Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 599]
| |
Een naeckt' ellendigh arm.
Door't lief ontfarm
Van uytgestroyde kosten,
Daer mee hy// de slaverny
Van sijn Gemeent' verloste.
't Barbarisch veld
Der bloedighe Wandalen,
Had van 't Nolaensche land,
Met baer geweld,
Sijn borghers wegh doen halen.
Na d'Africaensche strand.
Des hy sijn hand
En hart soo veel dee geven,
Tot dat daer// noch geld noch waer,
Noch pand meer was gebleven.
De rijcke schat
Van munten en van vaten,
En van onroerend erf;
Met alles wat
Den man was nagelaten
Door't vaderlijck besterf;
Was voor de kerf
Gespronghen der gevanghen.
Op de hoop// van na't verloop
Des levens, weer t'ontfanghen.
Maer siet! een vrou
Die onlangs was ontdraghen
Haer een geboren kind;
Quam haren rou
Aen's Bissschops oor beklaghen.
Maer, leyder! Godes vrind:
Mijn hand en vind
Voord aen niet meer te geven.
't En waer dat// uw' Soon verschat
Kon werden door mijn leven.
En metter daed,
Ghetrocken naar Afrijcken
| |
[pagina 600]
| |
Te samen over zee.
O charitaet!
Men vand nau desgelijcken.
Den man bleef in de stee
Des Soons, en dee
De slaeffelijckste wercken.
Tot dat God// 't verheven lot
Des Bisschops liet bemercken.
Door een visjoen
Gebleken aen den Koningh,
Op d'eyghen selven tijd.
't Welck hem met zoen
Van veelen, na sijn woningh
Weer keeren dee bevrijd.
Gebenedijd,
Geseghend, en gepresen,
Moet de tucht// van sulcken sucht,
Door Goods genade wesen.
Pauline, vrind
Van Christen caritaten!
Bid dat wy 't lieve pad,
't Welck ghy bemind,
End' ons hebt na gelaten,
Na treden oock: zoo dat
Ons geld, noch schat,
Noch eenigh dingh weerhouwe,
D'armen mensch// met volle wensch
Van minne te bedouwen.
|
|