't Lof van Cupido

Met verscheyde vrolijcke en minnelijcke deuntjens

[p. 59]

[Myn Rosemond beloofde my]

Op de wijs: Klaghende drijft Phillis tvee.

Myn Rosemond beloofde my,
Te lieven en te minnen,
Mijn hart mijn troost (soo seyde sy)
Op u soo staen mijn sinnen,
Ghy sijt alleen die ick begheer,
En die ick noyt sal haeten,
Soo langh als ick sal leven,
Mijn hart en ziel sal gheven.

Maer laes het is gheheel verkeert,

Voor 'tlieven gaet sy haeten,

[p. 60]

 

My die staegh van haer hulp begheert,

 

Mach sy niet hooren praeten,

 

'Tis haer te veel dat sy my siet,

 

Mijn smart, en pijn, en swaer verdriet,

 

Mijn suchten en mijn claghen,

 

Vermeeren alle daghen.

 

 

 

De gunst die ick verworven had'

 

Is my laes weer ontnomen,

 

Hoe dat ick bid' [of] hoe ick bad',

 

'k Can in haer [gunst] niet comen,

 

Mijn Rosemond' die is ghestoort,

 

En wil my niet meer staen te woort,

 

Afkeerich gaet sy vlieden,

 

En wil gheen weer min bieden.

[p. 61]

 

O Rosemond' mijn gulde Son,

 

Mijn leyster, mijn Godinne,

 

Mijn Ziel, mijn hart, indien ick con,

 

Voor desen u gunst winnen,

 

Met lieven en lief koesery

 

Laet dan u jonst ghenieten my,

 

Met bidden en met smeecken,

 

Of mijn hart dat sal breecken.

 

 

 

Dit seyde ick mijn Rosemond',

 

Nu onlanghs aen haer deure,

 

Maer sy vluchte van my terstont,

 

Mijn hart docht my te scheure,

 

Ach dacht ick wat heb ick misdaen,

 

Dat ick dees straffe moet ontfaen,

[p. 62]

 

Met al mijn soet bejeghen

 

Krijght ick Rosemond teghen.

 

 

 

Princes ick blyven sal ghetrou,

 

V tot dat my de Goden,

 

Of u ô mijn roem-waerde Vrou

 

Al met der tijdt doen dooden,

 

Hoe wel dat ghy gheen lieven loont,

 

En die u mint gheen weermin toont

 

En die ghy hoort te minnen

 

Gaet stellen uyt u sinnen.

Al met der tijdt.