Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 6

[Hanecop, Cornelis]

HANECOP (Cornelis), of Han(e)copius, geb. te Breda 17 Dec. 1577, overl. te Amsterdam 15 Juli 1655. Hij wordt ook genoemd ‘Hanecop geseyt van Duyvenvoirde’. Hij studeerde te Leiden, was predikant te Brandwijk en Molenaarsgraaf 1607, te Sprang en Besoyen 1610, alleen te Sprang 1613, te Heusden 22 Sept. 1615, te Breda 1616 (Vondel dichtte: ‘En hij krayde vroegh en spa, Op den tooren van Breda’), en 29 Juli 1625 te Amsterdam, waarheen hij gevlucht was nadat in 1625 Breda door Spinola was ingenomen. Hij was wel van onverdachte rechtzinnigheid, maar toch niet zóó fel tegen de Remonstranten als velen gehoopt hadden. Wat met hem te Breda en te Amsterdam is voorgevallen is bezongen door Vondel in zijn bekend hekeldicht Rommelpot van 't hanekot. J. Trigland en A. Smout waren zijn felste tegenstanders. Op 10 Nov. 1627

[p. 696]

verkreeg Hanecop zijn ontslag om gezondheidsredenen, waarna hij ambteloos bleef. In 1643, zoo blijkt uit een brief van S. Episcopius aan P. Cupus, heeft hij onderhandeld over de mogelijkheid om predikant te worden bij de Remonstranten. Zijn zoon Cornelius Hanecop gaf van hem uit: De Schriftuerlycke Leytsterre ter Zalicheyt (Amst. 1658). De kerkeraad van Amsterdam deed verschijnen: Openinge van de bedriegelyckheden van Hanecop's schriften die van synentwege uitgestroyl zyn, sedert het laatste van Dec. 1626.

Zie: de Bie en Loosjes, Biogr. Woordenb. van Prot. Godgel. in Ned. III, 497-500; A.C. Duker, Gisb. Voetius I, 156, 184-190; Kerkelijk Handboek (1907) Bijl., 107; (1908) Bijl., 101.

Knipscheer