|
| |
| |
| |
Geestige 't zamen-spraek, Tusschen zijn Genade Alexander de VII. Paus van Romen.
En Jonker Christophel Berent van galen, Bisshop tot Munster.
Gehouden Anno 1665, geduerende den Hollantschen oorlog.
Stemme: Der Philistijnen stam’ quam.
Hoort, hoe van Galens Stam’ Gram,
Tegens die Heeren Staeten:
En van zijn kaele Kruyn’ Nam het Capruyn,
Trok, weynig t' zijner baeten,
In Drent, met meenig Scharluyn.
De Paus, een hardt Papouw’ Wouw,
Dat hy 't aenvaerden souw.
Sprak hy, mijn lieve Soon’ Soo staet het schoon;
Een Kardinaels Hoedt, met veeren,
| |
| |
Berent sprak, wat een kours’ Pous,
Ik was 'er altijdt goet jouws,
Ik sal die Geuse Trawanten
Door een secreten Trek’ Slaen op haer Bek,
Gemeynten, en Predikanten
De Ketters werden groot’ Soo't,
Blijkt aen haer Magt minjoot;
Mijn Hannekes moeten vreesen:
Prins maurits excellent’ Die hier ontrent
Als 't ging op een Batiment.
Fredrik, die Rhijngraef’ Braef,
Valjant, als een Gustaef,
Die laet zich ook niet lompen
Van Jochem, Michiel, Hans’ Hy roept; West Frans,
Sit Moed, al Met Playsier;
Roept, Mannen, pas maer op’ Krijg ik dien Mof,
Ik sny hem, sonder sneven,
Noch weet ik eenen Raedt’ Maet,
In dees' bedroefden Staet:
| |
| |
Die der Kaeskooper Huyt’ Met Loot en Kruyt,
Swoer my met dieren Eede;
Schoon gy my segt, mijn Heer’ Weer;
Hy heeft een Ketters Leer,
Hy komt niet in ons Kluysje;
Dar scheelt my niet een hair:
Al was het waer’ Noch raek ik klaer;
Soo lang zijn Vrouw, een Cruysje
Draegt tusschen haer Borsten eenpaer.
Soon, weest dan niet Vervaert’ Spaert
Jouw Harnas, noch jouw Swaert,
Tashaeken, noch Rapieren;
Springt daer met in de Mat’ Op't Vriesche Pat:
Soo jouw Vendels niet swieren,
Soo isser de Bisschop van gat.
De Koning Lodewijk’ Kijk,
De droef heyt maekt hem grammer,
Dat zijn Heer Schoonvaer saen’ Is weg gegaen,
Soo dat by in dit Jammer:
Sal tot geen Pays verstaen,
Verstaet mijn Reden wel’ Snel;
De Burggraef van Torijnen,
| |
| |
Die komen op u an’ Met menig Man,
Die sullen uw' Varkens, en Swijnen
Sy komen alle kers’ Vers,
Uyt Vrankrijk met een sners;
Noch suyver in de Bolster;
Paruyken met een Kruyf’ Als Mahomets Duyf,
Heeft Michel wat in de Holster,
Sy meugen ook wel Struyef.
Voor my, 'k verwacht Haer al’ 'k Sal
Wel weer kaetsen dien Bal,
Mijn Vinten zijn ook Katten,
Die men in dit zaysoen’ Sonder handtschoen aen te doen,
Niet derven souw aenvatten,
Of die Handt souw haest bloen.
De Fransche Rok aen't Lijf’ Stijf
Van Goudt, is ons gerijf;
Mijn Hannekes, sonder schroomen,
Siender soo kaeltjes uyt,
Als vers geruyt’ Soo dat die Buyt
Haer dapper wel souw komen,
Gorgas sal na 't, Rooveen’ Treen,
En slaen door 't Leger heen;
Om 't platte Landt te stroopen:
De Overste Klement’ Niet meer present,
| |
| |
Wijl hy door kracht van Stoopen
De Ketters zijn gepralt’ Alst,
De Yssel raekt bevrooren:
Mijn schaetzen staen al reê’ Soo doet ook meê
Pomplaerzen en Yispooren,
Heest elken Soldaet twee.
Victory, of de Hoet’ Bloet,
Dar maekt my nieuwe Moet.
Mijn Mes znijt aen weer zijden:
Ik kaer het soo, of hoe’ Wat dat ik doe,
Want raek ik in het lijden
Oorlof gy Princen stout’ Trouwt
Niet, dat Berent verflouwt.
En die dit lust te weten:
Koom met een goed getal’ Voor mijnen Wal:
Die van mijn Wort komt eeten,
|
|
Auteursrechtvrij