Middelieër liedboek

[Eyghen wil doet de sinnen]

Nae de Wijse: Het Nachtegaeltje kleyne.

Eyghen wil doet de sinnen
Waeyen ghelijck de windt,
Door 's werelts ydelheydt,
's Vldeeschs lust kan overwinnen,
De menschen seer verblindt,
Al door schijn-heyligheyt,
En oock om gierigheyt,
Naer eyghen wil te leven,
En 's vleesch lusten rebel,
Alsoo men vindt beschreven,
Contrari Godts bevel.

De Schrift toont ons twee weghen,

Een ruym en enghe pat,
Dus elck wel toe-siet,
Beraet hem wel te deghen,
Den ruymen is seer glat,
En leydt u in 't verdriet,
En is doch anders niet,
's Vleeschs lust en lust der ooghen,
En eenen hooghen moet,
Die wy niet volghen moghen,
Maer treden onder voet.

[p. 214]

 

's Vleesch lust moeten wy sterven,

 

Voor Eyghen wil bevreest,

 

En van sonden afstaen,

 

Om Godts Rijck te be-erven

 

Moeten wy nae den geest

 

Leven met goedt vermaen,

 

En in der liefden saen

 

Ons tijdt doch wel besteden,

 

Want 't is hier haest gedaen,

 

Dat wy ter saligheden,

 

Goedt loon van Godt ontfaen.

 

Godt wil dat alle menschen,

 

In sijn gerechtigheyt,

 

Hem vreesen met ootmoet,

 

Hy geeft ons nae ons wenschen

 

Door sijn genadigheyt,

 

Decksel en voedtsel soet,

 

Alles in overvloet,

 

Dus laet ons wel genoegen

 

Aen sijn genade groot,

 

Hy sal ons wel toe-voegen

 

Al wat ons is van noot.

 

Christus gaet klaer vermonden

 

Tot sijn Iongeren siet,

 

Soo ons de Schrift vermelt:

 

Ick heb u uytgesonden,

 

Gaende nae mijn gebiedt,

 

In steden en op 't velt,

 

Sonder Buydel of gelt,

 

Heeft u oock yets gebroken,

 

't Is een Exempel klaer,

 

Sy hebben recht gesproken,

 

Niets niet Heere voorwaer.

[p. 215]

 

Den Lely gaet hy cieren,

 

En Bloempjes op het velt,

 

Met allerley coleur,

 

Hy heeft seer goedertieren

 

Ons hayren al getelt;

 

Hy weet stonden en uer

 

Te vrijen van 't getruer,

 

Dus wilt geen sorge leven,

 

Voor spijse noch voor kleydt,

 

Hy wil ons doch wel geven

 

Ons zielen saligheydt.

 

Och! laet ons daer nae haken

 

Met liefd en lijdtsaemheydt,

 

Nae 's Heeren toe-komst klaer,

 

Met bidden ende waken,

 

Als Maeghden wijs bereydt,

 

En als den Knecht eerbaer,

 

Nemen ons tijdt wel waer,

 

Vrolijck zijn in der hopen,

 

Verduldigh in den strijdt,

 

Door 't gebedt neerstigh loopen,

 

't Is hier een kleyne tijdt.

 

Godts gebodt moet men houwen,

 

En liefd oeffenen fijn,

 

Soo ons Michias seydt,

 

Al met een vast betrouwen,

 

En hem gehoorsaem zijn,

 

Al met ootmoedigheyt,

 

Van herten zijn bereydt,

 

Tot Godt en even-naesten,

 

Dienen met werck en daet,

 

Met boet en deughden haesten,

 

Eer dat het is te laet.

[p. 216]

 

Ons boeten niet en sparen,

 

Tot op een ander tijdt,

 

Of tot dat wy zijn kranck,

 

Maer met ernst voort-varen,

 

Terwijl ghy ghesont zijt,

 

Dat met een groot verlanck,

 

En segghen altijdt danck,

 

Godt den Hemelschen Vader,

 

Voor sijn ghenadigheydt,

 

Door Christum ons ontlader,

 

Nu en in eeuwigheydt.

 

Het is ons doch wel weerdigh,

 

Ghelijck het Vrouwtjen dee,

 

Te bidden met ootmoet,

 

Nacht ende dagh volheerdigh,

 

Al om des Heeren vree,

 

En vallen hem te voet,

 

Want hy is toch seer goet,

 

En helpt seer gheringhe,

 

Die tot hem durigh schreyt,

 

Hy wil doch sonderlinghe

 

Ons zielen saligheyt.

 

Dat heeft hy wel bewesen,

 

Aen ons met liefden groot,

 

Door sijn beminde kindt,

 

Alsoo wy moghen lesen,

 

Hy sturf voor ons de doot,

 

Soo heeft hy ons bemint,

 

Vreest hem, en zijt ghesint,

 

Sijn name te belijden,

 

Vrienden ons leven lanck,

 

Nu en tot allen tijden,

 

Hem zy lof, eer, en danck.

[p. 217]

 

Prince, Heer der Heyrscharen,

 

Wy segghen nae 't betaem

 

V eeuwigh prijs en eer,

 

Wilt ons doch wel bewaren,

 

In u heylighen naem,

 

Want wy zijn swack en teer,

 

Verlaet ons nimmermeer,

 

Noch bid ick generaligh,

 

Om u eeuwighe vree,

 

En dat ons doch is saligh,

 

Amen, segh ick hier mee.

I.H. Pos.