Sommighe nieuwe schriftuerelicke liedekens
(1599)–Frans vander Straten de jongere–
AuteursrechtvrijNae de wijse: Broeders die nu gheroepen zijt, &c.HOort altesamen een vermaen,
Wat wy in de Schriftuer, vinden staen,
Sal ick u gaen verclaren,
Op dat ghy niemant en verdoemt,
Oft van geene wercken en beroemt,
Also ons Lucas gaet openbaren.
Twee zijn daer gegaen inden Tempel hoort,
Om te bidden, spreeckt Christo, verstaet het woort
De een was een Phariseus van desen,
En dander was een Publicaen,
Oft een sondich mensche, so wy verstaen,
Alsoo wy int Euangelie lesen.
De Phariseus sprac, dit wel bevroet,
Heere ick geef thiende van al mijn goet,
Ende heeft hemselven ghepresen,
Ic en ben ouerspeelder noch moordenaer quaet
Als ander menschen opstinaet,
En heeft op den Publicaen gewesen,
Maer lacy de sondighe Publicaen,
En dorste zijn ooghent niet opstaen,
Maer badt met groot verlangen,
O Heer almachtich gebenedijt,
My arme sondaer genadich zijt,
Die is rechtveerdich wt den Tempel gegangen.
| |
[Folio J2r]
| |
Hier by weten wy een cleyn vermaen,
Dat niemant op zijn eyghen werck sal staen,
Aen Phariseo neemt exempel,
Die hem opgeblasen ginck beroemen,
En wilde den Publicaen verdoemen,
Die daer achter hem lach inden tempel.
Ten gelt ons wet noch besnijdenis puere,
Dan alleenlijck een nieu creatuere,
Als Paulus doet vermonden,
De oude Adam moet sterven met zijn natuere,
Souden wy verrijsen met Christo, nae Schriftuere,
Onderdanich zijn niet meer der sonden,
Wat batet Schriftuere ghelesen fijn,
Als wy daer door niet gebetert en zijn,
Hoe dorven wy dat pont aenverden,
Sy en doen geen profijt tot geenen termijn,
Dus wil hen naken de eewighe pijn,
Sy begraven t'pont inder aerden.
Jacobus die beschrijvet ons bloot,
Dat tgheloove sonder werck is doot,
Maer het werck daer hy af wil spreken,
Dat Godt van ons wil hebben gedaen.
Ist, dat wy weduwen en weesen bystaen,
En den armen de ha[nt] toesteken.
Een Schriftgeleerde inder Wet, wilt dit bevroen
Sprack tot Christum, wat sal ick doen?
Om int rijcke Gods te comen,
Christus sprack: Hebt lief uwen Heer uwen God
Doet uwen naesten, dits tweede ghebot,
Als u selven, het sal u vromen,
De Schriftgeleerde sprac tot Christum fijn,
Ick en weet niet wie mijn naeste mach zijn,
| |
[Folio J2v]
| |
Hoort wat Christus ginck ghewaghen,
Het reysde een man van Jericho, dit gelooft,
Na Jerusalem, daer hy worde berooft,
Onder de moordenaers half doot gheslagen.
T'ghebuerde in een corte tijt,
Dat daer een Priester ende een Levijt,
Den selven wech quamen ghereyst,
Sy sagen hem aen, maer sy zijn voorby gegaen,
Maer corts daer na een Samaritaen,
Wert ontsteken met bermherticheyt.
Olie ende wijn in zijn wonden goot
En verbant hem zijn wonden wt liefden groot,
En brocht hem op zijn peert sonder falen,
In de Herberghe, en heeft den Weert gesecht,
Daer zijn twee penningen, wat ghy meer verlecht
Als ick weder com', sal ick u betalen.
Christus sprack den Schriftgeleerden na dien
Wie mach de naeste wesen van dees drien,
Hy antwoorde Christo, soot mach blijcken,
Ende sprack tot Chrystum saen,
Die bermherticheyt heeft ghedaen.
Princelicke Broeders wilt verstaen,
Christum by desen Samaritaen,
En soeckt gheen ander exploten,
Want hy Olie der bermherticheyt in ons goot
Als wy laghen ghewont ter doot,
Heeft hy zijn bloet voor ons vergoten.
☞ ☜ |
|