Basuin-klank vervatende eenige uitgelesen Psalmen Davids, lof en feest-gezangen, en geestelike liedekens
(1662)–Tjaert Sonnema–
Auteursrechtvrij
[pagina 83v]
| |
All' sond hebt Gy gedra- gen;
Wy mosten ja vertza- gen:
Erbarm U onser, ô Je- - - su!
Geeft ons Uw vreede, ô Je- - - su!
 | |
[pagina 84r]
| |
[O Lam Gottes unschuldig. Vervolg]All' sond hebt Gy gedra- gen;
Wy mosten ja vertza- gen:
Erbarm U onser, ô Je- - su!
Geeft ons Uw vreede, ô Je- - su!
 | |
Da Jesus an dem treutfe stund. [Vervolg]TOen Jesus aen het kruitse hingh, En
wonden aen Sijn lyf ontfingh Met bitterlyke
smer- ten; Wat Jesus daer Sprak openbaer
 | |
[pagina 84v]
| |
Betracht van ganscher her- ten.
 2.
Hy seid; ô Vader dees' misdaed
Vergeeft doch haer door Uw genaed,
Die My Mijn bloed vergieten;
Sy weeten niet
Wat My geschiet;
Laet My Mijn beê genieten.
3.
Hoe groot was Sijn barmhertigheid
Die Hy den moordenaer toeseid;
Hy sprak: Gy sult niet vreesen;
Want heden gy
Noch sult met My
In 't Paradys ook wesen.
4.
De Heere sprak Sijn Moeder aen,
Wiens herte was van druk bevaên;
O Vrouw, aensiet uw Soone:
Johannes siet,
Dat gy gereedt
Uw Moeder dienst betoone.
5.
De Heere sprak van angst en pyn;
Mijn God! Mijn God! ô Vader Mijn,
Hebt Gy My nu verlaeten?
Sijn flaeuwe hert
Benaut van smert
Was droevigh boven maeten.
| |
[pagina 85r]
| |
Betracht van ganscher her- ten.
 6,
Ook dese woorden sprak de Heer,
Ay My! ay My! My dorst so seer,
Mach niemant laefnis geven?
De drooght' Hem drong,
Sijn dorre tong
Most aen 't gehemelt kleven.
7.
Noch sprak Hy in Sijn diepste nood,
Als Hy soo swaerlik met de dood
In 't uiterste most stryden;
Door Godes kracht
Is al volbracht
Tot deser uir Mijn lyden:
8.
O Heer, 'k ben t' eenemael vermant,
Mijn ziel beveel Ik in Uw hand,
Sy moet van 't lichaem scheiden;
Uw Geest My send
Ter laetster end,
Dat die My mach geleiden.
9.
Die deese woorden wel betracht,
En Christi lyden neemt in acht,
Wil God Sijn segen geven;
Die hem by-stae
Met Sijn genaê
Tot in het eeuwigh leven.
| |
[pagina 85v]
| |
Ach wir armen su̎nder! unsre missethat.OCh wy arme sondaers,
onse swaer misdaed, Waer in elk ontfangen
en gebooren staet, Heeft gebracht ons allen in
sulken groote nood, Dat wy onderworpen
zyn den helschen dood. Heer, ontfermt U
ons, Christ' ontfermt U ons, Heer ont-
fermt U ons.
 | |
[pagina 86r]
| |
OCh wy arme sondaers,
onse swaer misdaed, Waer in elk ontfangen
en geboorē staet, Heeft gebracht ons allen in
sulken groote nood, Dat wy onderworpen
zijn den helschen dood. Heer, ontfermt U
ons, Christ' ontfermt U ons, Heer ont-
fermt U ons.
 | |
[pagina 86v]
| |
2.
Niemant door sijn krachten kon den dood ontgaen;
Want men kond de sonde swaerlik tegen-staen;
Om verlost te werden, 't kon niet anders zijn,
Als dat Christus lyden most des doodes pyn.
Heer ontfermt U ons, &c.
3.
Had Hy niet op aerden sich geopenbaert,
En niet aengenomen onse menschen aert;
Waer Hy niet gestorven gewillig en bereidt,
Jeder waer verlooren in der eeuwigheid.
Heer ontfermt U ons, &c.
4.
Sulken grooten goede, die aen ons geschiet,
Heeft ons God bewesen gonstelik om niet,
☞ |
|
