Nieuw liedboek genaemt den vrolyken speelwagen
(ca. 1720)–Jacobus de Ruyter–
AuteursrechtvrijOp de wijse: In de eeuwe van Adams tijden.
STaet by smoorders en Pijpisten,
Ghy beminders van den roock,
Snuyvers ende Tabackisten,
Knabbelaers van pruymen oock,
Ick als minnaer van dees Konste,
Heb hier siet uyt Smoorders jonste,
Ghemaeckt 't welck te kennen gheeft,
Wat kracht dat den Taback heeft.
| |
[pagina 91]
| |
2. 'k Wil uyt legghen en proberen,
Dat m'er van dry soorten vint,
Voor Borghers, Boeren en Heeren,
Die seer weerdigh zijn bemint,
Die men smoort noemt men Pipale,
Die men snuyft Taback Nazale,
Die men knauwt grof als een duym.
3. 't Smooren is voor de soldaten,
Den snuyf voor de Edel lien,
Den knabbelaer wort ghelaeten,
Voor den Boer en Ambachts-lien,
'k Wil beginnen van Pipaelen,
Die van dry den prijs moet haelen,
Taback smooren is den gheest,
Zy doet ons verheughen meest.
4. Taback smoor moet ick beminnen,
't Doet verstercken het verstant,
't Gheeft vermaeck aen menschen sinnen,
't Wordt ghebruyckt in alle Landt,
Taback smoor doet ons verlichten,
Aen 't ghehoor en het ghesichten,
Den reuck is den derden zin,
Men vint smaeck en vreught daer in.
5. Want gaet ghy by vuyl secreten,
Smoort ghy maer een pijp Taback,
Ghy sult van den stanck niet weten,
Dat doet ghy op uw' ghemack,
Men placht aen de oude Lieden,
Taback smooren te verbien,
't Wordt nu belast voor medecijn,
't Smooren hun ghesont doet zijn.
6. Al die water suchtigh wesen,
Bulsterigh oft phlematijck,
Worden door dit Kruyt ghenesen,
Taback dient een ieghelijck,
Martenick, Canast, Braijlen,
| |
[pagina 92]
| |
Doet ons snorren en quijlen
Men krijght smaeck en appetijt,
Van veel quaelen 't u bevrijt.
7. Den vijfden sin is 't ghevoelen,
Als ghy uw' pijp neemt in den mont,
Den roock doet den brant verkoelen,
Hy maeckt hert en lijf ghesont,
'k Wil nu van den snuyf gaen sprecken,
Wat een kracht daer in magh steeken,
Snuyf Tabak wort meest ghesien,
In s' Koninckx Hof by d' Edel-lien.
8. 't Edel volck dat draeght den degen,
Houden snuyf voor Medecijn,
Dammen zijnder toe gheneghen,
Nonnen, Quesels en Begijn,
Commen oock den Snuyf te prijsen,
Hem groot eer en lof bewijsen,
Want wat reuck die ghy begheert,
Wort daer in ghedistileert.
9. 't Sop van Amber, Iossemijnen,
Wort ghedaen in Snuyf-Taback,
Orangee of Rosmarijnen,
Draeght Madam in haeren sack,
Hout u met een snuyf te vreden,
Hy verdrijft swaermoedigheden,
Want soo ghy maer niesen kont,
Ick sweir u ghy wordt ghesont.
10. Snuijf doet de hooft pijn vertrecken,
En den swaeren slaep verjaeght,
't Doet de gheestigheydt verwecken,
Die met droefheydt zijn geplaeght,
Antidoten en den Triaeckel,
Heeft ghetoont noyt meer Mirakel,
Noch den Roomschen Orvitaen,
Heeft noyt meer kracht ghedaen.
11. De derde soort en de leste,
Is de aengenaeme pruym,
| |
[pagina 93]
| |
Sulcke fijghen zijn de beste,
Die men neemt groot als een duijm,
Taback pruym is weert ghepresen,
Die veel quaelen kan ghenesen,
Comt Lief-hebbers van dit kruydt,
Spreckt hier eens uw' hert recht uyt.
12. Herderken ghy Cnabbelaeren,
Die u schapen weyden gaet,
Die gheen roeys noch moeyte spaeren,
Seght wat dees syroop u baet,
Als u wolle was bedorven,
E' Hebt haer wittigheydt verworpen,
Door een Cuyken van Taback,
't Welck ghy trockt uyt uwen sack.
13. Die met hooft-pijn zijn ghequollen,
Of de tant sweer groote quael,
Kaecken vuysten dieck gheswollen,
't Wort ghenesen allemael,
Zijt humeur het slijm der maghen,
Dese pruym komt te verjaeghen,
Taback sop is medecijn,
Voor die water suchtigh zijn.
14. Vraeght wat dat sy daer mee genesen,
Aen die Medecijnen kent,
Want sy al gheteeckent wesen,
Aen den mondt of daer ontrent,
Lanck moet leven de Pijpisten,
Die den tijdt en 't ghelt verquisten,
Oock den snuyver, Cnabbelaer,
Doet dit al waer 't hondert Iaer.
|
|