De eerste Surinaamse sportencyclopedie (1893-1988)

Basketbal:

Basketbal: De geestesvader van de basketsport is de Canadese boerenzoon uit Almonte; Jim Naismith, die in 1891 de opdracht kreeg van de rector van de sportfaculteit van het Springfield College (Mass.) Dr. Luther Gulick, de hinderlijke rebellie van de sportstudenten te doorbreken met iets nieuws. Naismith was daar, na een opleiding als dominee, leraar lichamelijke opvoeding geworden. Hij kon nauwelijks de orde handhaven omdat de leerlingen zich tijdens de lessen stierlijk verveelden en daarom overgingen tot baldadigheden. Gekweld door deze studenten en op zoek naar iets om hun in toom te houden, schreef hij in één nacht de 13 regels neer van een nieuwe teamsport en basketbal was geboren.

Springfield College behoorde tot de wereldorganisatie YMCA en net als bij volleybal zorgde deze organisatie voor de verspreiding van de basketbalsport over de wereld (zie volleybal).

Al voor de Eerste Wereldoorlog kwam Europa met dit spel in aanraking en in 1932 kwamen een 6-tal landen tot de oprichting van een internationale amateursbond: FIBA. In 1936 stond basketbal al op het Olympisch programma.

Basketbal (v Eng. basket = korf) is een spel met twee ploegen, waarbij van elke ploeg vijf man in het veld staan en zeven wissels toegestaan zijn. Het wordt gespeeld op een speelveld van 24 × 13 m² tot 28 × 15 m². Het doel is de bal in de basket van de tegenstander te werpen. De basket is een ijzeren ring (doorsnede 45cm) waarvan een 60 cm lang naar beneden toelopend net hangt. De nauwste doorsnede van het net laat nog juist de bal door. De ijzeren ring is 3,05 m boven de grond horizontaal opgehangen aan een bord (1.80 × 1.20m²) ter hoogte van het midden van de korte zijde van het veld (eindlijn) en 1.20 m daarbinnen. Het bord dient als kaatswand voor de bal. De bal mag worden geworpen, geslagen of gestuit. Er mag niet zonder te stuiten met de bal worden gelopen. Fouten kunnen worden gestraft met twee vrije worpen voor de tegenpartij. Heeft één der spelers vijf fouten begaan, dan wordt hij verwijderd, maar hij mag worden vervangen.

Een doelpunt, vanuit het veld gemaakt telt voor 2 punten, uit een vrije worp voor 1 punt. Een wedstrijd duurt 2 × 20 minuten en staat onder leiding van een scheidsrechter en een tweede arbiter die worden bijgestaan door een tijdopnemer, een scorer (voor het bijhouden van het scoreformulier) en een controleur of waarnemer van de 30-secondenregel, die controleert of een ploeg na verkregen balbezit binnen 30 seconden een doelpoging onderneemt. Gelijkspel is niet mogelijk. Is de score bij het eind van de wedstrijd gelijk, dan wordt telkens vijf minuten verlengd, tot een ongelijke stand is bereikt.

Met de komst van de Amerikaanse militairen op 24 no-

[p. 29]

vember 1941 kwam ook de basketbalsport naar Suriname.

De Amerikanen, luitenant Carlsen en sergeant Calloway zijn de grondleggers van deze tak van sport hier te lande. Deze heren deden namelijk veel voor de tot standkoming en de bevordering van de basketbalsport.

Behalve deze Amerikanen hebben de Chinezen van Chung Fa Foei Kon ook veel gedaan voor deze tak van sport (zie Chung Fa Foei Kon).

De eerste basketbalwedstrijd in Suriname werd op zondagavond 7 juni 1942 om half acht op het terrein van Chung Fa Foei Kon gespeeld. Het was een vriendschappelijk wedstrijd tussen 35th Bombing Squadron en Chung Fa Foei Kon. De Amerikanen wonnen met 45-36. Aangetekend kan worden dat in die dagen een wedstrijd uit 4 sets bestond en elke set duurde 20 minuten. De setsstanden waren: 17-12, 10-16, 8-2 en 10-6.

Op 10 september 1942 werd de eerste Surinaamse basketbalclub ‘Surinam’ op initiatief van de heer V. Nobrega opgericht.

Laatstgenoemde werd tijdens de openingsvergadering dan ook tot voorzitter gekozen. Surinam bestond uit de volgende spelers: Kenson, Elshot, Echteld, Veldhuizen, Leckie, Moll, Ferrier, Rayman en Doest.

Dankzij de welwillende medewerking van de Amerikanen beschikte de vereniging Surinam reeds over een goede bal, terwijl de Chinese vereniging Chung Fa Foei Kon haar terrein twee keer in de week voor 1½ uur beschikbaar stelde.

Onder leiding van luitenant Carlsen werd op 27 september 1942 in het gebouw van Chung Fa Foei Kon een vergadering gehouden, waarin werd besloten een basketbal bond op te richten die de naam van Basketball Association ging dragen. Er werd een voorlopig bestuur gekozen, waarvan de samenstelling er als volgt uitzag: L.J. Tjon Pian Gi (voorzitter), Tjon Tsoe Jin (onder-voorzitter), V. Nobrega (secr.-penningmeester) en de commissarissen sergeant John E. Richards, Mr. G. Fung, corporaal de Pall en luitenant Frank Speer.

De verenigingen die zich bij deze bond aansloten waren: U.S. Forces Paranam, Moengo A-Co, Lsie Tsie Tsah, Paramaribo A-Co, Zanderij A-Co en Chung Fa Foei Kon. Op zaterdag 10 oktober 1942 werd ter gelegenheid van de Chinese Republieksdag een vriendschappelijk wedstrijd tussen de 35th Bombing Squadron en Chung Fa Foei Kon gespeeld. De Amerikanen wonnen met 26-20 en de setsstanden waren 6-6, 4-0, 8-8, 8-6. Vermeldenswaard is dat de Amerikanen hun vermoeide spelers aflosten, terwijl de Chinezen met dezelfde spelers bleven spelen, wat hen fataal werd.

De eerste competitie startte op 18 oktober 1942 en gestreden werd om de Bettencourtbeker. De 35th Bombing Squadron werd ongeslagen kampioen.

Uitslagen van dit tournooi waren als volgt:

18 oktober	Surinam - Zanderij A-Co	28-39
8 november	Lie Tsie Tsah - Paramaribo A-Co	18-32
15 november	Chung Fa Foei Kon - Zanderij A-Co	36-44
19 november	35th Bombing Squadron - Lie Tsie Tsah	20-10
25 november	Surinam - Chung Fa Foei Kon	19-47
	Kenson scoorde voor Surinam 6 baskets
30 november	Surinam - Paranam A-Co	24-30
10 december	35th Bombing Squadron - Paramaribo A-Co	38-12
11 december	Lie Tsie Tsah - Surinam	24-12
20 december	Surinam - Zanderij A-Co	22-43
	Helston van Zanderij A-Co maakte tijdens deze partij 26 baskets en verbrak hiermee het record van Jie A Kiet (Lie Tsie Tsah) die al eerder 25 baskets scoorde.

De spelers van Chung Fa Foei Kon, die aan dit tournooi deelnamen waren: Wong Kon Joe, Jie A Kiet, Tjin Kon Tai, Tjon Joe Kon, Tjin Fat Cheong, Tai Tjin Fa, Woei Joen, Chin Woei Ghie.

De spelers die Paranam A-Co vertegenwoordigden waren: Hillard, Massiy, Waters, Stoer (capt.), Madge, Pratt, Tony, Meyles en Molligen.

De spelers van Surinam zijn al eerder opgenoemd, maar jammer genoeg zijn de spelers van de andere verenigingen niet bekend.

Wat wel vermeld kan worden is dat de eerste scheidsrechters de heren Frankowich en Tjong Fung Tsoi waren. In januari 1943 werd de tweede Surinaamse basketbalvereniging opgericht. Deze vereniging droeg de naam van Racing Club Paramaribo (RCP). RCP speelde haar eerste wedstrijd op 29 januari 1943 tegen Paramaribo A-Co en verloor met 27-39.

In mei 1943 zag een ander vereniging het levenslicht, namelijk Young China.

Op 1 januari 1947 werd de Surinaamse Basketbal Bond opgericht en met deze oprichting werden steeds meer competities georganiseerd en zagen steeds meer verenigingen het levenslicht.

Eén der eerste damesbasketbalverenigingen werd in augustus 1948 opgericht en zij was een afdeling van Racing Club Paramaribo.

De eerste damesbasketbalwedstrijd werd op zaterdag 6 november 1948 gespeeld en wel tussen de al eerder opgerichte club China Star en Racing Club Paramaribo. Aangetekend kan worden dat de derde damesbasketbalvereniging Hercules is geweest.

Op 14 november 1948 zag de basketbalvereniging Indepediënte het levenslicht, terwijl op 28 november 1949 de China's Little Devils (CLD) een feit was. Zowel Indepediënte als CLD zouden een dominerende rol in de Surinaamse basketbalhistorie gaan vertolken (zie Indepediënte, zie CLD).

De eerste internationale wedstrijd die door een Surinaamse vereniging werd gespeeld vond op 25 september 1950 plaats. Kuo Min Tang kwam hier uit tegen een Venezolaans team en won met 51-42. Let wel de wedstrijden tegen de Amerikaanse verenigingen zijn buiten

[p. 30]

beschouwing gelaten.

De eerste buitenlandse reis, waaraan een basketbalvereniging van Suriname deelnam vond op 1 oktober 1950 plaats. Young China maakte namelijk een reis naar Aruba, alwaar zij in totaal 8 wedstrijden speelden. De resultaten waren als volgt:

Young China - Chinese club	54-16
Young China - Combinatie	54-24
Young China - RCA	34-34
Young China - Sparta	15-22
Young China - Lago Colony	32-29
Young China - Indiana	34-20
Young China - Caribe	09-25
Young China - Falcon	30-33

Aangetekend kan worden dat Young China in deze dagen een sterke basketbalvereniging was in Suriname. Zo werd ze in 1947 ongeslagen kampioen van de eerste competitie om de Esso-wisselbeker.

Vrijdag 4 mei 1951 is een historische dag voor de Surinaamse basketbalsport, daar op die dag een aanvang werd gemaakt met de competitie om het landskampioenschap van Suriname. Bij de dames kwamen Thesos en Hercules tegen elkaar uit. Eerstgenoemde won de partij met 16-03. Bij de heren kwamen in het strijdperk China's Little Devils en Old Kooy Tjien Foei, welke door CLD werd gewonnen met 31-24.

Op dinsdag 4 september 1952 versloeg Spes Patriae de ploeg van Indepediënte in de finale met 38-33 om zodoende de eerste landskampioen van Suriname te worden. Vermeldenswaard is dat het de tiende maal was dat Spes Patriae tijdens een kampioenschap met de eer ging strijken. Captain van Spes Patriae was Ludwig de Sanders, die dat jaar uitgeroepen werd tot sportman van het jaar (zie Ludwig de Sanders).

Demi-kampioen werd CLD en de nummers 4, 5 en 6 waren respectievelijk Shooting Stars, Kuo Ming Tang en Young China. Aangetekend kan worden dat door onsportief spel van Kuo Ming Tang (deze vereniging was in 1950 nog de sterkste vereniging) zij zich met de vijfde plaats tevreden moest stellen. Ook de voormalige Essobeker winnaar, namelijk Young China, kwam door onsportief spel niet aan haar trekken.

De eerste dames basketbalkampioen van Suriname werd Thesos. Thesos bestond uit de dames: J. Essed, E. Tjon A Meeuw, I. Tjon A Meeuw, Edith Pool, I. Wong Chung, U. Haime en N. Barends.

Vermeld kan worden dat de vereniging die niet op de geplande wedstrijddag kwam opdagen reglementair de wedstrijd verloor met 0-2. De andere vereniging kreeg voor die dag dan een andere tegenstander.

Wat het laatste betreft was de regel wel vreemd. Een ander vreemd geval was de deelname van de damesvereniging Prins Bernhard, die bij aanvang van de competitie nog niet bestond, in mei 1951 werd opgericht en op 29 mei al een wedstrijd in de competitie speelde.

We hadden al eerder aangehaald dat Young China de eerste basketbalvereniging was die naar het buitenland vertrok, door het succes van deze vereniging kregen de andere verenigingen de smaak te pakken en regelmatig gingen zij naar het buitenland.

Zo ging Kuo Ming Tang in december 1951 naar Georgetown en Trinidad. Amateur Basketbal Club (ABC) vloog in oktober 1952 naar Aruba en Curaçao. In augustus 1953 zat Young China in Belem (Brazilië), terwijl CLD in mei 1954 op de Antillen was.

Op de Antillen leverde CLD een goede prestatie door uit 8 wedstrijden ongeslagen uit de strijd te komen. De grote man bij CLD was Otmar Sibilo die vaker als topscoorder het veld verliet.

Het Amerikaanse basketbalteam The Globetrotters vernam de prestaties van CLD op zondag 6 juni, toen ze even op het vliegveld Piarco op weg van Belem naar de VS waren. Als blijk van waardering voor hun jonge rivalen lieten zij op het vliegveld voor elke speler van CLD een ‘good luck’ medaille achter.

De basketballers van CLD die deze trip meemaakten waren: Otmar Sibilo, Henk Chin A Sen (capt.), Bosse, Tjon Hin, Bromet, Rens, W. Kauw A Tjoe, Chin A Sen, Nobrega en Henry Sibilo.

Op maandag 2 september 1957 bezocht het team van de Globbetrotters Suriname voor het spelen van enkele wedstrijden alhier.

In de maand december 1957 bracht de nationale ploeg van Trinidad een bezoek aan Suriname voor het spelen van enkele wedstrijden.

Op 28 november 1957 leed CLD een gevoelige nederlaag door met 72-102 te verliezen van Trinidad. Op 28 november 1957 werd voor de eerste maal een century score in Suriname gemaakt. Let wel: Trinidad scoorde 102 baskets.

Zaterdag 29 november 1957 is een historische dag voor de Surinaamse basketbalsport, daar het de eerste keer was dat onze nationale selektie in het strijdperk verscheen. De Surinaamse selektie bestond uit de volgende personen: Ramon Krieger, De Sanders, Wim Petrici, Henk Chin A Sen, Iwan Sibilo, Henry Sibilo, Rudi Nijman, Van Eyck.

Trinidad versloeg Suriname met 81-78. De scheidsrechters van deze wedstrijd waren Andre Kamperveen en Orlando van Amson.

Het score-totaal kwam als volgt tot stand:

Suriname:	J. Sibilo 18, Petrici 14, Krieger 12, Chin A Sen 9, H. Sibilo 9, De Sanders 4, Van Eyck 4 Nijman 4.
Trinidad:	Gomes 22, Anatol 20, Potter 12, Achille 9, Hislop 6, Clarke 5, Thomas 4, Chrichlow 3.

Op maandag 1 december 1957 nam Suriname revanche door Trinidad te verslaan met 74-62. Wim Petrici werd matchwinnaar met 27 baskets. Op donderdag 4 december 1957 werd de derde ontmoeting tussen Suriname en Trinidad georganiseerd. Suriname won wederom en wel met 63-51 en wist zodoende de uitgeloofde beker te bemachtigen.

Het score-totaal was deze maal:

Suriname:

Petrici 28, Krieger 11, Chin A Sen 9, De Sanders 6, H. Sibilo 6, Nijman 2, Van Eyck 1.

[p. 31]

De Nationale Basketbalselektie van 1962
Staand (v.l.n.r.); R. Leeuwin, H. van Gend, E. Zaal, A. Muntslag, A. Breeveld en H. van Wilgen. Zittend; H. Lie Kwie, R. Kriger, H. Sibilo, C. Nelson en R. Nijman (foto P. Tjon Lim Sang sr.).

Trinidad:

Clarke 14, Gomes 10, Anatol 9, Achille 6, Hislop 4, Pierre 4, Chrichlow 4.

In maart 1958 startte L.O.S.S. met de eerste jeugdcompetitie. De junioren werden in twee klassen verdeeld namelijk van 8-14 jaar en 14 jaar en ouder. Wie als kampioen van dit tournooi uit de bus kwam, is nu jammer genoeg niet bekend.

Het eerste grote internationale tournooi waaraan Suriname deelnam was het kwalificatie-toernooi voor deelname aan de Olympische Spelen die in augustus 1960 te Bologna (Italië) werden georganiseerd.

Suriname werd echter uitgeschakeld en na het troosttoernooi bezetten wij de 16de plaats (zie Olympische Spelen).

Tijdens de competitie 1963 kwamen op dinsdag 21 oktober 1963 Formosa en Columbia tegen elkaar uit. Formosa won deze wedstrijd met 93-37 en werd zodoende de eerste Surinaamse vereniging die het aantal van 90 baskets overschreed.

Op 4 oktober 1964 tijdens de competitie-wedstrijd Ravens - Sio Boys vestigde Brewster een Surinaams record door 39 baskets te scoren. Ravens won deze wedstrijd met 69-63.

De eerste nationale damesselektie werd in augustus 1965 samengesteld. De dames die deze selektie uitmaakten waren: Ina Sanichar-Veldkamp, Ismay van Wilgen, Lucia Kersout, Tine Slager, A. Lo A Njoe, Nelstein, V. Tonch, Y. Mansour, Lilian de Sanders, Vera van Amson - De Sanders, Norma Dias en M. Dawson.

Op zondag 22 augustus 1965 kwam deze damesselektie uit tegen Trinidad, Suriname verloor met 22-36. Topscoorders van het Surinaamse team waren van Amson met 8, Ismay van Wilgen met 4 en Dias met 4 baskets. Bij Trinidad behaalde Moore 16 en Craignett 6 baskets. Op dinsdag 24 augustus versloeg Suriname Trinidad tijdens hun tweede ontmoeting en wel met 36-33. Van Wilgen scoorde 19, van Amson 6 en Nelstein 5 baskets. Bij Trinidad scoorde King 14, Moore en Huggins 8 baskets.

Trinidad won de derde ontmoeting (29 augustus 1965) met 36-22.

In maart 1966 vertrok de damesselektie naar Trinidad voor een tegenbezoek. Het was de eerste maal dat de damesselektie naar het buitenland ging. De dames die deze reis meemaakten waren: Lilian de Sanders, Tine Slager, Helen Gummels, Vera van Amson, Ismay van Wilgen, Vera Mijnals, Norma Dias, Ina Sanichar, Cecilia Mannen en Lucia Kersout. De partijen hadden de volgende resultaten:

29-03-66	Suriname-Trinidad 25-22
31-03-66	Suriname-Trinidad 21-39. Van Wilgen maakte 10 baskets

[p. 32]

02-04-66

Suriname-Trinidad 18-20. Van Wilgen maakte 8 baskets.

Dit toernooi werd door Trinidad gewonnen, maar tot most outstanding player werd Norma Dias uitgeroepen. Op vrijdag 16 december 1966 werd voor de eerste maal de wedstrijd noord tegen zuid georganiseerd. Dit toernooi had men overgenomen van de East-West wedstrijd die in de mid-seasons in de VS werd georganiseerd.

Bij de heren werd noord vertegenwoordigd door Brewster, Emanuelson, Leysner, Zemour, Sof en R. Tjon A Man. Zuid werd vertegenwoordigd door Zaal, Krieger, van Gemd, Cruden, Nelson en coach R. Nijman. Van Wilgen en Henry Sibilo waren ook voor zuid geselekteerd, maar deden niet mee ondanks hun afwezigheid versloeg zuid noord met 67-65.

Op dinsdag 23 april 1968 kwamen in het kader van de bondscompetitie de heren van De Arend en Sio tegen elkaar uit. De Arend won deze wedstrijd met 109-47 en werd zodoende de eerste Surinaamse basketbalvereniging die de century-score haalde.

1968 was overigens een historisch jaar voor de basketbalsport, daar nog enkele opmerkelijke gebeurtenissen plaatsvonden.

Op 1 mei 1968 werd voor de eerste maal gestart met de play off games. Er werd namelijk tussen de nummer 1

Premier Johan Pengel met de Trinidadiaanse dames-selektie (augustus 1965). Deze selek tie is de eerste damesbasketbalploeg die naar Suriname kwam. Uiterst links H. Jong A Kiem (voorzitter SBB), achter hem; Lotham Loi (bestuurslid SBB), terwijl in de laatste rij uiters rechts P. Tjon Lim Sang (penningmeester SBB).
(foto: P. Tjon Lim Sang sr.)

en 2 een ‘best of three games’ gespeeld en degene die twee wedstrijden wist te winnen werd dan landskampioen.

Op 10 en 12 mei 1968 kwamen de dames van Indepediënte en Ravens tegen elkaar uit. Ravens won beide wedstrijden en werd zodoende kampioen. De eindstanden waren 48-41 en 47-39.

Op 17 en 21 mei 1968 kwamen de heren van Ravens en Indepediënte in het strijdperk. Ravens won beide wedstrijden met 58-45 en 73.70.

Op 21 mei 1968 was met nog enkele seconden te gaan de stand op 64-62, maar Nelson van Ravens maakte er 64-64 van. Voor de eerste maal in de basketbalhistorie moest een wedstrijd verlengd worden. Zo als eerder vermeld won Ravens toen in de verlenging.

Enkele records die in deze periode gevestigd werden zijn:

1968	Ravens-Formosa	158-48
20-08-70	Yellow Birds-Baracuda (jeugd)	114-34
	Guno Zorgvol maakte de hoogste persoonlijke score over alle afdelingen, namelijk 64 baskets.
14-03-71	Ravens-Witte Lotus	170-100
	Het was de eerste maal dat beide ploegen een century scoorden.

[p. 33]

De eerste nationale dames basketbalselektie die naar het buitenland ging (april 1966).
Staand v.l.n.r.; Norma Dias, Helen Gummels (capt.), Cecilia Mannen, Ina Sanichar-Veldkamp, Ismay van Wilgen, Vera van Amson - de Sanders.
Knielend; Lilian de Sanders, Vera Mijnals, Lucia Kersout, Tine Slager (foto N. Tonch - Dias).

30-05-71	De Arend-Fransguyanese selektie(dames)	114-34
	De Arend werd de eerste damesselektie die een century scoorde.
17-04-77	Ravens-Store (dames)	113-13
12-05-77	De Arend-Store (dames)	205-4
	Dulcie Seca scoorde wel liefst 177 baskets.
	Vermeld kan worden dat Seca de eerste Surinaamse is die zowel in de Surinaamse als Nederlandse selektie heeft gespeeld.
17-05-55	Yellow Birds-Maisa Kwekie (jeugd)	174-23
11-08-77	De Arend-Maisa Kwekie (jeugd)	236-29

Jammer genoeg zijn geen opmerkelijke records van de meisjesafdeling gevonden.

In de zeventiger jaren spreidde de basketbalsport haar vleugels steeds verder uit en maakte daardoor steeds meer internationaal contact. Enkele buitenlandse ploegen die naar Suriname kwamen waren:

November 1975	een selektie uit China
Juli 1976	Buffalo Stars (VS)

In november 1976 nam een jeugdselektie (jongens en meisjes) deel aan de Centraalamerikaanse en Caraibische spelen die te El Salvador werden georganiseerd. Het was de eerste maal in de basketbalhistorie dat een jeugdselektie werd samengesteld en een reis naar het buitenland ondernam.

De jongensselektie bestond uit de volgende personen: J. Straal, Ch. Vervuurt, O. Daniels, H. Treu, J. Hammen, F. Judel, L. Lo Fo Wong, R. Miskin, G. Ons, E. Pocornie en F. Soesanti.

De meisjesselektie bestond uit: I. Tjien Fooh, G. Fikki, N. Sibilo, H. Spier, U. Gefferie, B. Soebsatiem, J. Held, D. Seca, F. Sleur, H. Bahgen en A. Nooitmeer.

De jongens eindigden op de 8ste en de meisjes op de 5de plaats.

In de tachtiger jaren vonden weinig opvallende gebeurtenissen plaats. Een toernooi dat de basketbalsport uit haar winterslaap haalde was het Cism-toernooi (zie Cism) dat in september 1984 in Suriname werd georganiseerd. 12 landen namen hieraan deel t.w. de VS, Guyana, Italië, West Duitsland, Senegal, Unie Arabisch Emiraten, Saoedi-Arabië, Brazilië, Zuid-Korea, China en Suriname. Voor Suriname kwamen in het veld: Roy Eudozie, Henk Robinson, Jeff Straal, John Chelius, Dennis Spier, August Faverius, Ramon Verwey, Marcel van Kallen, Henry Treu, Gerold Pang A Tjok, Luciën Blaaker en Isaac Cambell. Hoofdtrainer was Rudy Nijman en assis-

[p. 34]

Caricom kampioen 1988
Staand (v.l.n.r.); Ileen Gemmith, Maureen Groeneveld, Sieglien Wiegel, Ilse Rickets, Lydia Tolud, Joyce Wiegel. Hurkend; Ifna Pierau, Muriël Pierau, Carol Braam, Patricia Uiterloo, Sandra Pierau (Judith Galant ontbreekt op deze foto). (foto I. Rickets).

tent-trainer Orlando Renfrum.

Suriname kwam ongeslagen uit de voorronde, maar moest tijdens de finale haar meerdere erkennen. Italië kwam als wereldkampioen uit de strijd. Een overzicht van de Surinaamse prestaties zijn:

20-09-84	Suriname-Brazilië	91-53
21-09-84	Suriname-Saoedi Arabië	89-68
22-09-84	Suriname-West Duitsland	93-88
24-09-84	Suriname-Italië	76-90
25-09-84	Suriname-Korea	110-105
26-09-84	Suriname West Duitsland	73-86
27-09-84	Suriname-VS	70-96
28-09-84	Suriname-China	80-105

De einduitslag van de finale ronde was als volgt:

	gewonnen	voor	tegen
Italië	5	485	367
VS	4	503	355
China	3	459	416
Korea	1	391	512
West Duitsland	1	367	495
Suriname	1	409	478

Een ander opvallende gebeurtenissen in de tachtiger jaren was het behalen van het Caricom-kampioenschap door de dames selektie in augustus 1988. Het was de eerste keer in onze historie dat Suriname Caribisch basketbal kampioen werd.

In 1988 werden de Caricom basketbalkampioenschappen in Georgetown (Guyana) georganiseerd en wij wonnen alle wedstrijden. In de finale versloegen wij met 73-68 Trinidad die in 1987 kampioen werd.

De Surinaamse dames die met goud terugkwamen waren: Ifna Muriel en Sandra Pireau, Carol Braam, Judith Galant, Ileen Gemith, Maureen Groenveld, Lydia Tolud, Ilse Rickets, Patricia Uiterloo en Joyce en Sieglien Wiegel. Als bondstrainers fungeerden Ro Koorndijk en Harold Tonck.

Overzicht van de landskampioenen van Suriname

Heren
1951	Spes Patriae
1952	Spes Patriae
1953	China's Little Devils
1954	China's Little Devils
1955	Indepediënte
1956	Indepediënte
1957	Indepediënte
1958	Indepediënte
1959	China's Little Devils
1962	China's Little Devils
1963	China's Little Devils
1964	Indepediënte
1965	Blue Birds
1966	Indepediënte
1967	Ravens
1968	Ravens

[p. 35]

1969	De Arend
1970	Ravens
1971	Ravens
1972	Ravens
1973	Ravens
1974	De Arend
1975	Caribbean Little Devils
1976	Ravens
1977	Caribbean Little Devils
1978	geen competitie
1979	Ravens
1980	De Arend
1982	Yellow Birds
1983	Caribbean Little Devils
1984	Surinaams Nationaal Leger
1985	Yellow Birds
1986	Caribbean Little Devils
1987	geen competitie
1988	De Schakel
1989	De Schakel

Dames
1951	Thesos
1952	Indepediënte
1953	niet georganiseerd
1962	De Arend
1964	De Arend
1966	De Arend
1967	Indepediënte
1968	De Arend
1969	Yellow Birds
1970	Yellow Birds
1971	Yellow Birds
1972	Yellow Birds
1973	De Arend
1974	Yellow Birds
1976	Yellow Birds
1977	De Arend (?)
1978	geen competitie
1980	De Arend
1981	De Arend
1982	Yellow Birds
1983	De Arend
1984	De Arend
1985	De Arend
1986	Caribbean Little Devils
1987	De Arend
1988	De Arend
1989	De Arend