Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 131]
| |
DEn rooden Saul, door Stevens wreede doot,
En't groot verdriet van Christus lieve hoopen,
Die hy, verschrickt van een soo harden stoot,
Door't Joodsche lant gedwongen hadt te loopen,
Noch nergens nae geworden sat of tam,
En blies op hen, uyt neusen ende kaken,
| |
[pagina 132]
| |
Niet anders als een tocht van vier en vlam,
Om een, om een voor een te branden en te blaken.
Mids-desen dan verkregen claer betoogh
Van hoogher hand, om wifjs soo wel als mannen
Des Christen sins, tot inde Synagoogh
Damasci toe, gevangen en gespannen
Te voeren wegh: en gingh vast onderweegh
Niet anders doen als vloecken ende sweeren,
Met monden vol, op allen die hy kreegh,
Belij, Belijders van den soeten naem des Heeren.
Sal ons, sprack hy, dit barrevoets gespuys,
Naervolgers van een man van Nazarette,
Noch langer dan met haer bebloede cruys
Den Tempel Godts, en Moyses oude Wetten,
Bekladden? Neen; 't is nu met hen gedaen.
Dit doe my Godt! en dat noch daer beneven!
Laet icker een van al die roepen aen
Den Na, den Nazareen, mijns wetens blijven leven.
De eerste proef is my te wel geluckt:
Wanneer ick hen haer eersten Aerdts-diaken,
Na dat hy was ter poorten uyt-geruckt,
Den smarten aem met steenen uyt de kaken
Verdrijven dee, maer siet daer leydt Damas,
Sa! mannen sa! Och wat sal ons hier beuren!
Wat sie ick daer soo schielick, en soo ras
In't Oost, in 't Oosten sich den blauwen Hemel scheuren?
O Saule! Saul'! Waerom vervolchdy my?
Riep daer tot hem, een stem; die hem met eenen
Uut al den hoop ter aerden sloegh, end' hy:
Wie bistu Heer? IESUS, der Nazarenen
Patroon, die du vervolghst, als roode Roe.
Maer tegens 't punt des prickels aen te steyg'ren,
Valt u te hardt. Wat wilstu dat ick doe?
Segt maer, segt maer, den knecht en kan sijn Heer niet weyg'ren.
Staet op! en laet u leyden inde stadt.
| |
[pagina 133]
| |
Staet op, staet op! en blijft niet langer leggen,
En daer sal ick u alles, hoe en wat
Mijn meyningh is, beduydelijck doen seggen.
O gracy Godts! o goedertieren licht!
Hoe ras hebstu de sielen doen ontslapen?
Hoe ras gemaeckt, als maer een weynigh swicht
De boo, de boose wil, van wolven, sachte schapen.
O Paule! die van een soo harden wrat,
Op huyden zijt geworden, door genade
Des Heeren, een soo uytvercoren vat,
Verkrijght ons oock, in 't midden der misdaden,
Een weynich lichts; daer door wy tot versoen
Den harden neck van onsen wil bekeeren:
En seggen: Heer! wat wildy dat wy doen?
't Geen u, 't geen u belieft, wy oock voordaen begeeren.
|
|
