De zangminnende kindervriend, of School-liederen voor drie stemmen (2 delen)

[p. 38]

N^o. XI. Avondlied.

De zon zinkt in het wes-ten neêr, De
maan schijnt aan den he-mel weêr, En d'a-vond-
stond ge-naakt. Komt, Broeders! Heft een'

[p. 39]

 

lof-zang aan, En laat uw toon ten he-mel gaan, Naar

 

God, die voor ons waakt, Naar God, die voor ons waakt.

2.

Ja, in dit plegtig avonduur,
Nu alles rust in de natuur,

Buigt onze knie zich neêr;

W'ontsluiten vrolijk hart en mond,
En dankend klinkt ons lied in 't rond,

Tot lof van U, ô Heer!

[p. 40]

3.

Dan ach, een traan vloeit uit ons oog,
Ons hart heft bevend zich omhoog,

En smeekt: vergeef ons, Heer!

Wij dwaalden vaak weêr van het pad,
Dat ons uw' liefd' ontsloten had,

En volgden U niet meer.

4.

Uw vaderhand, die 'tal geleidt,
En zeg'nend zich alom verbreidt,

Heeft ons gelaafd, gevoed;

't Verstand werd weder opgeklaard,
Doch 't hart bleef niet voor kwaad bewaard,

Dit kwelt ons jong gemoed.

5.

Vergeef dit, weldoend Opperheer!
En schenk ons uwe liefde weêr,

Houd ons op 't pad der deugd;

De ondeugd waar de ziel voor gruwt,
Word' meer en meer door ons geschuwd,

Zij teelt slechts valsche vreugd.

6.

Dat zoo, ô God in dezen nacht,
Waar in de rust ons tegen lacht,

G'aan ons Uw zorg bewijst;

Dan legt ons hoofd zich vrolijk neêr,
En beidt het lieve zonlicht weêr,

Dat uit de oostkim rijst.