Gedichten

[p. 79]

Een oudt liedeken.

Naar Jean Richepin.

Tsagh eens een cnape stervensgeern
een valsche, vreede, boose deern.

Sei totten cnape: ‘hael mi terstont
din moeders herte voor minen hont.’

Hi ging en sloech sin moeder doot
en vluchtte mettet herte root.

Mer twyl hi loopt, stuict oppen steen
en valt, - dat erme hert meteen.

Al botsen op de harde baen,
vingh plots dat hert te spreken aen;

Al weenen vinghet te spreken aen:
‘Och, jonghe, hebs di seer gedaen?’