Oude ende nieuwe geestelyke liedekens, op alle de heylige dagen van't gantsche jaar

Van S. Jan Evangelist. Den 27 December.

Stem: Het glas van myn geneugt is afgelopen.

KOmt Christen Ziel, ziet hier
Gods Secretaris,
Sint Jan een wijs Griffier:
's Heeren Notaris;
Die eertijds is geheeten Christus Broeder,
Als Christus hem beval
't Opsigt in 't Aartsche dal,
Boven d' Apost'len al,
Van zijn Vrouw Moeder,

Hy was 't die tot aan 't Kruys

Snel aan quam loopen,
Door al het Ioods gespuys,
Met grooter hoopen:
Hy was 't die Christus magt had aangenomen,
Reyn, zuyver, ongeraakt,
Ia ook gantsch ongeblaakt,
Van Lighaam niet mismaakt,
Tot God gekomen.

Hy was 't die Domitiaan,

Heel ongenadig,
In 't Oly-vat dee gaan,
Gantsch on-misdadig:
't Was 't Godd'lijk Woort daarom men hem wou smooren:

[p. 85]

 

Maar foey, ô vuyle Guyt!

 

Sint Ian quam daar weer uyt,

 

Gelijk het Lauwer-kruyt,

 

Frisser als vooren.

 

't Was wel, doen moest hy heen

 

Na Pathmos boeyen,

 

Om dat den Ketel-steen

 

Niet wilde gloeyen

 

Daar schreef sint Ian voort zijne Openbaring,

 

Een diepe Prophecy;

 

Tot dat hy wederom bly,

 

Was vrolijk ende vry,

 

t' Ephesen gering.

 

Daar was 't dat ons sint Ian

 

Drie-maal bebriefde,

 

Niet leerend' anders dan

 

Opregte Liefde:

 

O Kinderkens wilt tog malkander minnen,

 

Zoekt Broederlijk genot,

 

Alleen en puur om God;

 

Want dit 's alleen 't Gebod,

 

Uyt al uw zinnen.

 

Dit kost hy pas op 't lest

 

Van 't leven zeggen;

 

Bemint, het is zoo best,

 

Laat u geseggen;

 

Daar is niet meer van nood' dan Liefd' bewijsen;

 

Want boven alle deugt,

 

Want boven alle vreugt,

 

Gedenkt al watje meugt,

 

Dees haalt de prijse.