Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
Auteursrechtvrij
[pagina 52]
| |
IOB
| |
[pagina 53]
| |
Iobs volstandigheydt. Iob 1. Cap.Stemme: O Kersnacht schoonder als de dagen.
WAt heeft een vrome ziel te lijden?
Hoe moet het eelste hert dick strij-den,
En kla-gen over sijn geslacht?
Heeft God den Mensch met staet gezegent,
Sijn vee en haef met dauw bere-gent,
Sijn kinders volgen slemp en pracht.
2. Dit sagh de vrome Iob voor oogen,
Die Gode vreest na sijn vermogen,
Die slecht en recht was van gemoedt:
Rechtvaerdigh, en van 't quaedt afgrijsen,
Waer van hem yder een most prijsen,
Doch seer verrijckt van vee en goedt.
3. Hy had wel seven duysent schapen,
Veel huys-gesins en dienstbre Knapen,
Drie duysent Kemels, en noch 't Vee,
Van Ossen en van Ezelinnen: Ga naar margenoot*
Hoe kost men meerder zegen winnen,
Omschaduwt met de soete vree?
| |
[pagina 54]
| |
4. Sijn kinders daeghlijcx in bancketten,
Op haer vermaeck en wellust letten,
Maer Iob ontstack een offer vyer:
En dacht, sy mochten sich verloopen,
By Godt daer is genade open:
Voor al dit weelderigh getier.
5. De Satan, met Godts volck getreden,
Voor Godt: die vraeghd hem na de reden,
Of hy niet had op Iob gelet?
Hy is de beste van den lande, God antwoort.
En vreest my met hert en verstande,
Ja oock een yvraer van mijn Wet.
6. Och sprack de Satan, dat's geen wonder,
Ghy zegent hem dus in 't besonder,
Met overvloedt en groote macht,
Maer tast hem aen, hy sal u vloecken:
d'Arabers vielen uyt haer hoecken,
En hebben Iobs volck om-gebracht.
7. d'Een bood' op d'ander, quam geronnen,
En sprack, wat isser quaed gesponnen?
De blixem schaterd' uyt de lucht,
En heeft u Herders en u schapen,
Tot stof vergruyst, en ick, o wapen!
Kom hier alleen, en ben 't ontvlucht.
8. Terwijl noch dees den ramp vertelde,
Quam d'ander, en sprack, uyt ten velde,
Zijn al u Kemels wegh gevoert:
V knechten, door Chaldeen, geslagen,
Ick kom alleen de boodtschap dragen.
Noch bleef dees Man, als onberoert.
9. Stracks volghd een ander Boo daer neven,
En sprack, u Kinders zijn gebleven,
Terwijl sy waren in 't bancket:
Door storm en vlam zijn sy bedorven,
En seer ellendelijck gestorven,
Ick ren te post. Dus hier op let.
| |
[pagina 55]
| |
10. Doe scheurde Iob sijn hoofd en kleeden,
En viel ter aerden, met gebeden,
En sprack. Naeckt word' ick 't aerdrijck weer gegeven.
Ick sta voor 's Heeren aengesicht.
11. Is niet mijn Haef van Godt gekomen?
Wie anders heeft die weer genomen?
De Naem des Heeren zy gelooft.
In allen heeft Iob niet gesondight.
‘ O wel hem! die Godts lof verkondight!
‘ 't Zy wat hem Godt sendt over 't hooft.
|
|