|
| |
| |
| |
[Altijdt te treuren is geen raedt]
Na de Wijse: Het regent seer en ick word nat.
Altijdt te treuren is geen raedt,
Want door treuren menigh vergaet,
Treurt met bescheydt, tot Godt, met herten truerigh,
Geduerigh om u saligheydt.
Slaet 's werelts treuren van u af,
Want 's werelts treuren brenght in 't graf,
't Doet oock veel quaedt, maer vrolijck zijn in deughden
Met vreughden, is den besten raedt.
Daerom wild ick wel zijn verheught,
Alst mochte zijn in eer en deught,
Maer anders niet, want treuren baert veel smerte
In 't herte, droefheyt en verdriet.
Wacht u voor 's werelts treurigheydt,
Voor droevigh zijn om ydelheydt,
't Is al te snood, die om ydelheyt trueren,
Besuren 't wel met droefheydt groot.
Maer Goddelijck bedroeft te zijn,
Verlost de ziele van 't gepijn,
Siet toe dat ghy, Godlijck bedroeft meught wesen,
Gepresen van den Heere zy.
Mattheus vijf seydt Christus klaer,
Saligh zijn die bedroeft zijn, maer
Ter saligheydt, sy sullen vertroost wesen,
Nae desen in der eeuwigheydt.
| |
| |
Lieve hoort wat Christus noch seyt,
Saligh zijn die hier weent en schreyt,
Sy sullen daer, namaels lacchen in deughden,
Met vreughden by den Heer hier naer.
Petrus die spreeckt tot onser leer,
Werpt de sorgh op den Heer,
Schout treurigheydt, hy gheeft alles ghestadigh,
Ghenadigh ghelijck Christus seydt.
Aensiet de bloempjes schoon verciert,
't Ghevogelt en menigh ghediert,
Veel meer ghewis, gheeft hy ons swacke menschen,
Nae wenschen wat ons noodigh is.
Daerom en treurt noch sorght niet,
Den Heer is na-by in 't verdriet,
Maer zijt verheught, Godt sal uytkomste gheven,
Beneven dit blijdtschap en vreught.
Oft men schoon treurt en vast met pijn,
En voor de menschen treurigh zijn,
Dat is al niet, maer ter saligheyt sorghen,
Voor Godt die 't in verborghen siet.
Al is men soo dickwils bedroeft,
Een Christen sullicks wel behoeft,
Ter saligheydt, 't sal hier niet eeuwigh duren,
Dit treuren baert ghehoorsaemheydt.
Dus wil ick liever treurigh staen,
Dan in het huys der lacchen gaen,
Daer volght pijn, 'k wil liever treurigh wesen,
Godt vreesen en ghehoorsaem zijn.
Weent hier en schreyt een kleynen tijdt,
| |
| |
V droefheyt sal in vreught subijt
Haest zijn ghedaen, soo wy ter saligheden,
In vreden maer volstandigh staen.
Volstandigh staen in Christus leer,
En vrolijck zijn al in den Heer,
Nae Paulus raedt, en vast op Godt vertrouwen,
Schouwen en mijden alle quaet.
Och! was ick doch een Isralijt,
Wandelde voor den Heer altijt,
Eenvuldigh slecht, sonder bedrogh en sonden,
Bevonden ghetrou en oprecht.
Of mocht ick pelgrimagie gaen,
Volstandigh voor den Heere staen,
In eer en deught, op dat ick mochte hooren,
Komt uytverkoren in mijn vreught.
O! Heer, maeckt my hier toe bequaem,
En heylight my in uwen naem,
Door u goetheyt, wilt my ghenadigh wesen,
Nae desen in der eeuwigheydt.
Prince, mijn Godt ghebenedijt,
V zy lof, eer, en danck altijdt,
In 's Hemels Throon, eeuwelijck nae 't betamen,
Amen, door uwen lieven Soon.
I.H. Pos.
|
|
Auteursrechtvrij