Het Brabandts nachtegaelken, met zijn driederley gesangh, te weten minne-liedekens, herders-sanghen, ende boertigheden
(1650)–Jan Mommaert–
Auteursrechtvrij
[pagina 33]
| |
Stemme: Kits Alemande.O Eenigh voedsel van mijn jeught,
Fonteyn van mijn gheluck en vreught,
Vrouw’ van mijn vryen will’, Goddinne,
Die ick meer als my selfs beminne;
Lief, op wie dat ick staegh, oft ick sit, oft ick stae,
Oft ick drinck, oft ick eet, oft ick slaep, oft ick gae,
Oft ick reys, oft ick rijd’, oft ick vaer,
Oft ick spreeck, oft ick swijg, oft ick dicht, oft ick schrijf,
Oft ick rust, oft ick woel, oft ick loop, oft ick blijf,
Denck altijdt voor ende naer:
| |
[pagina 34]
| |
Seght waerom ghy my versmaedt,
En niet ghenieten en laet
Vwe jonste, daer ick soo naer trachte
By daghe en by nachte?
2. Hebt ghy niet langh ghenoech ’t beleydt
Ghesien van mijn standtvastigheydt,
Vooghdesse van al mijn ghedachten,
Waerom wildy my dan verachten?
Ben ick slim? ben ic scheef? ben ick lam? ben ick manck?
Oft te kort? oft te langh? oft te vet? oft te ranck?
Ben ick oudt? ben ick koudt? ben ick stijf?
Oft te wijs? oft te mal? oft te ruym? oft te nauw?
Ben ick geel? ben ick scheel? ben ick grijs? ben ick grauw?
Wat let my doch aen ’t lijf?
Ben ick oock mis-maeckt van le’en?
Te plomp oft boers van ze’en?
| |
[pagina 35]
| |
Wat belet doch, o Goddinne, uwe sinnen,
Dat ghy my niet weer wilt minnen?
3. Oft is ’t om dat der Heeren Heer
Wt jonst u Ouders heeft wat meer
Met sijnen gulden dauw bereghent,
En met schat meer als mijn gheseghent?
O Goddin, die ick min, die ick eer, die ick acht,
Die ick vier, die ick dien, die ick volgh, die ick wacht,
Die ick kies, die ick keur, die ick vry,
Die ick lock, die ick lonck, die ick bid, die ick smeeck,
Die ick kus, die ick streel, die ick groet, die ick spreeck,
Die ick troost, die ick voegh, die ick vly,
Seght, sal dan het aerdsche goedt,
’t Welck meest de menschen doet
In ghenuchten leven, en in rusten,
Nu beletten onse lusten?
| |
[pagina 36]
| |
4. O Lief, dat’s teghen alle re’en:
Dus seght u slaef niet langher Neen,
Op dat wy moghen met ons beyden
Een volkomen leven leyden;
Soo vol weeld’, vol gemack, vol geluck, vol geneucht,
Soo vol lust, soo vol rust, soo vol lof, soo vol deught,
Soo vol staet, soo vol baet, soo beleeft,
Dat noyt vrouw met haer man, dat noyt man met sijn vrou,
Soo vol vreught en vermaeck, so veel heyl door de trouw
Op d’aerd’ ghenoten heeft:
Dus schoone, maeckt een end’
Van mijn bedroeft ellend’;
En op dat wy moghen in vreughden leven,
Wilt my eens het Jae-woordt gheven.
5. Ick sweer u dat ghy dan met rust
Ghenieten sult uws herten lust:
| |
[pagina 37]
| |
Want wat mijn Engel kan vermaken,
Daer sal ick met vlijt naer haken;
Wat ghy prijst, wat ghy acht, wat ghy drijft, wat ghy mint,
Wat ghy wilt, wat ghy wenscht, wat u lust, wat u dient,
Sal ick oock wenschen staegh;
En weerom wat ghy doemt, wat ghy haet, wat ghy schelt,
Wat ghy vliet, wat ghy laeckt, wat u moeyt, wat u quelt,
Oock schouwen als de plaegh:
Vw’ rust sal zijn mijn rust,
En uw’ blijdschap al mijn lust,
En om u met lijf en ziel’ te vieren,
Sal ick al mijn krachten bestieren.
Gunst baert nijdt. |
|