Het Brabantsch Nachtegaaltjen bestaande in minneliederen, herders zangen, boertigheden en drinkliederen
(1654)–Jan Mommaert–
AuteursrechtvrijStemme: Allez où le sort vous conduit.
GAet daer het noodt-lot u gheleydt,
Nu het moet zyn, o Godd'lycke Climene,
En vaert ghelyck een dwaelster henen
Met uwen glans, daer sich den nacht verspreydt:
Wat my aen-gaet,'k wil tot de doodt
D'eer' hebben van u by te zyn in noodt,
Om daer den lof van uwe schoont' te singhen,
Want u Engel-spraeck
Doet ons u wet volbringhen
Selfs met soet vermaeck.
| |
[pagina 42]
| |
2. Ghelyck de Sonn' den damp en smoor
Door-breeckt, soo sult ghy lieve Sonne mede
Door-breken al de zwarigheden,
Die op de reys' u moghten vallen voor:
De bloemjens sullen op het veldt
Belacchen 't soet en vriendelyck gheweldt,
Daer ghy u dienaer me in handt kont houwen,
En den Nachtegael
Sal 't elck een ontvouwen
In syn soete tael.
3. Den Godt van 't nat soo ghy hem naeckt,
Sal syne golven als een laken spreyen,
Daer u een labber-windt sal vleyen,
Tot dat ghy we'er op vaste gronden raeckt;
Maer Lieve, dat ghy niet te ruym
V lonckjens mede-deelt aen 't pekel-schuym:
Want daer zyn gastjens op de soute stroomen
Woest, en boven dat
| |
[pagina 43]
| |
Herder om te betoonen
Als 't onstuymigh nat.
4. Ick volgh' u dan ghezwindt op 't spoor,
En wil de schaduw' van u lichaem wesen,
Die dieven zyn doch seer te vreesen,
Als soo een schat hun wordt ghebracht te voor;
't Landt heeft syn Satyrs, en het nat,
Brenght Tritons voort, en ick en weet niet wat
Ghesellen, die hun licht laten bekoren,
En door wie een Maeght
Liep menighmael verloren,
Schoon men ´t nu beklaeght.
5. Zyt dan ghenoeght in ´t ghen' ick doen,
Druckt in u af den we´er-wil van myn willen,
Om soo den storm myns hert te stillen,
En niet als een ghelycken wensch te vo´ren;
Hoe wilt ghy dat ick van u zy,
En van u leef, leeft myne ziel' in dy:
| |
[pagina 44]
| |
Climene laet myn lichaem by u blyven;
Want myn ziel', hoe 't gaet,
Blyft naer de Noordt-sterr' dryven,
Die sy gade slaet.
|
|