Extractum Katholicum, tegen alle gebreken van Verwarde Harsenen

LXVII. Dosis.
Berengarius.

Stem: Op de zienlikke Kerk, ziet Dos. 31.

I.
INdien de Zwingliaensche kuiren
’t Geloof dus mogen tasten aen;
En ’t eigen trekken tot figuiren,
Zoo isset met de Schrift gedaen.
Zoo’n vindmen schier// noch Hel, noch vier//
Noch Hemelsvaderland, nach waterdoop.
Iae kruis en krebbe komt ons tot verloop.

II.

Waer blijkt my meer dat Christus leven
Met vleisch en bloed geboren is,
Dan dat hy ons zijn vleesch gegeven
Heeft waerlijk op den lesten disch!
Is dit niet waer// ’t welk ons zoo klaer//
Betuigt is by des waerheyds eigen mond;
Zoo valt ons al de resten ook te grond.

III.

Maer sijn hier voor de Ketteryen

[p. 211]

 

Bekommert niet; wy zullen doch

 

Noch nu, noch t’geenen dagen lyen

 

Dat dus ver kom, het Helsch bedrog.

 

Maer houden staen// de rode vaen//

 

Van Christus Iesus onzen harder goed:

 

En ’t eigen wezen van zijn vleesch en bloed.

 

IIII.

 

Dit heeft hy ons te klaer besproken;

 

Dit’s ons te lieven Testament

 

Dit hebben d’oudst’ en hoogste loken

 

Der Vad’ren al te zeer erkendt.

 

Iae Berengaer// zelfs t’openbaer//

 

Op’t doodbed, als hy nu verscheiden zou,

 

Bejammert met een al te groten rou. ⁺

 

V.

 

Hy was de eerste, die ons schennen

 

Dorst klaerlijk uit, dit Sacrament.

 

Maer als hem Goods genae doen kennen

 

Zijn doling had int leste end. ⁺

 

Riep hy wel teer// van harten, Heer!

 

Ik bid u gaet toch met uw’ snode knecht

 

In ’t scharpste niet van uw’ gespannen recht.

 

VI.

 

’t Is heen den dag dat gh’ aende borsten

 

Uws Moeders, in een groot geduld,

 

Verschenen sijt de wijze Vorsten;

 

End’ ook aen my verschijnen zult.

 

Om my of nae’t// bedreve quaed//

 

Te laten straffen, of near uw’ genae

+ Guitmundus lib, 3, circa finem Lantfrancus lib. ult, contra Bereng.

+ Berengarius starf op drie Koningen dag, met vvederoupinge ende leedwezen van zijn kettery Willelmus Malmesburiensis, hystoriae Anglicanae lib. 3.

[p. 212]

 

Te spaeren, Heer! al ist ook volle spae.

 

VIII.

 

’t Is waer door mijn verkering, vielen

 

Van uw’ waerachtig vleesch en bloed,

 

Tot brood en wijn, zoo veele zielen:

 

Maer ghy sijt zonder eynde goed.

 

Des hoop ik dat// de rijke schat//

 

Van uw’ genade, mijn vervulde kerf

 

Zal breken, als ik in mijn berou besterf.

 

VIII.

 

En dit wast leste woord: daer mede

 

Dat Berengaerjus wederriep

 

De kettery by hem gesmeden,

 

Wanneer hy in den Heer ontsliep.

 

Wat vrou, wat man// zou durven dan//

 

Besterven nu de lering, die de borst

 

Van d’eerste meester niet besterven dorst?