Davids Psalmen

16 psalm.

1.

Bewaar, o God, my, naa uw moogentheit,

Want, sie, ik neem myn toevlucht tot uw vlerken.
Het is zo, gy, hebt tot den Heer geseit,
Gy zyt de Heer, wiens wil ik uit wil werken,
Myn saalig goed, my, naa uw woord, gegeeven,

[p. 30]

 

Is langer niet tot uwen last gebleeven.

 

2.

Myn gansche lust strekt dies tot heilig saad,

En heerlik volk, die op der aard verkeeren.
Maar 't wee van die een andren God begaat,
En dien begift, zal daagelyks vermeeren.
Ik zal geensins hun bloeddrankoffers plengen,
Noch hunnen naam op myne lippen brengen.

3.

De Heere zal altoos 't genoegsaam deel

Myns dischgerechts, en blyden beekers blyven.
Gy onderhoud myn lot in syn geheel.
Het meetsnoer viel, o Heer, door uw bedryven,
In plaatsen my seer lieflik, en genoeglik,
Myn erf is schoon, en mynen staat gevoeglik.

Pause.
4.

Ik zal den Heer, die my, na syne magt,

Van raad voorsag, door lof, en prys, verhoogen.
Ook leeren sulx myn nieren my by nacht.
Ik stel den Heer geduurig voor myn oogen.
Dewyl hy aan myn rechterhand wil weesen,
Behoef ik voor geen wankelen te vreesen.

5.

Daarom verblydt myn hart sich heelendal.

Myn tong, vol roems, verheugt sich uittermaaten.
Ik weet myn vleesch ook seeker liggen zal.
Gy zult myn ziel niet in de helle laaten,
Noch ook alsoo uw gunstling oovergeeven,
Dat hy sich, in 't verderf des grafs, sie sneeven.

6.

Gy zult my 't pad na 's leevens saalig licht

Doen kennen, met myn lichaam komt t'ontwaaken
En my de vreugd, die by uw aangesigt

[p. 31]

 

Te vinden is, tot saadens toe, doen smaaken.

 

Uw rechterhand, steeds vol van lieflikheeden,

 

Zal daar myn ziel voor eeuwig mee bekleeden.