Nieuw liedboek genaemt den vrolyken speelwagen

[p. 115]

Het beklagh van het Nonneken, die haeren staet beklaeght in het Clooster

Stemme: Van den Lof der Smeden.

WAt groote droefheyt moet ick nu verdraghen,
'k Heb my ghebrocht voor altijt in 't verdriet,
Ick heb voorwaer wel reden om te klaghen,
Waer ick uyt 't Clooster, ick en quam'er niet,
Tusschen vier mueren // In 't creveceuren,
Leef ick met pijn // 'k Bid om verlost te zijn.

2. Had ick met al mijn gelt liever gaen paeren,

Daer med' ghekocht een frissen jonghen quant,
't Is waer ick was als dan nogh jonck van jaeren,
Want van de wereldt had ick gheen verstant,
Quam'er een Minnen // men riep my binnen,
En sloot de deur // Voor menigh Serviteur.

3. m'Heeft my besteet dan in een Vrouwe Clooster,

s' Inquiteerden al naer mijn ghelt en goet,
Daer ick moet eeuwigh leven sonder trooster,
Van droefheyt smilt ick schier in tranen vloet,
m'Heeft my gheknesen // Nonne te wesen,
'k Was haest bereet // Maer 't is my dickwils leet.

4. Als ick Novice was mijn beste Kleeren,

Die heb ick daer met vreughden af ghedaen,
Doen ginghen sy my de Ghetijden leeren,
Naer dien heb ick 't weerdigh habijt ontfaen,
Die rude kleeren // Om my te leeren,
Ghehoorsaemheyt // Tot mijne Saligheydt.

5. Dan quam al mijn Vrienden ende Maghen,

Men maeckte daer een schoon bancket ghereet,
Dan seyden sy: nu hebt ghy goede daghen,
Elck seyd' dat Nonneken is net ghekleet,
In het Professen // 't Was Kerremesse,
Maer korts hier naer,
Was 't niet als droefheyt swaer.

6. Noch zijnder meer als ick, die zijn in rouwe,

Die leven in verdriet en creveceure,

[p. 116]

 

Mochten s'uyt 't Closter gaen om te gaen trouwen

 

Sy soude breken gaten door den muer,

 

Gheen troost te werven, 't moet hier al sterven,

 

Vyt dese munt, daer en komt niemant uyt.

 

7. Den wille Godts moet daer altijdt gheschieden

 

Want al die Nonnen, 't is een wonder saeck,

 

E[...] gaet daer niet ghelijck met ander lieden,

 

Men hieft de droefheyt daer voor het vermaeck,

 

t' Is altijdt lesen, En zijn gheknesen,

 

Van d'Overheyt, Tot m'is in 't graf gheleyt.

 

8. Eylaes ick moet daer al mijn leven enden,

 

En altijt wesen in een swaer verdriet,

 

Eylaes! waer ick my keer ofte wende,

 

Schrey ick, of ween ick, men beklaeght my niet,

 

mocht ick naer 't lijden, my eens verblijden,

 

'k Soud' al mijn druck, noch achten voor geluck.

 

9. Maer laes, ick moet daer al mijn leven blijven

 

Want van de werelt, 'k ben ghestorven af,

 

'k moet met dit Cruysken mijnen tijdt verdrijven,

 

Tot dat ick daele in het duyster graf,

 

'k moet beyd' mijn oogen // Van traenen droogen,

 

Want eenen man // my noyt ghebeuren kan.

 

10. Spiegelt aen my, Dochters die rijcke wesen,

 

In 't Cloosten droegh ick vijf hondert pont groot,

 

Koopt daer med liever een Ionghman gepresen,

 

Die u vertroost en helpen kan uyt noot,

 

Houdt mijn klachten // In uw' ghedachten,

 

Soo komt ghy niet // In een soo swaer verdriet.