Nieuw liedboek genaemt den vrolyken speelwagen

Waerachtighen spiegel voor alle sondaers en sondaressen, waer in begrepen zyn de grouwelyckheyt van de seven Hooft-sonden.

Op de wyse Liefste Rosalinde waerom. &c.

SOnders ende Sondaressen blijft wat staen,
En luystert al te samen naer dit goet vermaen,
Die hier leven al oft 'er gheen Godt en waer,
Onghebonden, Vol van sonden, Allegaer

2. Spieghelt u hier eerst in de hooverdigheydt,

Waerom dat soo menigh mensch in d' helle leyt,
Die met groote pijn voor eeuwigh branden moet,
O sondaren, Allegaere, Afstant doet.

[p. 20]

 

3. Komt en spiegelt u hier oock gierigen mensch

 

Die in vele sonden leeft naer uwen wensch,

 

Verdoolde menschen laet de gierigheydt dogh af,

 

Eer ghy sterven, en bederven, moet in 't Graf.

 

4. Ghy onkuyssche menschen en bedrieght u niet

 

Weet dat Godt den Heer hier al u boosheydt siet,

 

Daerom laet togh af u vuyl onkuys bedrijf,

 

Wilt u mijden, en kastijden 't weldigh lijf.

 

5. Die ghenegen zijt tot grooten Haet ende Nijt

 

Ghy sult van Godt den Heer oock wesen gekastijt,

 

'k Bid u al dien grooten Haet en Nijt, af-laet,

 

't Quaet vergeven, En wel leven, 't Vwer baet.

 

6. Spiegelt u oock menschen die soo gulsigh zijn,

 

Bedenckt wel die grouwelijcke helsche pijn,

 

Laet de Gulsigheyt en al u boosheydt staen,

 

Leeft in deughden, S' hemels vreughden,

 

Sult g' ontfaen.

 

7. Menschen laet oock af al u gramschap groot

 

Ter eer van Iesus die voor ons sijn bloet vergoot

 

Kiest daer voor ick bid u de Sachtmoedigheyt,

 

Peyst oock strenge, op die lange, eeuwigheydt.

 

8. Spiegelt u al die hier in de Traegheyt leeft,

 

En die weynich om de goede wercken gheeft,

 

Peyst op uwen tijdt wel die noyt stil en staet

 

Sonder mijden, Al u tijden, Godt slaet.

 

9. Gedenck lieve menschen wat dat is voor pijn

 

Die van Godt voor eeuwigh af-gheschyden zijn,

 

Eeuwigh, Eeuwigh, Eeuwigh, 't is soo langen tijt

 

Ick moet schroomen, Als ick noeme d'eeuwigheyt.

 

10. Oorlof menschen alle die dit heeft verstaen

 

Bidt Godt en sijn Alder-liefste Moeder aen,

 

Op dat sy u jonnen naemaels al ghelijck,

 

Naer dit Leven, Moghen geven, 't Hemelrijck.

D' hooft-sonden zyn aen Godt soo haetelijck,
Dat hy verstoot, die s' heeft, uyt't Hemelryck,