Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 986]
| |
Stem: De lustelijcke Mey is nu den tijd. pag. 423.
EEn al te grooten rest
Van Ellif duysend Maeghden
In Engheland geprest,
Aen Gode haer beklaeghden:
Als datmen haer de Lely-ranck
Benemen wilde teghen danck;
En d'ongeraeckte lijven
Veranderen tot wijven.
O Heer! siet onsen nood,
(Riep daer een vande reste)
Bewaert ons slechts de schoot,
De halsen zijn ten besten.
Met voert ons na 't Brittonsche land,
Om ons daer met geweld'ger hand,
Wel teghens onse sinnen,
Ten houw'lijck te verbinnen.
En dat noch aen een hoop
Van goddeloose knechten;
Die vanden Christen Doop
De heylsaemheyt bevechten.
En nu, door Maximus geweld,
Brittangien hebben opgesteldt,
Met schae van onse eeren,
Met volck te populeren.
Maer Heer! ter wijl altijd
De kuysheyd u behaeghde:
En menighmael bevrijdt
De gaefheydt hebt der Maeghden;
Zoo wilt hier in, nu oock voorsien,
't Geloof bystaen, 't geweld verbien:
| |
[pagina 987]
| |
En d'eerbaerheyd behouwen,
Van die op u betrouwen.
Ghy waert die Daniel
Verloste vande dieren.
Ghy waert die evenwel
Susanne het schoffieren
Belette van twee grijse mans.
Door u was 't dat de Maeghde-krans
Zoo veel begaefde zielen,
Van teere Maeghden hielen.
't Was uw' bewaerde hand,
Die wijlen te bevrijen
Ghewaerdighde van schand
D'Agnieten, de Lucijen.
D'Agaten: de Ceciliaas,
O Heer den errem uws gena's
En is noch niet vermindert,
Bewaert ons onbehindert.Ga naar margenoot+
En geeft toch tot geen proy
De leden en de geesten
Van uw' beminde koy,
In handen vande beesten.
Dus bad by kans, dus riep by na,
Des Koninghs dochter Ursula,
Aen God met luyder kelen,
Voor haer end' haer gespelen.
En siet den hooghsten throon,
Die nimmermeer te seylen
Den sijnen is gewoon;
Dreef d'opgehaelde seylen,
Tot voordeel vande reyne luy,
Door middel van een stercke buy,
Den Rhijn op, uyt den Westen,
Tot aen de Ceulsche vesten.
Hier vielen s' inde maght,
Hier vonden s' een deel Funnen,
Gelegen op de wacht
| |
[pagina 988]
| |
Van onbeleefde Hunnen:
Die haer quansuys als goeden prijs,
Stracks sochten naer vyanden wijs,
Met hongerighe kaken
T'ontblooten, en te schaken.
Maer d'edele Princes
Verkloeckte met haer woorden,
Versterckte met haer les
De suyvere slagh-oorde,
Door Goods genade wel so seer:
Dats' all' gelijck, om van den Heer,
Het Maeghde loon te erven,
Haer boden om te sterven.
Doch wel te haerder baet:
Want d'ongetoomde sinnen,
In doodtelijcken haet
Bekeerende haer minne;
Doorschoten in een korte wijl,
De Maeghden met de stale pijl.
En de'en haer witte kroonen,
Door purper bet af toonen.
Den Rhijnstroom bleef verstoort;
En wierd als buyten kennis:
Beschaemt van sulcken moord,
Verschrickt van sulcken schennis.
Ja staeckte sijn cristalle vloed;
En stroomde niet dan Maegde-bloed.
Tot dat de naeste steden,
Begroeven hare leden.
|
|