|
| |
| |
| |
[Myn Godt getrou, en Heer seer hoogh ghepresen]
Nae de Wijse: Psalm 8. O! onse Godt, en Heer seer hoogh ghepresen.
Myn Godt getrou, en Heer seer hoogh ghepresen,
Waerom en sou, ick u, mijn Godt, niet vreesen,
En Danckbaer zijn, voor al u liefde klaer,
Door Christum fijn, mijn Troost en Middelaer.
Ghy hebt uyt niet, alles gheschapen Heere,
Gelijck men siet, tot lof uwes Naems eere,
Genadelijck, komt van u alle goet,
Gestadelijck, dat men u loven moet.
Ghy laet, o! Heer, de Son uwer genaden
Schijnen, 't is weer, over goeden en quaden,
Rechtveerdelijck, geeft ghy alles planteyt,
Lof-weerdelijck, vloeyt uw' bermhertigheyt.
Als ick aenschou, al u wercken, o! Heer,
En hoe getrou, datse u alle eeren,
Een eygelijck, in sijn beroep en graet,
Seer lieffelijck, alles in order gaet.
De Son met vreugt, schijnt van des Hemels Throone,
Aller verheught, van sijn lieflijckheydt schoone,
De sterren staen, rontom het firmament,
Ende de Maen, licht aen des werelts ent.
| |
| |
Groot ende goet, zijt ghy, o! Heer, gestadigh,
Die alles doet, uyt liefden seer genadigh,
Een krachtigh Heer, barmhertigh vol goedtheydt,
Machtigh en seer, tot genade bereydt.
O! hoe groot is, de Heere hoogh ghepresen,
Hoe groot ghewis, moet sijn ghenade wesen,
Die door goetheyt, alles sijn voetsel geeft,
Den Mensch toe-seyt, sijn genade beleeft.
Ghy zijt, o! Heer, groot en almachtigh mede,
Maer noch veel meer, zijn uw' barmhertigheden,
Getrouwelijck, de deurde der genaedt,
Behouwelijck, en altoos open staet.
Godt heeft nae wensch, in veel tijden verleden,
En geeft den mensch, tijt en stont immers mede,
Maer, lacy, siet, Godts genaed en goetheyt
Achten sy niet, daer door zijn sy verleyt.
Vrienden slaet gae, dat wy ons niet in-beelden,
En Godts ghenae, doch niet trecken tot weelden,
Godt is wel goet, en oock genadigh, maer
Hy straft onsoet, rechtveerdigh den sondaer.
Hoort, wat seydt Godt, door Ioël seer ootmoedigh,
Bekeert u tot, den Heer van herten spoedigh,
Klaeght met gheween, sucht en bidt met aendacht,
Met herten reen, op Godts genade wacht.
| |
| |
Verscheurt als noch, u hert en niet u kleeren,
Bekeert u toch, van herten tot den Heere,
Want hy is rijck, barmhertigh vol goetheydt,
Verduldelijck, en tot ghenaed bereydt.
De straffe siet, berout hem haest aendachtigh,
Hy wil oock niet, des sondaers doodt waerachtigh,
Maer dat hy hem, bekeert en boete doet,
Volght sijn stem, van herten met ootmoet.
Godt heeft, 't is weer, door Moses en Propheten,
Maer noch veel meer, door Christum laten weten,
Sijn wille goet, en sijn ghenadigheydt,
Maer hy eyscht boet, en oock gehoorsaemheydt.
Vrienden dan sal, Godt wel ghenadigh wesen,
Ons sonden al, door Christum wel ghenesen,
Maer let op dit, woordt, daer staet altijdt doet,
Waeckt ende bidt, en doet oprechte boet.
Prince dit's 't slot, en 't bevel van hier boven,
Boete tot Godt, en aen Christum gheloven,
Daerom doet boet, Godts genaed en goetheyd,
Voor die het doet, staet open en bereyt.
I.H. Pos.
|
|
Auteursrechtvrij