Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
AuteursrechtvrijStemme: Laestmael gingh ick ter Iacht.
HOe kraelt ghy met u stem,
O Davids Soon verheven,
Vorst van Jerusalem,
Door hooger Geest gedreven:
En preeckt, dat alles watter schijnt,
Is Ydelheydt, die ras verdwijnt,
Waer in de Mensch sich pijnt.
| |
[pagina 47]
| |
2.
't Is ydel, ydelheydt,
't Is arbeydt en ellende,
Hoe sich de Mensch oock vleyt,
Ja hoe hy 't oock wil wenden:
Al watter schuylt in 't Sonne licht,
En onder 's Hemels aengesicht,
Slechts moeyt' en jammer sticht.
3.
Een yder keert en gaet,
De winden en de vloeden,
Het oogh wordt noyt versaet,
Noch minder de gemoeden:
Al wat men hoort is al geschiet,
Wat men doet, is al verdriet,
Het is een ydel niet.
4.
Al 't nieuwe, dat is oudt,
Het oudt, dat is vergeten:
Van ons, my dit vertrouwt,
En sal men na niet weten:
Ick ondersocht der menschen werck,
Met een vlijtigh oogemerck:
Maer 't was een moeylijck werck.
5.
Ick sprack, nu ben ick groot,
En wijser als mijn Vad'ren:
Waerom 't my noyt verdroot,
Te suygen wijsheydts adren:
Ick leerde wijsheydt, dwaesheydt mee,
'k Had verstant en kloeckheydt ree,
Doch kreegh maer moeyt' in stee.
6.
Nu wou 't hert vrolijck zijn,
En goeder dingen leven:
Eylaes! dit was oock pijn,
Stracx gingh my vreughd' begeven.
Ick dacht, O yd'le ydelheydt!
Ydel is 't hoe dat ghy vleyt,
O yd'le ydelheydt!
|
|