Het fluitketeltje en andere versjes

[p. 8]

Luchtpost voor dieren

Op één januari dan sturen de mensen
elkaar mooie kaarten met groeten en wensen,
maar ook alle dieren, 't is werkelijk waar,
die wensen elkander Gelukkig Nieuwjaar:
De vink schrijft een brief
aan haar zoetelief
en Kareltje Mus
stuurt een brief aan zijn zus
en twee jonge roeken
een brief aan hun moeke.
Dat alles gaat dan met de luchtpost mee
naar Overflakkee, of naar Heiligerlee.

De luchtpost staat klaar. Over veertien seconden
vertrekt hij naar Kaapstad of Zutfen of Londen.
Die post is een pikzwarte kraai moet je weten,
hij roept: Kra, kra, kra! Hebt u niets vergeten?
Heeft soms het konijn
nog een brief voor Berlijn?

En jullie, fazanten,
een kaart voor je tante?
Een brief naar je ome
in Brussel of Rome?
Geen brieven meer verder, dan zal ik maar gaan.
Maar net als hij weg wil, daar komt iemand aan...

't Is Simon Kabouter, hij roept erg geschrokken:
Gelukkig, de post is nog net niet vertrokken!
Er liggen nog dertig brieven in 't rond
van allerlei dieren, daarginds op de grond:

[p. 9]

 

Een brief van de muis

 

aan haar ouderlijk huis,

 

een brief van twee mollen

 

aan iemand in Zwolle,

 

een brief van de spin

 

aan zijn hele gezin,

 

een brief van de specht en een brief van de sijs,

 

een brief voor Zaltbommel en een voor Parijs.

 

 

 

Oké, zegt de kraai, stop het maar in mijn tas.

 

Dan gaat hij vertrekken, dan geeft hij vol gas

 

en dan krijgt ieder dier (het hindert niet waar)

 

een brief in zijn bus met: Gelukkig Nieuwjaar!