Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

[p. 1066]

SINTE LIVINUS, Bisschop, die tot Gend gheviert wordt.
XII. November.

Stem: Eylaes, moet ick beweenen.

NA blijck van d'oude brieven,
Die daer van sijn bekend,
Quam Bisschop Sinte Lieven
Uut Schotand binnen Gend.
Verlatende sijn eygen Kerck;
Om dat hy sou met swaerder werck
Zijn Christus tolck,
Voor het ongelovigh volck.

Den arbeyd wel geluckte,
Door dienst van mond en hand.
Des God oock niet en tuckte
Sijn woord te doen gestand
Door wonder-daden, die 't verwacht
Verwonnen van natueren kracht.
Tot vast bewijs,
Dat hy diende 't Paradijs.

De Heydenen bekeerden
Al om met snelle spoed;
Terwijlen dat verteerden
Hier over vleesch en bloed
De lasteraers van Christus kruys,
Door haet en nijd, dat Godes huys,
Met groot veries
Van haer valsche Goden wies.

Livine, vrind des Heeren,
G'hebt heyigh-avont: want
U preken, u bekeeren,
U lopen achter land,
En heeft geen end, en houdt geen maet,
Des krijghdy vroegh, 't geen and're laet.
Wacht dan te loon

[p. 1067]

 

Op u hoofd een roosen kroon.

 

 

 

Ja selfs oock uw' waerdinne,

 

Met Brixius uw' pil;

 

Ontfangen d'eyge minne,

 

Niet dan om uwent wil.

 

Geuck, geluckigh alle drie!

 

Die'k met rood boed gepurpert sie.

 

Geen korter pad,

 

Tot de alderrijckste schat.

 

 

 

Maer wilt ons wat mee deylen

 

Hier van, door u gebed,

 

Op dat wy niet en seylen

 

Van Christus lieve wet:

 

Die ghy ons ouders hebt gepreeckt,

 

Hoe seer men die oock tegen spreeckt.

 

Maer 't gaet soo 't gaet,

 

W'houden ons aen 't eerste saed.

 

 

 

Als wy slechts niet en geven

 

Ons Vaderlijck geloof,

 

Door een bedurven leven,

 

Den vyand tot een roof.

 

Och! dat dit nimmermeer en zy!

 

Livijn, man Goods! belet het ghy.

 

En bidt dat wy

 

Gode moghen dienen vry.