Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

[p. 10]

Adam verwondert over de Wercken Godts, springht als uyt den slaep, Genes. 1.

Stemme: O eenigh Voedtsel van mijn Ieughd.
Of, Kits Allemande.

WAt sie ick hier rontom my staen?
Wat sie ick hier al wonder aen?
Ick moet Godt den Schepper loven,
Die 't soo heerlijck schiep van boven:
Hier is Son, hier is Maen, hier is Locht, hier is Licht,
Het gesternt, het gedraey en geswaey, in 't gesicht,

Door de macht, en de kracht, van Godts handt,

'k Sie de aerd', het geboomt, en het kruyd, en het gras,
'k Sie de vrucht, en het loof, het gespruyt, en 't gewas,

De vruchtbaerheydt van 't landt:

En roep met hert en mondt,

Vyt een verheughde grondt,

Hoe sal ick mijnen Schepper loven,
Die 't soo cierlijck schiep van boven?

2. Hoe lacht my dese Lust-hof aen!
Jae 't is ons alles onderdaen,
Wat ick sie voor mijn oogen sweven,
In een frisch en een Jeughdigh leven:
Ey hoe root, ey hoe paers, ey hoe blauw, en hoe wit,
Ey hoe geel, ey hoe groen, ey hoe bruyn, als een git,

'k Sie d'Appel, en Peer en Limoen:

'k Sie de Noot, 'k sie de Kars, 'k sie de Vijgh en de Druyf:
'k Sie Salaet, 'k sie het Moes, en het Kruyt totte Struyf,

'k Sie de Pruym, Abricoos en Citroen:

Veel terwe' en eel gebloos,

Van Lely, Bloem en Roos,

Van ruyckende kruyden voor de sinnen,
Wie sou dit doch niet beminnen?

[p. 11]

 

3. Hoe weeldrigh springht dit soet gediert,

 

Dat dus voor onse oogen swiert,

 

En met vriendelijck gewemel,

 

Ciert soo frisch op d'aerdsche Hemel:

 

Siet het Paerd, by den Stier en de Leeuw by het Schaep,

 

Siet den Wolf, by het Lam, en de Vos, by den Aep,

 

De Beyr by den Olyphant,

 

Siet de Swaen, by den Gans, en de Struys, Papegay,

 

Siet de Haen, by de Hen, en de uyl, by de Kray,

 

De Vischjes aen het strandt.

 

Hoe tierigh yder springht:

 

Hoe 't Nachtegaeltjen singht,

 

En dit 's tot nut van ons arme Menschen,

 

Wat sou men meer konnen wenschen?

 

 

 

4. Maer noch soo was 't voor my verdriet,

 

Indien ick had mijn Aefjen niet,

 

Die my God uyt mijn Rib heeft gegeven,

 

Tot vermeerdringh van onse Neven:

 

Hier is liefd, hier is vree, hier is lust, hier is vreughd,

 

't Is vol hoop, vol geloof, 't is vol troost en geneughd.

 

Ey wat schoonder Paradijs?

 

Daer noch haet, daer noch twist, daer noch nijdt noch krackeel,

 

Daer noch sorgh, daer noch vrees, schuylt in 't vrolijck Pryeel,

 

Maer alleen Gods eer en prijs.

 

O wat een wonder-werck

 

Is in dees aerdsche Kerck!

 

Godt wil daer in ons Houw'lijck seegh'nen,

 

En met sijnen dauw bereegh'nen.

De Musijck hier van staet in de Lust tot VVijsheydt.

Hebt ghy o Ieughd niet langh gesien. Fol. 125.

[p. 12]