Album Joannis Rotarii (Johan Radermacher)

[fol. 170r]

[114. Marnix van Sint Aldegonde, Vertaling van enkele psalmen.]

[Links:]

Verwerp my niet van dyn lief aengesicht
En wil my niet gantz ende gaer verstooten
dyns heyl'gen geests wil my oock niet ontblooten
noch wech van my nemen zyn heylsaem licht
maer geef my weer die blyschap ende vruegt
dyns heyls o heer, en salicheyts getrouwe
den milden geest der vorstelicker duecht
Geef dat hy my steedts vest end'onderhouwe

Alsdan zal ick den sondaers met bescheyt
Aenwysing doen van de wegen des heeren
Soo dat die boos' haer sullen gaen bekeeren
Tot dy en staen op dyn gebot bereyt
O God ô God, ô myn heylant getrow
verlost my doch van dese sonden bloedich
So sal myn tongh'ontspringen zonder schow
Tot loff end prys van dyn gerechtheyt goedich

Dus open du, myn lippen ende mont
O heer: sy zyn doch anders heel gesloten,
En dan wil ick van herten onverdroten
maken dyn loff aen alle plaetzen kondt
want du en hebst geen offerhand begheert
Anders hadd'ick s'ootmoedich voor gedragen
maer dy en zyn geen offers lief noch weert
noch du en hebst aen alsulcx geen behagen

T offer dwelck God behaegt ende wel staet aen
Is eenen geest verslagen ende vol smerte
Een droef gemoet ende een gebroken herte
En zalt du niet verstooten noch versmaen.
Laet Sion heer dy wesen lief getal
dat gy geniet'die weldaet dyner trouwen
En wil die stadt daermen dy dromen zal,
Jerusalem haer mueren sterck op bouwen.

En dan zalt du nemen voor aengenaem
oprechte, reyn ende heylig'offerhanden:
diemen dy zal op dynen altaer branden
met veersen jonch tot loff van dynen naem.

Ick wil Gods goetheyt groot lofsingen dach ende nacht
Ende kondigen syn trow van geslacht tot geslacht.
want ick seg't voor gewis, dat zyn gnad'is gestichtet
Eewich ende onbeweegt. Syn waerheyt die verlichtet
Seer schynbaerlyck ende claer des hemels omgryp schoone
En staet daerin gevest, gelyck als in haren throne

Ick hebbe spreeckt de heer een sterck verbondt geslaen
met myn verkoren knecht: End'hebb' een eedt gedaen
David myn dienaer trow, als dat ick sal volvueren
Syn stamm'in eeuwicheyt: ende altyts laten dueren
Syn konincklycken stoel Op welcken ick wil stellen
Syn afkomst in de weg niet mogelyck om tellen

Die hemeln tuygen heer dyn wonderbare macht
En in der heylgen schaer dyn trow wort hoochgeacht

[Rechts:]

Want wie isser zo groot in alle hemelrycken
die zich by God den heer ^Lzoud^L derven vergelycken?
Oft onder d'engeln reyn ende hemelsche heyrkrachten
diemen zoud'eenichsins tegen God willen achten?

De heer is in de raet der heyligen gevreest
zeer schricklyck is hy daer alomm'int minst ende tmeest
O heer almachtig God o God heer der heyrscharen
du sterck ende crachtig God wie sal zich by dy paren?
dyn waerheyt ende trow bestendich t'allen tyden
Omcingelt dy o heer rontzom aen allen zyden.

Du dwingst die hooge zee ende legst haer baeren neer
So wanneer zy ontstelt van storm is end'onweer
Du hebst Egipten fel vermorselt met veel plagen
door dynen stercken arm dyn vyanden verslagen
het hemelryck is dyn: dyn is het aertryck ronde
want die werelt hebstu gebouwet uut den gronde

Du hebst t'Suydt ende noort geschapen zeer bequaem
Hermon ende Tabor hoog juychen in dynen naem.
dyn arm is vol gewelts, dyn handt is sterck ende crachtich
dyn rechtehandt om hoog verheven is almachtich
Gericht ende vromheyt zijn dyns throons vaste wonsteden
Goetheyt ende waere trow sietmen steets voor dy treden.

Welsalich is het volck dat sick ¹ in dy verhuegt
En recht verstaet waerin hy sal bedryven vruegt
Int licht dyns aengezichts zullen zy gaen haer wegen
En juychen dach voordach in dynen naem ende seghen
die wyle zy haerselfs duergaens in all haer leven
mits dyn gerechticheyt sullen vinden verheven

Want du bist heer alleen den Boem van haer macht
mits dyn genad'en gunst zal werden hooch geacht
den hoorn onser loffs ende prys: want onsen schilt gemeene
Bestaet in God den heer, die ons bewaert alleene
Ons Coninck ende vorst en kan ons niet beschermen
So ons den heylgen heldt isrels niet reyct syn ermen

Du hebst hier voortyts heer dyselfs geopenbaert
dynn dienern'end'aldus dyn'meyninge verclaert
ick hebbe myne hulp bescheert door myn genade
den machtigen die ick uut allen last end'smade
hebbe verheven hoog: als eenen die zouw wesen
uut midden mynes volcks besonder uutgelesen
want david hebb'ick recht nae mynen sin gevonden
die my een diener trow zal wesen t'alle stonden.

Dies hebb ick hem gesalft met heylig oly soet
Oock rust myn handt op hem in allen tegenspoet
Myn erm zal hem met macht in allen noot ontsetten
So dat hem geenen vyndt sal schaden ofte letten
noch t'godloose gespuys en zal hem zo niet deeren
dat sy hem nederslaan: want ick wil hem verweren

1 Lees: sich.

[fol. 170v]

[Links:]

Ja zyne vynden all'sal ick stooten ontwee
En zyne haters slaen met allerhande wee
Myn waerheyt, gunst ende trow zullen steeds by hem wesen
Syn hoorn in mynen naem zal hoog staen op geresen,
Ick wil hem metter handt tot aenden zee doen raken
Ende met de recht vuyst der stroomen end genaken

Myn vader bistu, heer, zal hy spreken tot my
myn God: myn stercken heldt: myn heyl ende toevlugt vry
myn eerstgeboren Soon, zal ick hem in s gelycken
noemen end'heffen hoog ov'r alle coninckrycken
myn g'nad end' goede gunst wil ick hem doen beklyven
En myn verbondt zal steets by hem bestendich blyven

Syn afkomst ende stamm zal nemmermeer vergaen
Syn coninclycken stoel zal so lang blyven staen
Als themelsche gebow: En zo dan zyn nasaten
myn wet tot eenger tyt uut boosen raet verlaten
Oft myn heylich bevel onheylichlyck verachten
En myn geboden reyn niet nae en willen trachten

So wil ick by hun zyn met myn roed' ende staff
End plagen velerley: tot haerder sonden straff
Maer niettemin myn gunst en zal hem dies niet liegen
noch myn trow'ende beloft'en zal hem niet bedriegen
want ick doch niet en wil treden van myne bonde
noch wederroepen twoort gegaen uut mynen monde

By myner heylicheyt hebb'ick eens eedt gedaan
Tot david mynen knecht dien ick niet aff zal gaen
datmen syn'afkomst e'el sal kunnen eewich spueren
En zynen throon so lang voor my zal blyven dueren
als die heel klaere Sonn'oft als het liecht der maenen
die myner waerer trow de mensschen steeds vermanen

Nu hebstu hem nochtans ô heer van dy gejaeght
uut gramschap ende toorn dyn gesalfden geplaegt
Tverbondt met dynen knecht maecktstu nu van onweerden
Syn conincklycke kroon hebstu gesmackt ter eerden
Syn tuyn, syn schutt end'scherm heeftmen dy sien ontbloten
End syn blockhuysen sterck vernielen end'omm'stooten

Elck een die voorby treedt maeckt hem tot vryen buyt
Syn nabuer spot met hem ende dryft hem ter stadt uut
du hebst die handt verhoogt der ghen'die hem vervolgen
En vervruegt het gemoet synr vyanden verbolgen
die scherpte zynes sweerts hebstu bot omgevouwen
En hebst hem inden strydt niet staende willen houwen

Syn zuyverlick ciraet hebstu te niet gedaen
En zynen conincx stoel ter eerden neergeslaen
du hebst die bloeyende jeught verkort haar jonge dagen
Oneer ende schand'eylaes, hebstu hem laten dragen
Och heer hoe lang salt du dy verre van ons maken
Sal dynen toorn altyts als een viervlamme blaken?

[Rechts:]

Sy leyden hier een leven goet en sacht
Elck pryst hem oock die nae goey dagen tracht
doch zullen zy haers vaders wech in gaen
En teewich liecht nemmermeer schouwen aen
daerom een mensch die hier in eeren leeft
En geen verstant noch wysheyt daerby heeft
Is wel te recht by 't veeh te vergelycken
dwelck teenemael met lyf ende ziel gaet strycken

Ontferm dy mynr'o God in desen noot
volgens dyn gunst barmhertich tallen tyden
wissch myn zond'aff, nae dyn hertlyck mitlyden
dwelck menich is ende wonderbaerlick groot
wasch my te degh'ende spoel aff gantz end gaer
myn boosheyt vuyl ende laets' aen my niet kleven
maer maeck, my heer, reyn suyver ende claer
van myn misdaet, en wilse my vergeven

Want ick bekenn'ende voel'tot in het hert
die leelickheyt myns trowloos overtreden
myn sond'ligt my al knagend'op de leden
En in tgesicht, met wroeging'ende smert
dy, dy alleen heb ick o heer misdaen.
Sulck leelick stuck begaend'in dyn gesichte
dies zal dyn woort rechtveerdich blyven staen
En du oprecht en reyn in dyn gerichte

Eylaes ick ben van smoeders lichaem aen
Leelick mismaect en in zonden geboren
En dat meer is, myn moeder daer te voren
doen sy m'ontfinck, heeft my in sond'ontfaen
Sie du hebst lief die waerheyt in den gront
En neemst dyn lust aen een rechtsinnich biechten
nu hebst du my dyn wysheyt gedaen kondt
En thert bestaen inwendich te verliechten

Suyver my dan o heer met hissop ree'
So sal ick reyn wesen van allen zonden
wassch af die smet van myn vervuylde wonden
So zal ick syn witter als eenich snee.
wil myner oor'mits dyn genaden woort
Blytyding', vruegt ende goeden troost beschicken
dan sal tgebeent' dwelck du synde gestoort
vermorselt hatst wed'romm' in my verquicken

Dyn aengesicht van myne sonden heer
En wil niet meer op myn gebreken mercken
Maer wisch gantz uut all myne boose wercken
dat sy voor dy niet en verschynen meer.
Daertoe o God schepp'en nieu hert in my
Een suyver hert vrom ende oprecht van sinnen
End'eenen gheest die reyn end'louter sy
Stel van niews aen in myn leden van binnen

[fol. 171r]

[Links:]

Ghy volcken all hoort dit wel neerstich aen
ghy werelts lien, laet u ter ooren gaen
Tsy groot oft kleyn: tsy schamel ofte ryck
Eel oft oneel: hoort vlietich all gelyck
want wysheyt zal, nu gaen uut mynen mont
En goet verstant uut mynes hertzen gront
tot myne reed' wil ick zelff neygen d'ooren
en op de luyt schoon spreeck worden doen horen.

Waerom soud'ick ontzetten myn gemoet
In tyt van ancxt oft eenich tegenspoet?
Off my die schaer der boosen reed' aenviel
En tredde my al schoon vast op de hiel
Sy mogen vry vertrouwen op haer macht
ende op groot goet snorcken met prael ende pracht
doch niemant zal lossen des anders leven
noch voor de doot rantzoengelt Gode geven

Want het rantzoen haers levens is te dier
dan dat sy't oyt opbrengen konden hier
Tis te vergeefs datmen wendt arbeyt aen
Te leven hier eewich en tgraff tontgaen
want men doch ziet de wyzen gaen ter doot
d'onwysen med'end'dwasen kleyn ende groot
Ja men siet dick, dat so wanneer zy sterven
die vrembde lien haer goet ende gelt beerven.

Nochtans int hert maken s' haer selven vroet
hier eewiglyck te zijn met huys end'goet
dat haer plaetz'altyt zal staen bewaert
dies maken zyn ¹ een naem ende faem vermaert
maer t'gae so twil, sulck volck sal korten tyt
met zynen pracht ende roem wesen verblyt
want zy gewis den besten zullen slachten.
die gantz ende gaer verderven en versmachten.

Dus ist van hun een dwaesheyt al te groot
En niettemin, haer kinders na hun doot
doen vast al tselffd'ende hebben telcker stondt
haer vaders'lesse int hert ende op den mont
dies sullen zy in tgraff werden gebracht
met kudden groot: ende van der doot geslacht
der vromen schaer zal hiertusschen met eeren
Ter morgenstont des godloosen verheeren

Want haeren schyn verandert ende wort laff
van haer paleys rysen sy stracx in't graff
maer my zal God redden van des doots macht
mits hy my wil aennemen in zijn wacht
dus vreest 'doch niet als een man machtig zeer
in ryckdom wast ende komt tot staet end'eer
want na zyn doot sal hy t hier samen laten
en hem en mach naevolgen eer noch staten

[Rechts:]

Gedenck hoe cort ô heer ende snel zy mynen tydt
Soud'dan den mensch van dy geschapen zyn om niet
want wie is dieder leeft, die niet eens'en moet sterven
Oft die den onderganck en tgraff niet zal beerven
waer is dyn goetheyt heer van den tyden voorleden
david met eedt belooft mits dyn barmherticheden

Gedachtig zy des smaets dyn dieneren geschiet
dies ick draeg in den schoot groot leedt en zwaer verdriet
Om veler lieden will'die schendich van dy clappen
En lasteren met smaet Christum end zyn voetstappen
doch God den Heer moet zyn gelovet end' gepresen
nu end'in eewicheyt. Amen tsal also wesen

Looft alle volcken God den heer
All'heydens geeft hem prys end'eer
want syn genad'is veel end'groot
Tot ons waert steedts in allen noot
En zyne waerheyt ongeschendt
Blyft duerend'eewich sonder endt.

1 Lees: zij.