Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 10

[Quinckhard, Jan Maurits]

QUINCKHARD (Jan Maurits), schilder, geb. 28 Jan. 1688 te Rees (Rijnprov.) en overl. te Amsterdam op 11 Nov. 1772. Hij was de zoon van den schilder Julius Quinckhard, wiens leerling hij werd. Hij kwam vervolgens in de leer bij Arn. Boonen, Christoffel Lubienetzky en Nic. Verkolje. Van 1710 af woont hij te Amsterdam, waar hij in 1723 het burgerrecht verkrijgt. Hij schijnt nog eenigen tijd te Utrecht geweest te zijn. Hij schilderde portretten en miniaturen, terwijl wij ook interieurs en historiestukken van hem kennen. Bekend werd hij vooral als portretschilder, zoodat hij verschillende opdrachten kreeg o.a. voor regentenstukken. Veel portretten werden door Houbraken, P. Tanjé en R. Vinkeles geëtst. Quinckhard had tevens een

[p. 769]

kunsthandel. Zijn zoon Julius en de oudste der gebr. Andriessen waren zijn leerlingen.

Zijn geschilderd zelfportret op een regentenstuk van het ambachtskinderhuis te Utrecht, een miniatuur uit het Panpoeticon Batavum in het Rijksmuseum te Amsterdam, door C. Wever (1771) en door Jul. Quinckhard, beide eveneens in het Rijksmuseum; prenten door P. Tanjé, J. Houbraken en J. Ledeboer, alle drie naar Quinckhards eigen voorbeeld, en een door J. Quinckhard.

Zie: A. von Wurzbach, Niederl. Künstlerlexikon II (1910); U. Thieme und F. Becker, Allgem. Lexikon der bildenden Künstler XXVII (1933); G.H. Marius, De Holl. Schilderkunst in de 19e eeuw (1920), 61; C.J. Hudig in Oud-Holland (1925), 42, 171.

van Guldener