Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
AuteursrechtvrijStem: La Royale.
DE vocht die 't aerde vat, van nieuws gebacken,Ga naar margenoot+
Eerst valt te beur,
Behoudt daer van een stage geur.
Men ziet oock dat een boom, sijn jonghe tacken
Daer s'eerst gewendt
Zijn van beghin, altijdt na sendt.
't Was inder tijd// Tot 's vyands spijt
Wel klaer te mercken aen Godefrijd.
Aen Godefrijd, die van Soisson geboren,
Maer t' Amiens,
| |
[pagina 1056]
| |
Door Goods beschick, met volle wensch
Van kleyn en groot, tot Bisschop was verkoren.
Helaes! den man
Kon noyt sijn sinnen trecken van
De Klooster-rust;// Tot dat geblust
Sijn liefde werde, van Goods wellust.
De reden was, om dat sijn kindsche jaren
In een woestijn,
Van Christus dienaer Sint Quintijn,
Met uytgelese deughd, begonnen waren.
Sijn ted're kaeck,
Was soo verlieft op dese smaeck;
Dat suer noch soet// Noch Bisschops-hoed,
Hem kon bevredigen van ghemoed.
Hy nam de vlucht: maer, leyder! wierd ghevonden.
Vernomen dat
Hem Amiens verkoren had,
Och! seyd' hy, och! 't en zijn niet dan mijn sonden!
Vergeeftse Heer!
Want my en past noch last, noch eer:
Maer Godefrijd// Had uer noch tijd;
De Kerck en wou hem niet schelden quijt.
Daer over hy de setel quam aenvaerden,
In schijn des boets;
Met hayr gekleedt, en barrevoets.
Ja gingh met tranigh-nat bedruypen d' aerde:
Als of de Staf
Hem opgeleyt was tot een straf.
O goen Prelaet!// Dits d' een'ge straet
Daer door men na de Myt'ren gaet.
Recht als een licht genomen uyt de mudde,
Om hoogh hesteldt, Ga naar margenoot+
Al 't huys verclaerdt, soo stack den held
Van deughden uyt, in 't middel sijnder kudden.
Zoo langh hy sat,
Hy niet als met den armen at:
Hy kroop, hy boogh:// Ja wies met loogh,
| |
[pagina 1057]
| |
En dwaelde uyt liefde haer voeten droogh.
't Gaet wel man Goods! besit dan voorts in vrede
Uw' hoogh gestoelt:
Nu ghy de deughd soo wassen voelt.
Maer neen, uw' ziel, en heeft geen vaste stede;
Ick sie wel dat
Sy weerom joockt na 't oude pad.
Doch laet de Cluys// Van 't hoogh Cartuys;
En stiert uw' wenschen na Godes Huys.
Daer is het dat ghy komen sult te rusten:
Want hier beneen
Is niet dan arbeyd en geween.
Geluck op reys! Maer nu ghy de wellusten
Van Goods besit
Verkreghen hebt; ey lieve! bid
Dat wy luy mee// Ter selver stee,
Genieten moghen de soetste vree.
|