Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

SINTE CECILIA, Maghet ende Martelarsse tot Romen.
XXII. November

Stem: Dimmi che del mio core. pag. 869.

'T Jaer brenght ons weer,
Tot Goods meerder eer,
Ceciljaes feest.
Zinght hoogh en neer,
Mans, Maeghdekens teer,
Vrij minst en meest.
Zinget haer witte kleeren,
Gepurpert met haer bloed.
Haer Lauren, haer Palmen, haer Kroonen:
Daer mee den Heer haer lijdsaemheyt dee loonen:

[p. 1108]

 

 

 

D'edelste Maeghd,

 

Noch seer jongh bedaeghd,

 

Door vooghden dwanck,

 

Was nu besteed,

 

Maer wel t'hearderleed,

 

En tegens danck.

 

Men hiel de blijde stacy.

 

Maer, leyder! de jonckvrou

 

Met jammer, en tranen geladen,

 

Beval haer lijf en ziel aen Goods genade.

 

 

 

Onder 't geluyd

 

Van Orghel, van Fluyt,

 

Van stem, van snaer,

 

Zongh Christus Bruyd;

 

Doch sonder geluyd

 

Van buyten, maer

 

Van binnen riep sy luide:

 

Heer, laet ick onbesmet

 

Van harten, van leden volherden;

 

Op dat ick noyt voor u beschaemt en werde.

 

 

 

't Gebed was kort,

 

Maer vyerigh gestort

 

Uut liefden groot.

 

Des God te hand,

 

Zondt een Hemels gesandt

 

Tot haren nood.

 

Daelt neder, gaet verkloecken

 

Caeciliam mijn Bruyd.

 

Van harten, van ooghen, van monde,

 

Met moed, gesagh, kracht tegens hel en sonde.

 

 

 

Hier mede tracht,

 

De donckere nacht,

 

Naer Venus wet.

 

't Geselschap scheyd,

 

De Maeghd werd geleyd

 

Na 't Bruylofs bed

 

Door twintigh Kamenieren, die haer

[p. 1109]

 

Na Bruyds manier

 

Onthulden, ontwaden, ontkleden

 

En vinden 't hayre kleed op hare leden.

 

 

 

Des sy verbaest,

 

Van wonder en haest

 

Te roepen staen.

 

't Luyde gerucht,

 

Vervult huys en lucht.

 

Valeriaen

 

Komt binnn, vindt de Maged

 

Ter aerden in 't gebed.

 

Hy smeeckte, hy vreesde, hy brande;

 

Onroerigh doch, end' als geknocht met banden.

 

 

 

De Maeghd met moed,

 

Den edelman groet,

 

Spreeckt mondigh uyt:

 

Ziet wat ghy doet,

 

Roert vinger noch voet,

 

Aen Christus Bruyd.

 

't Is seven jaer geleden

 

Dat ick hem gaf mijn trouw.

 

Des sond hy, terstond my, de gaerde

 

Eens Engels, die mijn kuysheyt hem bewaerde.

 

 

 

Luystert niet meer,

 

De Maeghd houdt haer eer,

 

Bevrijd van roof.

 

Den Ridder mee,

 

Krijcht d'Hemelsche vree,

 

Door 't waer geloof.

 

't Welck sy na luttel dagen

 

Beseg'len met haer bloed.

 

Des singht nu, Speelt, Veelt nu, ter eeren

 

Cecilia de Martelers des Heeren.