Davids Psalmen

30 psalm.

1.

Om dat gy, Heer, wanneer ik sonk,

My optrokt uit des doods spelonk,
En mynen vyand, in myn nood,
Geen blyschap aandeed door myn dood,
Zo zal ik u, voor ieders oogen,
Door grooten lof, en dank, verhoogen.

[p. 65]

2.

Ik schreide, Heer, tot u, van smart,

En gy, myn God, genaast myn hart.
Gy voerde, Heer, my uit het graf,
Doe myne ziel my schier begaf.
Gy deed myn leeven sich verhaalen,
En liet my in den kuil niet daalen.

3.

Gy, syne gunstgenoots, zyt bly,

En psalmsingt saam den Heer met my,
Belydt syn naam, die heilig is,
En viert syn lofs gedachtenis.
Want pas een oogenblik mag 't duuren,
Wanneer wy fyne toorn besuuren.

4.

Maar syne goede gunste doet

Ons, in ons gansche leeven, goed.
Den aavond komt wel met geween,
Met weenen gaat de nacht wel heen,
Maar met den morgen is verscheenen,
Vergeetmen, in gejuich, het weenen.

Pause.
5.

Ik sei korts rustig in myn ryk,

Myn throon is onbeweegelyk.
My docht ik al voor ecuwig sat,
Want, Heer, uw goede wille had
Myn berg versterkt, n vast doen setten,
Wat onheil, dacht ik, kan my letten?

6.

Maar met uw aansigt sich verstak,

Bevond ik my verschrikt, en swak,
Dies riep ik, Heer, tot u doe seer,
Ik smeekte dus tot God, den Heer,
Wat winst is uit myn bloed te haalen,
Zo ik ten groeve neer ga daalen?

[p. 66]

7.

Als noch bely ik uwen lof,

Verwachtge sulx ook van myn stof?
Zal dat de waarheit van uw woord
Verkondigen, daar 't ieder hoort?
Zo hoor, en toon u, Heer, genaadig,
O Heer, uw hulp zy my weldaadig.

8.

Doe keerde gy myn weeklags pak

In reijen om, ontbond myn sak,
Omgorde my met blyschap weer,
Op dat myn tong u psalmsing, Heer,
En nimmer swyg, daarom belyde
Ik u, myn God, nu eeuwig blyde.