| |
[Ick bid uyt grondt mijns herten]
Nae de Wijse: Ick heb een stadigh minne.
Ick bid uyt grondt mijns herten,
V, mijn Godt, met ootmoedt,
Verleent my sonder smerten
Een nedrigh hert verslagen,
Want ghy bemint den vromen,
Voor den kleynen en slechten,
Die Godt vreesen ten rechten,
Ghy wederstaet rechtveerdigh
Geeft ghy gena, 't is waer,
Mijn kindt, seydt Syrach, klaer,
Blijft geeren kleyn met reden,
In legen staet te vreden,
Nae Godts woorden eerbaer.
Want Gods woort is seer krachtig,
| |
| |
Scherper dan eenigh sweert,
't Scheydt ziel en lijf aendachtigh,
Als een vyer dat verteert,
Zijt ghy, o! Heer, gestadigh,
Rechtveerdigh en genadigh,
V woordt, o! Heer, gepresen,
Dat is mijn troost alleen,
Laet dat mijn Leeraer wesen,
Ick soeck oock anders geen
Dan u, mijn Godt, te vreesen,
Mijn saligheydt in desen,
Dat's 't rechte noodigh Een.
O! ghy mijn Godt almachtigh,
Van hert en nieren krachtigh,
Doorsoeckt alles met vlijt,
Leert my doch recht aenmercken
Van herten in dees tijdt.
Sijn goedtheydt seer genadigh
Vloeyt over ons, 't is waer,
Sijn Son der liefden klaer
Schijnt over goed en quaden,
Geeft regen vroegh en spade,
Rechtveerdigh en vruchtbaer.
Och! wie soud u niet vreesen,
Mijn Coningh hoogh geacht,
| |
| |
En oock gehoorsaem wesen,
O! Heere, geeft my kracht
Dat ick u vrees met namen,
En recht mach gehoorsamen
Mijn Godt en Schepper goet,
Rechtveerdigh metter spoet,
Een vroom Godtsaligh leven,
Dat ick verwacht hier neven
Noch bid ick, Heer, met reden,
Bewaert mijn hert en grondt,
Mijn uyt en ingangh mede,
Hanght een slot aen mijn mondt,
Dat ick niet val in sondt,
Voor u, mijn Godt, onweerdigh,
Maer in alles rechtveerdigh,
Dat bid ick t'aller stondt.
Prince, mijn Godt verkoren,
Ick bid met neerstigheydt
Wilt mijn gebedt verhooren
I.H. Pos.
|
|