Stichtelijke gezangen, in verscheidene gelegenheden gedicht, en met aanmerkingen, tot verstand van eenige stukken uit de H. Schrift, verrijkt. Deel 3

[p. 108]

Het verbond met de hofslang verbrooken,
en met het vrouwenkroost hersteld.
Gen. III. 14-24.

Zangw: O Bron van mijn leven. I. Deel Bl. 97.

Voorzang.

I.

Zingt hemelsche keelen,

Laat nooit uw gemoed,

Gods klanken verveelen;

Valt GOEL te voet:

Stort zuiv're gebeden;

Wacht leven en troost,

In 't heuchelijk Eden,

Van 't Goddelijk Kroost.

II.

Spant zilveren snaaren,

Zingt Edens verbond;

Daar 't schuifelend baaren^*

* Daar 't schuifelend haaren] De ADDER heet bij de Hebreërs, en de Arabiers, העפא EPHGNE van העפ PHAGNA, Schreeuwen met een luide stem, in 't bijzonder in baarensnood. De Italiaanen noemen haar Suffili dat is SCHUIFFELADDER, van 't schelle Schuiffelen, dat ze doen, vooral wanneerze baaren; zijnde onder de Slangen, het baaren van leevende jongen, alleen de ADDEREN eigen. Datze het daar in zeer zwaar hebben, is door de ondervinding bekend. Zie Bochart. Hieroz. P. I. L. II. C. XLV. p. 471 & P. II. L. III. C. 1. p. 361 & 363. A. Schultens Animadv. ad Jes. XLII: 14. p. 372.-376, & Natuurl. Hist. naar Linnaeus Samenstel 1 Deel, VI Stuk, bladz. 327, & 356, 357. 't Is mogelijk met zinspeeling daar op: dat aan de HELSCHE SLANG, een Zaad of Kroost wordt toegeschreeven in 't Geestelijke, gelijk aan de VROUWE; en deeze ADDER dus aangemerkt, als die in Eden aan 't BAAREN komt.

[p. 109]

 

Der Hofslang, ontstond.

 

Zwijg Adder! Na 't schreeuwen,

 

Plet GOEL uw' kop.

 

Zingt, zaliger eeuwen,

 

Heft GOEL in top.

Zang.

III.

O zegerijk winnen!

O Goddelijk Woord!

Woudt Gij ons beminnen?

Wat heeft U bekoord?

Wij lagen bezweeken:

De IMMANUEL komt!

Hij zal voor ons spreeken,

Daar de Adder verstomt.

IV.

Gij moogt U verheffen,

O Hofslang; de vloek

Is vinnig in 't treffen,

Naar 't Goddelijk boek.

Uw buik zoo vergeeten

Aan de aarde gekleefd;

Krijgt doodstof ten eeten,

Zoo lange gij leeft.

[p. 110]

 

V.

 

O Slangenvertreeder,

 

O Stuiter van 't kwaad,

 

O Zielenbekleeder,

 

O zegenend Zaad!

 

De Slang, die Uw verssen^*

 

Vermorsselend bijt,

 

Raakt, onder Uw perssen,

 

't Zieldoodende kwijt.

 

VI.

 

Wij zien Uwe liefde:

 

Trof de Adder uw hiel;

 

Uw hemelmin griefde,

 

Het binnenst der ziel.

 

Gethsemanes dreeven!

 

Morijas arduin!

 

Ziet Eden herleeven,

 

Op Golgothas kruin!

* Uw verssen] In 't enkelvoudige, gelijk het in 't Hebreeuwsch staat Gen. III: 15. Mogelijk om aan te duiden, dat Hij staande zou blijven, terwijl de eene Verssen vermorsseld wierd, waar meê Hij op de SLANG trapte.

Tegenzang.

VII.

De kennis teelt zonden,

En d'afval van God;

De kennis heelt wonden,

Schenkt Edens genot.

[p. 111]

 

Zij doet mij het leven,

 

In 's Levensboom zien;

 

Naar 't hemelsche streeven,

 

Voor 't waereldsche vliên.

 

VIII.

 

Doe GOEL mij haaken,

 

Naar heiligen troost;

 

De vijandschap blaaken,

 

Met Adderenkroost.

 

Zend Cherubimsvlammen,

 

Die 't liefdevuur voên;

 

Verboodene stammen

 

Van 's levensboom, hoên.

 

IX.

 

Wilt gij mij bedekken,

 

Door 't offervelkleed;

 

't Zal warmte verwekken,

 

't Kent scheure, noch sleet.

 

O Zalig bekleeden;

 

Nu zweem ik naar U.^*

 

Herstelt gij Uw Eden;

 

't Is de aarde die 'k schuw.

 

IX.

 

Zoo vaagtge de dampen,

 

Van Gods Paradijs;

* Nu zweem ik naar U] Als een die bekleed is met het offervelkleed van uw gerechtigheid; gelijk God zelf zegt Gen. III: 22. Zie, de mensch is geworden als onzer een.

[p. 112]

 

Zoo zing ik na rampen,

 

Een vrolijker wijs.

 

O heuchelijk paaren,

 

O hemelsche vlam,

 

Prijst, juichende schaaren,

 

De Bruid en het Lam.

Slotzang.

XI.

Doe, GOEL, ons hooren

Naar 't eeuwig bevel;

Laat niets ons bekooren,

Scheld Duivel en Hel.

Dat nimmer verleiden,

Noch doodelijk ooft,

Ons van U doen scheiden.

Hij leeft, die gelooft!

XII.

Doe 't Slangenzaad sterven,

En de Adder vergaan.

Zij moeten verderven,

Uw kinderen staan.

Den Draak te verpletten,

Is 't werk van Uw' voet;

't Zal vijandschap zetten,

Die Eden behoedt.