Middelieër liedboek
(1651)–J.H. Pos–
Auteursrechtvrij
[pagina 137]
| |
Ik ben gelijck een stadt verflouwt,
Die van sijn party wert benouwt,
Aen alle kant van binnen, want
Mijn eygen vleesch is mijn vyant.
Ick ben gelijck de wint die waeyt,
En als een Weer-haen staet en draeyt;
Ydel en dwaes, en vol geraes,
Al door mijn eygen vleesch, eylaes!
Ick ben gelijck een Schip dat wraeckt,
En aen de Leger-wal geraeckt,
Op een Drif-zant, door mijn vyandt
Die my bestrijdt aen alle kant.
Ick ben gelijck een Herders hut,
Vol ydelheydt, en weynigh nut,
Vuyl. ongeschoont, en hem vertoont,
Oft vry wat is, en niemandt woont.
Van buyten schijn ick wat te zijn,
Van binnen ist al druck en pijn,
Want selden tijdt, of daer is strijdt,
Mijn eygen vleesch doet my veel spijt.
Mijn eygen vleesch, nae mijn verstant,
En eygen wil, is mijn vyant,
't Is selden goedt, wat my ontmoet,
Mijn eygen vleesch ist dat my doet.
Als ick die sake tot my keer,
Soo ist mijn eygen schult, o! Heer,
Mijn onverstandt heeft d'overhandt,
Door Adams aert in my geplant.
Ick weet vleeschs lust en eygen wil,
Dat staet, o! Heer, nimmermeer stil,
Dus bid ick seer, bewaert my Heer
Voor eygen wil, en vleeschs begeer.
Of ick schoon leef al nae den vleysch,
| |
[pagina 138]
| |
Ick weet nochtans des Heeren eysch,
En of ick had al 's werelts schat,
Ick moet sterven, wat baet my dat.
Een mensch leeft hier een korten tijdt,
En is gedurigh in den strijdt,
Veel herten-leydt, en veel arbeydt,
Veel moeyten en veel swarigheydt.
Ick sie, o! Heer, veel overvloedt,
Veel ydelheydt en hooghemoedt,
Veel werelts lust, veel ongerust,
Veel moeyten en veel tijdt verquist.
Ick denck, o! Heer, menighmael,
En in mijn reden wel verhael
's Menschen swackheydt, als David seydt,
Hoe haestigh dat hy is verleydt.
Een mensch quelt hem met ongemack,
't Schijnt wel een aengeboren pack,
Men moet verstaen, na Schrifts vermaen,
Rekeningh doen en loon ontfaen.
Paulus ons klaer te kennen geeft,
Ist dat ghy nae den vleesche leeft,
Ghy sult seer snoodt, komen in noodt,
En eeuwelijck sterven de doodt.
Maer wort ghy van Godts geest geleydt,
Ghy sult leven in eeuwigheydt,
Dus weest niet stout, maer vreest en houdt
Godts geboden, en hem vertrout.
Christus die spreeckt met woorden goet,
Mijn last is licht, mijn jock is soet,
Maer leert van my, dat ick dy
Genadigh en barmhertigh zy.
Ick geef u een exempel goet,
Saligh zijt ghy ist dat ghy 't doet,
| |
[pagina 139]
| |
Al nae mijn raedt, met werck en daet,
Door 't geloove, daer 't in bestaet.
O! Heer, geeft my door u goedtheyt,
't Geloove en gehoorsaemheydt,
En liefde tot, Heer, u gebodt,
En mijn naesten, bid ick in 't slot.
Ick bid u, o! mijn Godt en Heer,
Om geen rijckdom noch 's werelts eer,
Maer dit alleen, en anders geen,
Mijn saligheydt, dat's 't noodigh Een.
Ghy hebt my, Heer, vander jonckheyt
Bewaert, als metter handt geleydt:
Ick bid u voort, Heer, nae u woort
My doch genadelijck verhoort.
O! Heer, die alle herten kent,
V geest genadigh tot my wendt,
Ghy kent van veer, al mijn begeer,
Weest my genadigh, lieven Heer.
Och! was ick doch een Isralijt,
En wandelde voor Godt altijdt
Vroom en oprecht, eenvoudigh, slecht,
Getrouw bevonden als Godts knecht.
Prince, mijn Godt gebenedijdt,
V zy lof, eer en danck altijdt,
Door u goedtheydt, genadigheydt,
Die duren sal in eeuwigheydt.
I.H. Pos. |
|