Gulde-Jaer Ons Heeren Jesu Christi

Simons scheepie.⁺
Op den vierden Sondagh na Pinxteren.⁺

1

De schaer omringhde onsen Heer

Door honger van sijn woorden;
Maer hy stondt op den oever neer
En sagh daer staen twee boorden.^1,4

+ 130

+ Bron: Lk. 5, 1-11.

1,4 staen, volgens de Leuvense bijbelvertaling stonden ze op het strand. Dit kan ook Stalpart bedoelen; boorden: schepen (WNT. 3, 1, 470).

2

Hy klam op Simons schip, en badt^2,1

Hem, om aen 't volck te spreken,
Dat hy het staende scheepjen wat
Van landt sou willen steken.

2,1 klam: klom.

[p. 318]

3

Hy deed 't: en als den Heer nu 't volck

Geëyndight had te leeren:
Beval hy na⋆ de diepste kolck
Aen Simon 't roer te keeren.

4

Nu reed u, sprack hy, tot de vangh^4,1

En laet de netten hanghen.
En Simon: Heer! wy hebben langh
Ghewrocht, en niet⋆ ghevanghen.

4,1 reed u: maak u gereed.

5

De gantsche nacht is ons te quist^5,1

Gegaen: maer op u hieten,²
Al wierdter noch eens niet⋆ ghevischt
Sal ick het wand uyt schieten.⁴

5,1 te quist: verloren.

2 op u hieten: op uw bevel.

4 het wand uyt schieten: het net uitwerpen.

6

Daer leyt het. wel! wat vreemdigheyd

Is dit? wat sal ons beuren?
Ick voel door overvloedigheyd
Van visch, de netten scheuren.

7

Houseck maetroosen! staet ons by.^7,1

Uw' hulp is hier van noode.
Ons schip is vol, vervult nu vrij⋆³
Het u⋆ oock. Danck zy Gode!

7,1 Houseck: hela (WNT. 6, 1137 i.v. hou); -seck, imperatief van segghen.

3 De komma als rust na vol aangevuld uit A. en T.

[p. 319]

8

Zijn dan de boorden alle-bey

Vol visch? ick schric van wonder.^8,2
Dit's Godes hand. och! gaet van my,
Want, Heer, ick ben een sonder.⁴

8,2 wonder: verwondering, verbijstering.

4 sonder: zondaar.

9

Vreest niet, sprack Iesvs, u zy vree.

Voordaen⋆ ('t en sal niet missen)
Sult ghy in plaets van op de zee,^9,3
Op 't landt gaen ménschen visschen.

9,3 na plaets in 1e druk een rustteken.

10

En hier mee op de staende voet

Het schip en wand verlaten,
Zijn sy den Heer met blijde moed⋆
Gevolght tot sijnder straten.^10,4

10,4 tot: op.

11

O Heer, laet ick u volghen oock

Op 't richt-snoer van u woorden.
Uw' naem is niet dan balsem-roock,
Uw' liefde niet dan koorden.

12

Hoe straf gedreygt, hoe zwaer bekoort,^12,1

Als ghy 't maer hebt geboden,
Soo volgh ick op u heyligh Woord,
Al waer 't door duysend dooden.

12,1 ‘Hoe straf ik ook word bedreigd, hoe zwaar ik ook bekoord word.’