61 |
Robinhood vs De Ster |
16-0 |
| |
(L. Mijnals 8x, Waterval 4, Haltman 2x, Krenten 2x) |
| 20-8-78 |
Robinhood vs Fortuna |
12-0 |
| |
(Emanuelson 3x, Richters 3x, Entingh 2x, Olmberg 2x, Stewart, Held) |
| |
Robinhood (junioren) vs Indramaju |
20-0 |
Louis Mijnals scoorde op 26 november 1961 acht doelpunten en vestigde hiermee het record meest aantal gescoorde doelpunten in één wedstrijd. |
|
Auteursrechtelijk beschermd