Davids Psalmen


114 psalm. 1. Doe Israël weer uit Egipten trok, En Jakobs huis 't barbaarisch volk, en jok Niet langer kon verdraagen, Wierdt Juda, tot Gods heiligdom, gewydt, En Israël, door hem alleen, altyd Beheert, en gaa geslaagen.
2. De schelfzee sag syn komst niet, ofse vloodt, De vloed Jordaan dee omgekeert syn schoot, En liep te rugge stroomen. 't Gebergte wierdt zo luchtig, als een ram, 't Geheuvelt sprong zo op, gelyk een lam, Van 't hok ter wei gekoomen.
3. Gy zee, wat quam u oover, datge vloodt? Wat u Jordaan, dat gy te rugge schoot, En omgekeert liept stroomen?
[pagina 293]
Gy swaar gebergt, wat sprongt gy, als een ram? En gy, zo licht, o heuvels, als een lam, Van 't hok ter wei gekoomen?
4. Gy aarde, schrik voor 's Heeren aangesigt, Vrees Jakobs God, en beef voor hem, geswicht, Hy doet de rots, door spreeken, Veranderen, als in een waaterpoel, Hy slingert uit de vuurkei een gewoel Van soete waaterbeeken.