57. - Van de twee koningskinderen.
Het wa-ren twee ko - nings - kin-de-ren, zy hadden mal-kan-der zoo
lief; zy kon-den by - een niet ko - men, het wa - ter was veel te
diep. Wat deed zij? zy stak op drie keer-sen, als 's a-vonds het
da - ge - licht zonk. Och! lief-ste, kom, zwem er o - ver. Dat
| |
deed 's konings zo - ne, was jonk.
Dat zag daer een oude kwene,
Een alzoo kwaedaerdig vel:
Zy ging er het licht uitblazen.
Toen smoorde de jonge held.
‘Och! moeder, mijn liefste moeder,
Mijn hoofdje doet my toch zoo wee!
Mogt ik er een wijle gaen wandelen,
Gaen wandelen langs de zee.’
- ‘Och! dochter, mijn liefste dochter,
Alleen en moogt gy daer niet gaen:
Maer wek uwe jongste zuster,
Laet die met u wandelen gaen’
- ‘Och! moeder, mijn jongste zuster
Is nog een zoo kleine kind:
Zy plukt er wel alle de bloemekens
Zy plukt er wel alle de bloemekens,
De bladerkens laet zy staen;
Dan klagen de lieden en zeggen:
Dat hebben 's Konings kindren gedaen.’
- ‘Och! dochter, mijn liefste dochter,
Alleen en moogt gy daer niet gaen;
Maer wek uwen jongsten broeder,
Laet hem met u wandelen gaen.’
- ‘Och! moeder, mijn jongste broeder
Is nog een zoo kleine kind:
Hy loopt er naer alle de vogels
Die hy onder wege vindt.’
De moeder ging naer de kerke,
De dochter ging haren gang,
Tot zy er by 't water een' visscher,
Den visscher haers vaders vand.
Och! visscher, zoo sprak zy, visscher,
Mijns vaders visscherkijn,
Gy zoudt er voor my eens visschen,
Het zal u geloond wel zijn!’
Hy smeet zyn netten in 't water,
De loodekens gingen te grond;
In 't korte was daer gevisschet
's Konings zone, van jaren zoo jong.
Wat trok zy van haren hande?
Een vingerling roode van goud.
‘Houd daer, zeide zy, goede visscher,
Dees vingerling roode van goud!’
Zy nam toen haer lief in haer armen,
En kuste hem aen zijnen mond.
‘Och! mondeken, kost gy nog spreken!
Och! herteken, waert gy gezond!’
Zy hield er haer lief in haer armen
En sprong er met hem in de zee.
‘Vaerwel, zeide zy, schoone wereld,
Gy ziet er my nimmermeer.
Vaert wel, o mijn vader en moeder,
Mijn vriendekens allen gelijk;
Vaert wel, mijne zuster en broeder,
Ik vare naer 't hemelrijk.’
|
|