Het lust-hof der zielen, beplant met verscheiden soorten van geestelijke gezangen

Leedens-pligt.

Stemme: Mijn harp bekleed met rouwe.

1. WEl op, wel op al mijn leeden,

Gy moet zijn bepaald;

Op dat gy niet buiten reeden

In het wilde dwaeld.

Alder-eerst gy beid mijn oogen

Waar gy steeds u keerd,

Zie en word daar door bewoogen,

Dat gy God vereerd.

2. Wild behoorelijk uw pligten

Al-tijd gaade-slaan,

Om den geest en ziel te stigten,

Zie Gods werken aan;

Laat u nimmermeer verleiden

Door een schoone schijn,

En de ziel daar door bereiden

Een zeer snoo fenijn.

3. Van u oore werd bedongen,

Dat gy niet in-laat

[p. 118]

 

't Valsch geklap van vuile tongen,

 

Maar sulx weeder-staat.

 

Gy mijn tong, zult noit uit-spreeken

 

't Geen on-eerlijk luid,

 

Nog u even Mens gebreeken

 

Nijdig brengen uit.

 

4. O mijn tong, dit zijn uw pligten,

 

Dat gy God vereerd,

 

En uw even Mens gaat stigten,

 

Twist en tweedragt weerd.

 

Ende gy mijn beide handen,

 

Tast geen dingen aan,

 

Daar door dat gy schaad of schande

 

Zoud in 't minst begaan.

 

5. Gy mijn ziel, mijn hert, mijn zinnen

 

Tot u spreek ik meest,

 

Og! Bedroevet noit van binnen

 

Goodes heil'ge geest;

 

Laat hy steeds u over-heeren,

 

Dan zijt gy bewaard;

 

Want hy u tot Goodes eeren

 

Heilig weeder-baard.

 

6. Haad en nijd en vuile lusten

 

Zijn als snoo fenijn,

 

Die niet moeten in u resten

 

Maar verbannen zijn.

 

Gy mijn voeten, zult noit treeden

 

Daar gy niet behoord,

 

Maar inden weg des vreeden

 

Die u leerd Gods woord.

 

7. Nu moet gy zijn al mijn leeden

 

('t Werd u al gezeid)

 

Waapens der geregtigheeden,

 

Tot den strijd bereid;

[p. 119]

 

Want gy werd aan alle zijden

 

Aan-gerand van 't quaad.

 

Strij, naa 't strijden komt verblijden,

 

Dat door Gods genaad.

          J.C.W.